ترمیم غضروف‌های آسیب دیده به کمک ژل زیست تخریب پذیر

به گزارش سرویس وبگردی خبرگزاری صدا و سیما  نتایج مطالعه محققان دانشگاه بریتیش کلمبیا روی یک ژل زیست تخریب پذیر که به عنوان یک داربست مصنوعی عمل می‌کند، در مجله علمی Nature منتشر شد. این تحقیق به جزئیات پیوستن خواصی که می‌تواند به بازسازی غضروف کمک کند، می‌پردازد.

باید توجه داشت که غضروف کلید حرکت صاف مفاصل است و هنگامی که آسیب ببیند، می‌تواند باعث درد و کاهش عملکرد فرد شده و در نهایت منجر به آرتروز شود.

دکتر هانگبین لی، نویسنده ارشد، استاد بخش شیمی دانشگاه بریتیش کلمبیا می‌گوید: ترمیم غضروف مشکل است. متاسفانه در حال حاضر درمان غضروف مفصلی آسیب دیده یک چالش پزشکی مهم محسوب می‌شود، زیرا غضروف به طور طبیعی خود را ترمیم نمی‌کند.

وی در ادامه توضیحاتش گفت: هر ماده‌ای که به بازسازی غضروف کمک می‌کند باید از نظر مکانیکی به اندازه کافی محکم باشد تا از خم شدن یا تغییر شکل جلوگیری کرده و در عین حال به اندازه کافی سخت باشد که در برابر شکستن مقاومت کند.

محققان در این رابطه گفتند، معتقدند ایمپلنت غضروف تجزیه پذیر به تعادل ظریف سفت و قوی بودن نیاز داشته و به همین دلیل به مشکلات فنی برخورد می‌کند.

طی این مطالعات، محققان دانشگاه بریتیش کلمبیا از روش جدیدی برای سفت کردن یک ژل پروتئینی بدون رقیق کردن آن با استفاده از روش مبتنی بر درهم تنیدن زنجیره‌های پروتئین خاصی که شبکه ژل را تشکیل می‌دهند، استفاده کردند.

لینگلان فو، که به عنوان دانشجوی دکترا در دپارتمان شیمی دانشگاه بریتیش کلمبیا این تحقیق را انجام داده، می‌گوید: این زنجیره‌های درهم تنیده می‌توانند حرکت کنند و به عنوان مثال، انرژی ناشی از پریدن، درست مانند ضربه گیر‌های دوچرخه‌ها در آن‌ها مهار می‌شود.

علاوه بر این، ما این ماده را با یک روش موجود برای تا کردن و باز کردن پروتئین‌ها ترکیب کردیم که امکان جذب انرژی را نیز فراهم می‌کند.

ژلی که محققان ایجاد کردند به اندازه کافی سخت بود که در برابر بریده شدن توسط چاقوی جراحی و همچنین در برابر فشار مقاومت کند. در مقایسه با غضروف مفصلی واقعی این ژل دارای توانایی قابل توجهی است. گفتنی است این ژل توانست به سرعت شکل اولیه خود را پس از فشرده سازی بازیابی کند، همانطور که غضروف واقعی پس از فشار انجام می‌دهد.

در تحقیقات روی خرگوش ها، ژل کاشته شده علائم قابل توجهی از ترمیم غضروف مفصلی را ۱۲ هفته پس از کاشت نشان داد. همچنین به نظر می‌رسد که این ژل از توسط بدن حیوان دفع نشده و با بدن سازگار است.

در این مطالعه محققان رشد بافت استخوانی مشابه بافت موجود و بافت باز سازی شده نزدیک به غضروف موجود را برای گروه کاشت ژل مشاهده کردند و در بررسی این غضروف مصنوعی نتایج بسیار بهتری نسبت به گروه کنترل مشاهده شد.

دکتر چینگ جیانگ، استاد و جراح دانشگاه نانجینگ چین و یکی از محققان حاضر در این پروژه گفت: یافته‌های ما نشان می‌دهد که این حوزه تحقیقاتی چقدر پیچیده بوده و نیاز جدی به در نظر گرفتن بسیاری از نشانه‌ها و عوامل فیزیکی و بیوشیمیایی مختلف هنگام طراحی این داربست‌ها را نشان می‌دهد.

محققان در خاتمه توضیحات خود گفتند که این ژل هنوز برای آزمایش‌های انسانی آماده نیست و برای پیشرفت به آزمایش‌های حیوانی بیشتری نیاز است. ژل فعلی باید نسبت به ترکیب حال حاضر خود بیشتر تصفیه شود تا بازسازی سلولی را تقویت کند. با بهینه سازی نشانه‌های بیوشیمیایی و بیومکانیکی با هم، در آینده خواهیم دید که آیا این داربست‌های جدید می‌توانند به نتایج بهتری نیز منجر شوند یا خیر.

منبع: سیناپرس