پخش زنده
امروز: -
تاسوعای حسینی تسلیت باد
تاسوعای حسینی یاداور دلاورمردیهای علمدار دشت کربلا حضرت ابوالفضل العباس (ع) بر دوستداران اهل بیت تسلیت باد.
به گزارش خبرگزاری صدا و سیمای مازندران، هر سال ماه محرم که از راه می رسد جنب و جوشی عظیم در شیعیان جهان به وجود می آید و دلدادگان اهل بیت عصمت و طهارت ، خودشان را برای برگزاری مراسم عزای سید و سالار شهیدان حضرت امام حسین (ع) و یارانش اماده می کنند. وقتی ماه محرم به شب نهم می رسد که منتسب به علمدار واقعه کربلا حضرت ابوالفضل العباس(ع) است شیفتگان آن خضرت به وجد می ایند و عزاداریها رنگ و بوی خاصی می گیرد.
بسیاری از مردم عباس را به خاطر وفاداری به امام عصر خود ، تمام کردن معنای برادری و شجاعت می ستایند و هر ساله در شب و روز تاسوعای حسینی یاد و خاطر آن دلاورمرد را گرامی می دارند.
روز تاسوعا نهمین روز محرم و یکی از روز‌های سوگواری شیعیان که مرتبط با واقعه کربلا در سال ۶۱ قمری است. در نهم محرم ۶۱ ق، شمر بن ذی الجوشن با نامه‌ای از طرف عبیدالله بن زیاد، وارد کربلا شد. در آن نامه از عمر بن سعد خواسته شده بود یا در برخورد با امام حسین (ع) جدیت به خرج دهد یا فرماندهی لشکر را به شمر واگذار کند. عمر سعد از واگذاری فرماندهی به شمر خودداری کرد و آماده جنگ با امام حسین (ع) شد. با هجوم لشکریان در عصر این روز، امام حسین (ع) با فرستادن برادرش عباس بن علی (ع)، از آن‌ها مهلت طلبید تا شب را با نماز و تلاوت قرآن به صبح برسانند.
همچنین در این روز شمر امان‌نامه‌ای برای حضرت عباس و دیگر فرزندان ام البنین فرستاد؛ اما آنان نپذیرفت. شیعیان، تاسوعا را روز حضرت ابوالفضل العباس (ع) به شمار می‌آورند و آن را مانند روز عاشورا گرامی داشته، به ذکر فضائل و سوگواری در آن می‌پردازند.
مفهوم‌شناسی و اهمیت
روز نهم محرم، تاسوعا (به معنای نهم) خوانده می‌شود. شهرت این روز به دلیل وقایعی است که در روز نهم ماه محرم سال ۶۱ هجری قمری، در سرزمین کربلا روی داد.
روز تاسوعا در نزد شیعیان از اهمیت بالایی برخوردار است. آن‌ها این روز را منتسب به عباس بن علی (ع) می‌دانند و آن را بسان روز عاشورا گرامی داشته، در آن سوگواری می‌کنند. در ایران و بعضی از کشور‌های اسلامی شیعی‌نشین، روز تاسوعا همچون روز عاشورا تعطیل رسمی بوده و در این روز نیز مراسم عزاداری مفصل با راه‌اندازی هیأت‌های عزاداری و دسته‌های سینه زنی و زنجیرزنی برگزار می‌شود.
ورود شمر به کربلا
بنابر منابع تاریخی، شمر بن ذی الجوشن پیش از ظهر روز نهم محرم (روز تاسوعا)، همراه با چهار هزار نفر، به سرزمین کربلا وارد شد و حامل نامه‌ای از عبیدالله بن زیاد خطاب به عمر بن سعد بود. در این نامه، ابن زیاد از ابن سعد خواسته بود یا امام حسین (ع) را مجبور به پذیرش بیعت کند و یا با او بجنگد.
عبیدالله همچنین در این نامه عمر سعد را تهدید کرد که اگر از فرمان او سرباز زند، باید از لشکر کناره بگیرد و مسئولیت آن را به شمر بن ذی الجوشن واگذار کند.
بر اساس منابع، ابن سعد پس از خواندن نامه، با تاکید بر اینکه خود آنچه را عبیدالله بن زیاد خواسته، انجام خواهد داد، شمر بن ذی الجوشن را فرمانده پیاده‌نظام لشکر خود کرد.
