انجام مطالعات ثبت پنج میراث ناملموس در خوزستان

به گزارش خبرگزاری صداوسیما استان خوزستان، سرپرست معاونت میراث فرهنگی اداره کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی خوزستان گفت: قصه‌گویی جز شاخص‌ترین آثار ناملموسی است که در پهنه ملی یک کشور با هویت فرهنگی مردم آن پیوندی دیرینه دارد.

غلامرضا سلمان پور با اشاره به ثبت ملی قصه گویی ایرانی به عنوان یک اثر ناملموس اظهارکرد: همواره گنجینه‌هایی از آداب و رسوم، آیین‌ها و سنت‌های شفاهی در طول تاریخ به عنوان میراثی ارزنده در اختیار ما قرار داشته که ثبت ملی این آثار در راستای پاسداشت و انتقال به نسل‌های آینده بسیار مهم و ضروری است.

وی افزود: موضوع قصه گویی به عنوان یک اثر ناملموس با همت کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان پس از چند سال جمع آوری مستندات و انتقال آن‌ها به وزارتخانه میراث فرهنگی به ثبت ملی رسید که برای پاسداشت آن وظایف مهمی برعهده داریم.

سلمان‌پور نقش تشکل‌های مردم نهاد در حفظ میراث ناملموس فرهنگی را با اهمیت عنوان کرد و گفت: میراث فرهنگی ناملموس شاخه‌های گسترده‌ای دارد که جزء ذخایر فرهنگی مردم محسوب می‌شود.

وی با اشاره به اینکه بیش از ۱۴۰ میراث ناملموس خوزستان طی دو دهه گذشته به ثبت ملی رسیده است گفت: سال گذشته نیز برای پنج اثر ناملموس تشکیل پرونده شده که مطالعات آن در حال انجام است.

سرپرست معاونت میراث فرهنگی اداره کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی خوزستان در خصوص ثبت ملی مراسم‌های آیینی مختلف در سال گذشته یادآورشد: مراسم آیینی علم و یراق دزفول، چوب زنی مراسم‌های محرم، مهارت‌های تهیه خوراک از جمله تهیه حلوا درمناطق شوشتر و دزفول، دانش ستاره شناسی حوزه فرهنگی بختیاری‌ها از جمله این آثار ناملموس در خوزستان هستند.

وی گفت: قصه به عنوان یک زبان مشترک و عنصری هویت بخش با گویش‌های مختلف می‌تواند آداب و رسوم، رشادت‌ها، دلیری‌ها را به زبان ساده روایت و مفاهیم آموزشی و تربیتی را سینه به سینه منتقل کند.

سلمان پور با اشاره به تنوعی که قصه گویی در میان اقوام مختلف دارد افزود: بر اساس تقسیم بندی محتوایی و کار‌های مطالعاتی در ثبت ملی آثار ناملموس که با همکاری کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان انجام می‌شود؛ امیدواریم بتوانیم آثار بیشتری را در این حوزه مستند و مدون کنیم.

"میراث‌فرهنگی ناملموس" رفتارها، شیوه‌های ارائه، نمودها، دانش‌ها، مهارت‌ها و وسایل، اشیاء، مصنوعات دستی و فضا‌های فرهنگی منطبق با آن‌ها است که جوامع، گروه‌ها و در برخی موارد افراد، آن‌ها را به‌عنوان بخشی از میراث‌فرهنگی خود می‌شناسند.

آثار فرهنگی ناملموس شکل‌هایی از فرهنگ به‌شمار می‌روند که اگر چه قابلیت ثبت و ضبط دارند، اما قابلیت ذخیره در یک محل فیزیکی مانند موزه را ندارند و به واسطه ویژگی‌های ذاتی و خاص خود، قابل انتقال، تکرار و تجربه‌کردن هستند.