فضیلت و اعمال روز عید قربان+فیلم

به گزارش سرویس وبگردی خبرگزاری صدا و سیما،در بزرگی و فضیلت عید قربان همین بس که امیرالمومنین امام علی علیه السلام فرمودند: شنیدم رسول خدا صلی الله علیه وآله روز عید قربان، خطبه می‌خواند و می‌فرمود:امروز، روز «ثجّ» و «عجّ» است.

ثجّ، خون قربانی هاست که می‌ریزید.

پس نیّت هرکس صادق باشد، اولین قطره خونِ قربانی او کفّاره همه گناهان اوست.

و «عجّ»، دعاست.

پس به درگاه خداوند دعا کنید، قسم به آن که جان محمّد صلی الله علیه وآله در دست اوست، از اینجا هیچ کس بر نمی‌گردد، مگر آمرزیده شود، جز کسی که گناه کبیره انجام داده و بر آن اصرار ورزد و در دل خود، تصمیم بر ترک آن ندارد.

روز دهم ذی‌الحجه، عید قربان از مهم‌ترین اعیاد مسلمانان است و در کتاب مفاتیح‌الجنان برای روز عید اعمال و آدابی ذکر شده است که عمل به آن‌ها می‌تواند ما را در کسب هرچه بیشتر فیوضات این روز بزرگ یاری کند.

در تعالیم دینی چهار روز است که به عنوان عید تعیین شده است؛ عید فطر، عید قربان، عید غدیر و روز جمعه. در بین این اعیاد روز دهم ذی‌الحجه مصادف با عید قربان از مهم‌ترین اعیاد مسلمانان است که مورد اختلاف نبوده و همه فرق مسلمین این روز را عید محسوب می‌کنند.

این عید در روایات به «عِیدِ الْأَضْحَی‏» یعنی عیدی در اوج نورانیت مشهور است؛ در کتاب مفاتیح الجنان یکی از بهترین دعا‌های این روز دعای چهل و هشتم صحیفه سجادیه معرفی شده است. امام سجاد (ع) در این دعا عید قربان را روز مبارک و خجسته‌ای که خداوند به نیاز بندگان خود می‌نگرد، معرفی می‌کنند.

در فرازی از این دعا می‌خوانیم: "اللّهُمَّ هذا یَومٌ مُبارَکٌ مَیمونٌ، وَ المُسلِمونَ فیهِ مُجتَمِعونَ فی أقطارِ أرضِکَ، یَشهَدُ السّائِلُ مِنهُم وَالطّالِبُ وَالرّاغِبُ وَالرّاهِبُ، وأنتَ النّاظِرُ فی حَوائِجِهِم. یعنی پروردگارا، این روز، روزی بابرکت و خجسته است و مسلمانان در این روز، از اطراف زمین تو گرد آمده‌اند. خواهنده، جوینده، امیدوار و بیمناک، همه حاضرند و تو، به نیازهایشان می‌نگری"

امام جواد (ع) در روایتی می‌فرمایند: در روز عید قربان چیزی با فضیلت‌تر از پنج چیز نیست: قربانی کردن، یا راه رفتن در جهت نیکی به پدر و مادر یا خویشاوندی که قطع رحم کرده تا به او چیزی ببخشد و آغاز سلام کند، یا مردی که از بهترین جای قربانیش به دیگران اطعام کند و بقیه آن را به همسایگان از یتیمان و بیچارگان و بردگان بدهد و از اسیران دلجویی کند.

روایت شده که رسول خدا (ص) در عید فطر و قربان هر اندازه هوا سرد و یا گرم بود، بُرد می‌پوشید و عمامه به سر می‌نهاد. همچنین رسول خدا (ص) روز عید فطر و قربان، وقتی برای نماز عید خارج می‌شد، صدایش را به تکبیر بلند می‌کرد.

البته قربانی مختص حاجیان نیست، قربانی کردن برای کسانی که در حج حضور ندارند مستحب است، اما از سوی ائمه اطهار (ع) و پیامبر اکرم (ص) بسیار سفارش شده است، لذا تمام مسلمانان سعی می‌کنند بسته به استطاعت مالی خود در این روز قربانی می‌کنند.