روزشمار واقعه عاشورا
سال ۶۰ قمری
۱۵ رجب مرگ معاویه
۲۸ رجب خروج امام حسین (ع) از مدینه
۳ شعبان ورود امام (ع) به مکه
۱۰ رمضان رسیدن نخستین نامه‌های کوفیان به امام (ع)
۱۲ رمضان رسیدن ۱۵۰ نامه از کوفیان به امام (ع) توسط قیس بن مُسْهِر، عبدالرحمان ارحبی و عُمارَة سَلُولی
۱۴رمضان وصول نامه سران و اهالی کوفه به امام (ع) توسط هانی بن هانی سبیعی و سعید بن عبدالله حنفی
۱۵ رمضان خروج مسلم از مکه به سوی کوفه
۵ شوال ورود مسلم بن عقیل به کوفه
۱۱ ذی‌القعده نامه مسلم‌بن عقیل به امام حسین و دعوت از ایشان برای آمدن به کوفه
۸ ذیحجه خروج امام حسین (ع) از مکه و قیام مسلم بن عقیل در کوفه
۹ ذیحجه شهادت مسلم بن عقیل در کوفه
سال ۶۱ قمری
۱ محرم یاری خواستن امام از عبیدالله بن حر جعفی و عمرو بن قیس در قصر بنی‌مقاتل
۲ محرم ورود کاروان امام (ع) به کربلا
۳ محرم ورود عمر بن سعد به کربلا با سپاه چهار هزار نفری
۶ محرم یاری خواستن حبیب بن مظاهر از بنی اسد برای یاری امام حسین (ع) و ناکامی او در این مأموریت
۷ محرم بستن آب بر روی امام حسین (ع) و یارانش و پیوستن مسلم بن عوسجه به امام حسین (ع)
۹ محرم ورود شمر بن ذی الجوشن به کربلا و امان‌نامه شمر به فرزندان ام‌البنین
۹ محرم اعلام جنگ لشکر عمر سعد به امام (ع) و مهلت خواستن حضرت از عمر سعد
۱۰ محرم واقعه عاشورا و شهادت امام حسین (ع)، اهل بیت (ع) و یارانش
۱۱ محرم حرکت اسرا به سوی کوفه و دفن شهدا توسط بنی اسد (از اهل غاضریه)
۱۲ محرم ورود کاروان اسیران کربلا به کوفه (دفن شهدا بنابر نقلی)
۱۹ محرم حرکت کاروان اسیران از کوفه به شام
۱ صفر ورود اهل بیت (ع) و سر امام حسین (ع) به شام
۲۰ صفر اربعین حسینی و بازگشت اهل بیت امام (ع) به کربلا (بنا به نقلی) و مدینه (به نقل دیگر)
امان‌نامه برای فرزندان ام البنین (س)
زمانی که شمر نامه ابن زیاد را که خطاب به عمر بن سعد نوشته شده بود- از او می‌گرفت، همراه عبدالله بن ابی المحل-برادرزاده ام البنین- از عبیدالله برای خواهرزادگان خود امان‌نامه خواستند. عبیدالله پیشنهاد آن‌ها را پذیرفت.
عبدالله بن ابی المحل امان‌نامه را به‌وسیله غلام خود -کزمان یا عرفان- به کربلا فرستاد او پس از ورود به کربلا متن امان‌نامه را برای فرزندان ام البنین (س) قرائت کرد؛ اما فرزندان ام البنین (س) مخالفت کردند.
در روایتی دیگر آمده که شمر خود امان‌نامه را نزد عباس (ع) و برادرانش عبدالله و جعفر و عثمان فرزندان علی بن ابی طالب (ع) آورد.
عباس (ع) و برادرانش در محضر اباعبدالله الحسین (ع) نشسته بودند و جواب شمر را نمی‌دادند. امام (ع) به حضرت عباس (ع) و برادرانش فرمودند: «هر چند او فاسق است، اما پاسخش را بده همانا او از دایی‌های شما است.» عباس و عبدالله و جعفر و عثمان فرزندان علی بن ابی طالب (ع) بیرون آمدند و گفتند: «چه می‌خواهی؟» شمر به آن‌ها گفت: «ای خواهرزادگان من، شما در امان هستید من برای شما از عبیدالله امان گرفته‌ام.»؛ اما عباس (ع) و برادرانش همگی گفتند: «خدا تو و امان تو را لعنت کند. ما امان داشته باشیم و پسر دختر پیامبر (ص) امان نداشته باشد.»
پس از رد امان‌نامه، به سپاه عمر بن سعد فرمان داده شد تا برای جنگ آماده شوند پس همگان سوار شدند در شامگاه پنجشنبه نهم محرم آماده نبرد با حسین (ع) و یارانش شدند.
علت اینکه شمر آنان را خواهرزاده خطاب کرد به‌دلیل هم قبیله بودن وی با ام البنین مادر حضرت عباس است؛ زیرا ام البنین دختر حزام بن خالد از قبیله بنی کلاب و شمر نیز فرزند ذی الجوشن از همان قبیله بود.آماده شدن برای جنگ
در عصر نهم محرم تحرکات سپاه عمر سعد در صحرای کربلا افزایش یافت و عمر بن سعد خود را آماده جنگ با امام حسین (ع) کرد و به سپاهیانش فرمان داد تا برای جنگ آماده شوند. او در میان سپاهیان خود ندا در داد که: «یا خَیلَ اللهِ ارکَبی و بِالجَنةِ اَبْشِری؛ای لشگر خدا سوار شوید و شادمان باشید که به بهشت می‌روید.» کوفیان هم سوار شده، مهیای نبرد شدند.
