یادی از شهدای لرستانی حادثه ۷ تیر

به گزارش خبرگزاری صدا و سیمای استان لرستان، روز ۷ تیر ۱۳۶۰ بر اثر انفجار یک بمب نیرومند در مقر حزب جمهوری اسلامی در تهران، آیت‌الله بهشتی و ۷۲ تن از یاران امام خمینی به شهادت رسیدند. این انفجار در ساعت ۲۰:۳۰ در دفتر مرکزی حزب جمهوری اسلامی ایران در سالن اجتماعات حزب واقع در سرچشمه تهران در جلسه‌ای که برای بررسی انتخابات ریاست جمهوری آینده برگزار می‌شد، رخ داد. آیت‌الله سیدمحمد حسینی بهشتی، رییس وقت دیوان عالی کشور و بیش از ۷۰ نفر از مقامات و چهره‌های برجسته سیاسی از جمله چهار وزیر، چند معاون وزیر، ۲۷ نماینده مجلس و جمعی از اعضای حزب جمهوری اسلامی در جریان انفجار مقر اصلی این حزب به شهادت رسیدند.

 

شهید فخر الدین رحیمی و شهید محمد حسین صادقی نیز از جمله شهدای لرستانی این حادثه بودند.

شهید سید فخرالدین رحیمی در سال ۱۳۲۳ در شهر خرم‌آباد در یک خانواده روحانی متولد شد. پدرش مرحوم حجت‌الاسلام سید علی‌اکبر رحیمی، از علمای بزرگ شهر خرم‌آباد بود.

شهید سیدفخرالدین رحیمی پس از اتمام دوران دبستان، چون تحت تکفل برادر بزرگ و روحانی خود حجت‌الاسلام حاج سیدنورالدین رحیمی بود و او هم برای ادامه دروس دینی به قم مشرف شده بود، با ایشان به قم آمد و دوران طلبگی خود را آغاز کرد و تا دوره سطح نزد اساتید حوزه علمیه تحصیلات خود را ادامه داد.

وی تا سال ۱۳۴۱ که ماجرای مدرسه فیضیه پیش آمد، به مبارزه می‌پرداخت و یک روز در حالی‌که مشغول چسباندن اعلامیه‌ای از امام خمینی (ره) بود، گرفتار مأموران دژخیم پهلوی شد و به ۶ ماه زندان محکوم شد.

این روحانی شهید پس از پایان زندان به شهر خرم‌آباد برگشت و پایگاه مبارزاتی خود را در مسجد علوی طرح‌ریزی کرد که ضمن برگزاری نماز در همان مسجد به ارشاد جوانان پرداخت و توانست جوانان پرشوری تربیت کند.

شهید رحیمی دومین بار پس از تبعید به علت کندن تابلو‌های خیابان ششم بهمن و گذاردن تابلوی خیابان علوی به‌جای آن به ۶ ماه دیگر زندان محکوم شد.

وی پس از خلاصی از زندان خرم‌آباد ممنوع‌المنبر شد؛ لذا وی که تمامی وجودش به اسلام و آگاهی دادن به مردم مسلمان بود، به دهات اطراف خرم‌آباد و بین عشایر غیور لرستان می‌رود و ضمن ارشاد آن‌ها به تعالیم دین مبین اسلام، عشایر دلیر لرستان را به شورش علیه حکومت غاصب پهلوی تشویق و ترغیب می‌کند.

مأمورین ساواک با اطلاع از این قضیه بلافاصله وی را دستگیر و پس از مدتی زندان وی به ایران‌شهر تبعید می‌کنند که در آن‌جا با آیت‌الله سیدعلی خامنه‌ای روبه‌رو می‌شود و پس از مدت‌ها هم‌منزلی و هم‌سنگری با ایشان و در اثر فعالیت‌های بی‌حدشان و محبوبیت میان برادران اهل تسنن، ساواک در می‌یابد که وجود این دو روحانی باعث بر هم ریختن شهر ایرانشهر خواهد شد؛ لذا آن دو را از یکدیگر جدا و هر کدام را به شهری دیگر تبعید می‌کنند.

بعد از آن، شهید فخرالدین رحیمی به شهر اقلید فارس تبعید می‌شود و بلافاصله پس از اجتماعات ضد رژیم مردم مسلمان و به پا خواسته ایران، ایشان به تبعید اهمیت نداده و به خرم‌آباد سفر می‌کند و رهبری مردم را در اجتماعات به عهده می‌گیرند و در زمانی که ساواک شبانه به خانه علمای لرستان حمله می‌کند، همگی را دستگیر می‌کند از جمله برادر بزرگ این شهید، حجت‌الاسلام سیدنورالدین رحیمی و چند نفر از جوانان پر شور و مسلمان خرم‌آباد، وی را فراری می‌دهند و مدت چند هفته‌ای به‌طور مخفیانه در یکی از دهات نزدیک خرم‌آباد زندگی می‌کند و پس از خلاصی روحانیان از زندان، وی به‌طور آشکار مبارزات خویش را تا پیروزی انقلاب ادامه می‌دهد و مسجد علوی را پس از پیروزی انقلاب به‌صورت کمیته در می‌آورد.

وی در سن ۳۶ سالگی از طرف مردم ملاوی به نمایندگی مجلس شورای اسلامی برگزیده شد و به عضویت در کمیسیون طرح‌های انقلاب درآمد. شهید رحیمی سرانجام در شامگاه خونین هفتم تیر ۶۰ به همراه ۷۱ تن از یاران امام خمینی (ره) در دفتر حزب جمهوری اسلامی به فیض شهادت نایل آمد.

شهید «محمد حسین صادقی» در حادثه هفتم تیر ۱۳۶۰ در مجلس شورای اسلامی همراه با شهید بهشتی و سایر یارانش به شهادت رسید.

شهید آیت الله «محمد حسین صادقی» فرزند ملامحمد آقا به سال ۱۳۰۲ در روستای «مشکک» از توابع شهرستان الیگودرز در خانواده‌ای روحانی چشم به جهان گشود.

 

وی در انتخابات اولین دوره مجلس شورای اسلامی با وجود آنکه قلبا میل به پذیرش این مسئولیت نداشت، با احساس وظیفه دینی و انقلابی خود را نامزد انتخابات کرد و از میان ۲۵ کاندیدا به نمایندگی مردم ازنا و درود انتخاب شد. روحشان شاد و راهشان پر رهرو