در روایتی آمده که امّ سلمه نزد پیامبر (ص) آمد و گفت:‌ای رسول خدا (ص)، عید اضحی فرا می‌رسد و بهای قربانی ندارم آیا قرض بکنم و قربانی کنم؟ حضرت فرمودند که قرض کن که این قرض را حق سبحانه و تعالی ادا می‌کند، چون از جهت رضای اوست چنانکه در حج نیز خواهد آمد.

روز دهم ذی‌الحجه که روز عید قربان می‌باشد بسیار روز شریفی است و اعمال آن در ادامه آمده است:

غسل در این روز سنّت مؤکد است و بعضی از علماء نیز آن را واجب دانسته اند.

خواندن دعاهائی که وارد شده پیش از نماز عید و بعد از آن از جمله دعای ندبه و دعای چهل و هشتم صحیفه سجادیه که اوّل آن «اَللّهُمَّ هذا یَوْمٌ مُبارَکٌ» است و دعای چهل و ششم صحیفه سجادیه که اینگونه آغاز می‎شود: "یا مَنْ یَرْحَمُ مَنْ لا یَرْحَمُهُ الْعِبادُ. "

نماز عید قربان دو رکعت است: در رکعت اول، بعد از خواندن حمد و سوره، باید پنج تکبیر بگوید، بعد از هر تکبیر یک قنوت بخواند، بعد از قنوت پنجم، تکبیر دیگری بگوید، به رکوع رود، دو سجده بجا آورد، برخیزد و در رکعت دوم چهار تکبیر بگوید، بعد از هر تکبیر قنوت بخواند و تکبیر پنجم را بگوید، به رکوع رود، بعد از رکوع دو سجده کند، تشهّد بخواند و نماز را سلام دهد. در روز عید قربان مستحب است که بعد از نماز، با گوشت قربانی افطار شود.

نماز عید، سوره مخصوصی ندارد، امّا بهتر است در رکعت اول آن، سوره شمس و در رکعت دوم، سوره غاشیه یا در رکعت اول سوره «سبح اسم» و در رکعت دوم سوره «شمس» را بخوانند.

همچنین در قنوت نماز عید قربان، هر دعا و ذکری خوانده شود کافیست، امّا بهتر است این دعا خوانده شود:

اللّهُمَّ أَهْلَ الْکِبْریاءِ وَالْعَظَمةِ وَ أهْلَ الجُودِ وَالجَبَرُوتِ وَ أهْلَ العَفْو وَالرَّحْمَةِ وَ أهْلَ التَقّوی وَالمَغْفِرَة، أسْئَلُکَ بَحَقِّ هدا الْیوَمِ الّذی جَعَلْتَهُ لِلمُسْلِمینَ عیداً وَ لِمُحَمّدٍ صَلّیاللهُ عَلیْه وَ آلِهِ ذُخْراً وَ شَرَفاَ وَ مَزیداً، أن تُصَلّی عَلی مُحَمّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أنْ تُدْخِلنی فی کُلِّ خَیْرٍ أدْخَلْتَ فیهِ مُحَمَّداً وَ آلَ مُحَمَّد وَ أنْ تُخْرِجَنی مِنْ کُلِّ سُوءٍ أخْرَجْتَ مِنْهُ مُحَمَّداً وَ آل مُحَمَّدٍ، صَلَواتُکَ عَلَیُهِ وَ عَلَیْهِمْ، اللّهُمَّ إنی أسْئَلَکَ خَیرَ ما سَئَلَکَ مِنْهُ عِبادُکَ الصّالِحُونَ وَاعُوذُ بِکَ مِمّا اسْتَعاذَ عِبادُکَ الْمُخْلِصوُنَ

 

خدایا‌ای اهل بزرگی و عظمت و‌ای شایسته بخشش و قدرت و سلطنت و‌ای شایسته عفو و رحمت و‌ای شایسته تقوا و آمرزش از تو خواهم به حق این روزی که قرارش دادی برای مسلمانان عید و برای محمّد صلی الله علیه و آله ذخیره و شرف و فزونی مقام که درود فرستی بر محمّد و آل محمّد و درآوری مرا در هر خیری که درآوردی در آن خیر محمّد و آل محمّد را و برونم آری از هر بدی و شری که برون آوردی از آن محمّد و آل محمّد را که درود‌های تو بر او و بر ایشان باد. خدایا از تو خواهم بهترین چیزی را که درخواست کردند از تو بندگان صالحت و پناه برم به تو از آنچه پناه بردند ازآن بندگان صالحت.