هیاهو و سر و صدای لشکر بلند شد. امام (ع) در جلوی خیمه خویش نشسته بود و به شمشیر خود تکیه داده بود. خواهرش زینب (س) با شنیدن سر و صدای لشکر کوفه، به برادرش نزدیک شد و گفت: «برادرم آیا صدا‌هایی را که نزدیک می‌شوند، می‌شنوید؟» امام (ع) سر را بلند کرد و فرمود: «من رسول خدا (ص) را در خواب دیدم که به من فرمود: تو [به زودی]نزد ما خواهی آمد.» امام (ع) به عباس (ع) فرمود: «ای عباس؛ جانم به فدایت؛ بر اسب خود بنشین و نزد آن‌ها برو و بپرس که چه می‌خواهند و برای چه به پیش آمده‌اند؟»
حضرت عباس (ع) با بیست سوار که زهیر بن قین و حبیب بن مظاهر هم از جمله آنان بودند نزد سپاه دشمن آمدند و پرسیدند: «چه رخ داده و چه می‌خواهید؟» گفتند: «فرمان امیر است که به شما بگوییم یا بیعت کنید و یا آماده کارزار شوید.» عباس (ع) گفت: «از جای خود حرکت نکنید تا نزد ابی عبدالله (ع) رفته و پیام شما را به عرض ایشان برسانم.» آنان پذیرفتند پس عباس (ع) به تنهایی نزد امام حسین (ع) آمد تا موضوع را به ایشان خبر دهد.
امام (ع) به حضرت عباس (ع) فرمودند: «اگر می‌توانی آن‌ها را راضی کن که جنگ را تا فردا به تأخیر اندازند و امشب را به ما مهلت دهند تا با خدای خود راز و نیاز کنیم و به درگاهش نماز بگزاریم. خدا می‌داند که من نماز و تلاوت کتاب او را بسیار دوست می‌دارم.»سخن امام حسین (ع) در عصر تاسوعا درباره یارانش:
... فَإنّی لاأعلَمُ أصحاباً أوفی و لاخَیراً مِن أصحابی، و لاأهلَ بَیتٍ أبَرَّ وَ لاأوصَلَ مِن أهلِ بَیتی (ترجمه: من یارانی بهتر و باوفاتر از اصحاب خودم سراغ ندارم و خویشاوندانی نیکوکارتر و به حقیقت نزدیک‌تر از خویشاوندان خود نمی‌شناسم.)
شیخ مفید، الارشاد، ج۲، ۱۳۸۸ش، ص۴۹۶-۴۹۷.
در طول مدتی که حضرت عباس (ع) با امام (ع) مشغول گفتگو بود همراهان او ـ حبیب بن مظاهر و زهیر بن قین ـ هم از این فرصت استفاده کرده به گفتگو با سپاه عمر سعد پرداختند و آنان را از جنگ با امام حسین (ع) بر حذر می‌داشتند و در ضمن آنان را از پیشروی باز می‌داشتند.
ابوالفضل العباس (ع) نزد سپاهیان دشمن بازگشت و درخواست امام (ع) را به اطلاع آنان رساند و از آنان آن شب را مهلت خواست. ابن سعد با مهلت یک شبه به امام حسین (ع) و یارانش موافقت کرد. در این روز خیمه‌های امام حسین (ع) و اهل بیت و یارانش محاصره شد و امام صادق (ع) نیز در روایتی این محاصره را تایید کرده است.
تاسوعا در آیین‌های سوگواری
تاسوعا نزد شیعیان، از اهمیت زیادی در آیین‌های سوگواری حسینی برخوردار است. هر سه اتفاق تاریخی رخ داده در تاسوعای حسینی، در روضه‌خوانی‌ها روایت می‌شوند و درباره‌شان شعر و نوحه بسیار گفته شده است. ظاهرا به دلیل اتفاق دوم (ردّ امان نامه) و سوم (مذاکره با دشمن)، روز تاسوعا در فرهنگ شیعیان روز گرامیداشت عباس بن علی محسوب می‌شود و محور اصلی نوحه‌خوانی‌ها و عزاداریها، ذکر فضائل وی و نحوه شهادتش است.
عزاداری‌های حسینی که معمولاً از نخستین شب دهه محرم آغاز می‌شوند، در تاسوعا و عاشورا به اوج خود می‌رسند. علاوه بر آیین‌های عمومی عاشورا، برخی آیین‌های عزاداری که به نوعی مربوط به حضرت عباس (ع) یا به نام وی هستند، اختصاصاً در تاسوعا برگزار می‌شوند. عَلَم گردانی در ساری، شمع‌گردانی در اردبیل، چهل منبر در لرستان، توغ گردانی در آذرشهر، جریده گردانی در کاشان و زار خاک در روستای قورتان (از توابع زواره اصفهان) از جمله آیین‌هایی هستند که اختصاصاً در شب و روز تاسوعا اجرا می‌شوند، یا صورت اجرایشان در این زمان، با زمان‌های دیگر متفاوت است.
با آرزوی قبولی عزاداری مردم ولایتمدار استان مازندران
زینب نجاتی و گزارشی در مورد روز تاسوعا:
نظر شما