دوم مرداد روز ملی فیزیوتراپی
با تلاش انجمنهای فیزیوتراپی در سراسر کشور، دوم مردادماه سال ۷۸ فیزیوتراپها توانستند، استقلال حرفهای خود را به دست بیاورند و به این خاطر در ایران این روز به عنوان روز فیزیوتراپی اعلام شده است
فیزیوتراپی (physiotherapy) شیوهای از درمان بیماریها و اختلالات عصبی – ماهیچهای – اسکلتی با استفاده از تجهیزات مکانیکی، جریانهای الکتریکی، مانورهای دستی، تمرینات ورزشی و عوامل فیزیکی دیگر است. در این روشها از ورزش، نور، پرتوهای فرابنفش و فروسرخ، گرما و جریان برق استفاده میشود. فیزیوتراپی حیطهای از پزشکی بوده که هدف آن پیشگیری از بیماریها، درمان، توانبخشی و بالا بردن سطح سلامت است. فیزیوتراپی درمانی علمی بر اساس تحصیلات عالی و بالینی با قدمت طولانی است که همزمان با توسعه دانش پزشکی به یکی از ارکان درمانهای نوین پزشکی تبدیل شده است.
تاریخچه روز فیزیوتراپی
در سال ۱۳۵۱ هجری شمسی حق تاسیس کلینیکهای فیزیوتراپی از فیزیوتراپیستها سلب گشت و در سال ۱۳۷۸ در دوم مردادماه این حق دوباره به فیزیوتراپیستها برگردانده شد و به این مناسبت روز دوم مرداد روز فیزیوتراپی در ایران نام گرفته و در این روز مراسمهایی برگزار میگردد.
فیزیوتراپیست کیست؟
فیزیوتراپیست متخصص حفظ و افزایش توانایی افراد در حرکت و فعالیت است. یک فیزیوتراپیست با دانش خود در مورد آنچه باعث حرکت در بدن میشود، تحرک و استقلال را برای بیماران به ارمغان میآورد و بسیای از مشکلات ناشی از درد، ناتوانیهای حرکتی، آسیبهای ورزشی و شغلی، سالمندی و بی تحرکی را درمان میکند.
فیزیوتراپی حیطهای از پزشکی است که هدف آن درمان و توانبخشی میباشد.
تأسیس مدرسه عالی فیزیوتراپی در ایران
جایگاه خالی فیزیوتراپی در کنار سایر رشتههای پزشکی و تخصصی و تلاشها و تحمل پیشگامان این رشته سبب میشود فکر تأسیس اولین مرکز آموزش فیزیوتراپی شکل بگیرد.
سازمان بهداشت جهانی پیشنهاد ایران را برای تأسیس مرکز آموزش فیزیوتراپی پذیرفته و برای کمک به راهاندازی اولین مدرسه فیزیوتراپی کشور، خانم مارگارت جانسون را با مقداری تجهیزات اهدائی روانه ایران میکند.
خانم م ـ جانسون با حضور در دانشگاه تهران و استفاده از امکانات آموزشی دانشکده پزشکی جلسات تأسیس و پذیرش دانشجو را آغاز میکند و بالاخره بعد از ماهها جلسات و صورتجلسه با کمک پیشگامان فیزیوتراپی در دانشکده پزشکی دانشگاه تهران، اولین گروه از دانشجویان وارد رشته فیزیوتراپی میشوند و بدین ترتیب پس از مدتی مدرسه عالی فیزیوتراپی در ایران شکل میگیرد.
اولین رئیس مدرسه عالی فیزیوتراپی در کشور را آقای دکتر ابراهیم چهرازی متخصص از فرانسه به عهده داشتند. دومین رئیس مدرسه عالی فیزیوتراپی آقای دکتر منوچهر نواب متخصص طب فیزیکی از کشور فرانسه بودند که حضور ایشان در تکامل و تدوین برنامهها نقش انکارناپذیری را ایفا مینمایند و بتدریج مدرسه عالی فیزیوتراپی به موسسه عالی توانبخشی و امروز به نام دانشکده توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی تهران تغییر نام داده فعالیت میکند. بعد از گذشت چند سال در مؤسسه عالی توانبخشی رشتههای کاردرمانی و گفتاردرمانی تأسیس گردید.