خواندن تکبیرات برای کسی که در منا باشد بعد از پانزده نماز که اولش نماز ظهر روز عید است و آخرش نماز صبح روز سیزدهم است؛ و کسانی که در سایر شهر‌ها هستند نیز بعد از ده نماز از ظهر روز عید تا صبح دوازدهم این تکبیرات را بگویند؛ که این تکبیرات بنا بر روایت صحیح در اصول کافی از این قرار است:

اللهُ اَکْبَرُ اللهُ اَکْبَرُ لا اِلهَ اِلا اللهُ وَاللهُ اَکْبَرُ اللهُ اَکْبَرُ اللهُ اَکْبَرُ و لِلّه الْحَمْدُ اللّهُ اَکْبَرُ عَلی ما هَدانا اَللّهُ اَکْبَرُ عَلی ما رَزَقَنا مِنْ بَهیمَةِ الاْنْعامِ وَالْحَمْدُلِلّهِ عَلی ما اَبْلانا.

خدا بزرگتر از توصیف است، معبودی جز خدا نیست و خدا بزرگتر است، و ستایش خاص خدا است خدا بزرگتر است بر آنچه ما را راهنمائی کرد خدا بزرگتر است بر آنچه روزی ما کرد از چهارپایان انعام (شتر و گاو و گوسفند) و ستایش خاص خدا است برای آنکه آزمود ما را؛ و مستحب است که به مقداری که توانایی است این تکبیرات بعد از نماز‌ها تکرار شود.

قربانی کردن در این روز برای همه مستحب موکد است و بسیار سفارش شده است، تا آن جا که برخی از علما آن را بر کسانی که توانایی دارند واجب دانسته‌اند و مستحب است بعد از نماز عید، کمی از گوشت آن بخورد.

از جمله آموزه‌های اسلام برای تکامل و رشد انسان ها، ایثار از جان و مال در راه خداوند یگانه می‌باشد.

به این معنا که انسان، همه دارایی‌ها و امکاناتش را امانتی الهی بداند که باید در طریق بندگی هزینه کند. قربانی کردن نیز نمادی از قطع دلبستگی و وابستگی‌ها و جلوه‌ای از ایثار مال و جان در راه محبوب واقعی و رضای خداوند متعال می‌باشد.

البته آنچه که از قربانی کردن و رسیدن به مقام قرب الهی به وسیله ذبح گوسفند، لحاظ شده است قطع علقه‌های روحی و مالی است که باعث تقوای قلب و طهارت نفس می‌شود.

خداوند متعال اصل قربانی کردن را از شعائرالله دانسته و آن را نشانه‌ی بزرگداشت و سپاس گزاری مؤمنان بر نعمت هدایت معرفی کرده و قربانی کننده را در گروه و خیل محسنین و نیکوکاران داخل کرده است.

در قرآن کریم آمده است: «وقتی شما قربانی می‌کنید آنچه که متعلق به خدا است، تقوای شماست نه گوشت و پوست قربانی»

بنابراین در قربانی کردن هر چند ظاهر کار سر بریدن است؛ اما واقعیت قضیه نهایت تسلیم، سرسپردگی، عشق و علاقه بنده به مولای خود است؛ و در واقع قربانی کردن نمادی از قربانی کردن هوا‌های نفسانی و ذبح نفس اماره و نوعی جهاد با نفس در جهت زدودن تعلقات و وابستگی‌های دنیوی و مادی و رهایی از زندان مال پرستی و دنیاطلبی است.

 

ویدیو به مناسبت  عید سعید قربان

 

منابع: ایسنا، حوزه، بیتوته