فیزیوتراپیستها در مکانهایی مانند بیمارستان ها، باشگاههای ورزشی و ... فعالیت میکنند.
فیزیوتراپی: پیشگیری، درمان و توانبخشی
فیزیوتراپی تا سال ۱۹۴۵ میلادی به علت نبود فیزیوتراپیست و وجود فقط تکنسین فیزیوتراپی و فعالیت در بخشهای بازپروری و بازتوانی قسمتی از توانبخشی بودهاست، ولی بعد از سال ۱۹۴۵ میلادی و بوجود آمدن فیزیوتراپیست مدرن شامل درمان و توانبخشی شد و بعد از سال ۲۰۰۰ میلادی با عناوین دکترای حرفهای فیزیوتراپی شامل پیشگیری، درمان و توانبخشی شدهاست. واقعیت این است فیزیوتراپی به خاطر دیدگاههای جدید خود در حال ترک حیطه توانبخشی است. اکنون فیزیوتراپی بعنوان عضوی در انواع گروههای چندرشتهای شناخته میشود.
محل فعالیت فیزیوتراپیستها
فیزیوتراپیستها در مکانهای مختلفی مانند بیمارستان ها، مراکز بهداشتی درمانی، باشگاههای ورزشی، مراکز آموزشی تحقیقاتی، آسایشگاهها و ... به فعالیت میپردازند. اما چیزی که فیزیوتراپیستها را متفاوت جلوه میدهد، به کاربردن دانش و مهارت خود در درمان عوامل دردناک و محدودیتهای حرکتی، استفاده از شیوههای متفاوت درمانی برای بازیابی و به حداکثر رساندن پتانسیل حرکت، طراحی سبک زندگی و برنامههای تمرینی، آموزش منحصر به فرد بیمار و دسترسی کامل به بیمار برای شناسایی نیازهای او، درمان آسیبهای ورزشی، آموزش فعالیتهای بی خطر، کارکردن با کودکان دارای اختلالات بالانس و تعادل برای به حداکثر رساندن استقلال آنها و ... از جمله این موارد است.
به همین دلیل، فیزیوتراپیستها سالها در مراکز دانشگاهی و درمانی آموزش میبینند و دانش کاملی درباره دستگاههای مختلف بدن انسان فرا میگیرند. این آموزش دانش حرفهای و کاملی را در مورد تشخیص بیماریها در اختیار آنها قرار میدهد و فیزیوتراپیستها را مجاز به مداخله مستقل در درمان بیماریها میکند. این آموزش آنان را با دستاوردهای حاصل از جدیدترین پژوهشها و تحقیقات جهان به روز میسازد.
اهداف فیزیوتراپی
با توجه به اینکه فیزیوتراپی در بسیاری از اختلالات و بیماریهای دستگاه عصبی-عضلانی-اسکلتی کاربرد دارد، اهداف فیزیوتراپی با توجه به نوع بیماری یا اختلال زمینهای متفاوت است. به طورکلی اهداف فیزیوتراپی ممکن است درارتباط با موارد زیر باشد:
* کاهش دردهای عضلانی و مفصلی
* تسریع در پروسه ترمیم بافتی
* بهبود دامنه حرکتی (ROM) مفاصل
* جلوگیری از ضعف و آتروفی عضلانی
* تقویت عضلات
* افزایش انعطاف پذیری
* استقلال هرچه سریعتر بیمار جهت برگشت به فعالیتهای روزمره
* بهبود فعالیت دستگاه تنفسی
* افزایش کارایی دستگاه قلبی-عروقی
* و ...
منبع: بیتوته