پخش زنده
امروز: -
مدیرعامل شرکت ملی مهندسی و ساختمان نفت:
تولید حدود ۸۰ درصد کالا‌های صنعت نفت در داخل
مدیرعامل شرکت ملی مهندسی و ساختمان نفت ایران گفت: بیش از ۷۰ تا ۸۰ درصد کالا‌های مورد نیاز صنعت نفت را شرکت‌های دانش بنیان داخلی تأمین می‌کنند.
به گزارش خبرنگار خبرگزاری صدا و سیما، آقای محمدصادق جوکار، رئیس مؤسسه مطالعات بین المللی وابسته به وزارت نفت و فرهاد احمدی، مدیرعامل شرکت ملی مهندسی و ساختمان نفت ایران با حضور در برنامه گفتگوی ویژه سه شنبه شب سیما و خانم الهه طهماسبی بنفشه درق، کارشناس مسائل ونزوئلا و آقای امیر شایان مهر، خبرنگار اعزامی خبرگزاری صدا و سیما به ونزوئلا در ارتباط تصویری با این برنامه، درباره دیپلماسی انرژی ایران، بحث و تبادل نظر کردند.
متن کامل این برنامه به شرح زیر است:
مجری: ایران و ونزوئلا ۱۹ سند همکاری را امضا کردند. موضوع استفاده از نفت خام ایران برای پالایش فراسرزمینی، صدور خدمات پالایشگاهی و پتروشیمی؛ محور اصلی مذاکرات وزیر نفت و هیأت ونزوئلایی در جریان این سفر بود و یکی از حوزه‌های مهم در سفر‌های اخیر آقای رئیس جمهور، دیپلماسی انرژی است. در گفت و گوی امشب می‌خواهیم ظرفیت‌ها و همکاری‌های نفتی ونزوئلا و ایران را بررسی کنیم و به نقش و اهمیت دیپلماسی انرژی و راهکار‌های فعال شدن این موضوع بپردازیم.
سؤال: آقای جوکار سفر‌های اخیر آقای رئیس جمهور به کشور‌های آمریکای لاتین و یکی از مهم ترین مباحثی که در این سفر‌ها بسیار تمرکز می‌شود و آن موضوع دیپلماسی انرژی است. بفرمایید تمرکز و فعال کردن ظرفیت‌های جمهوری اسلامی ایران و کشور‌هایی که مورد مذاکره قرار می‌گیرند در این مورد چقدر در شرایط تحریم پر اهمیت است؟
محمدصادق جوکار؛ رئیس مؤسسه مطالعات بین المللی وابسته به وزارت نفت: در مورد موضوع دیپلماسی انرژی، در مورد سطح خاص جمهوری اسلامی ایران در شرایط کنونی که مورد فشار تحریم‌های ظالمانه غربی قرار دارد، دیپلماسی انرژی دو کار ویژه را دنبالش است انجام دهد؛ یکی تأمین امنیت تقاضا برای عرضه نفت جمهوری اسلامی ایران و سهم بازارش در حوزه بین المللی و دوم این که متنوع کند ابزار‌های اقدام جمهوری اسلامی در حوزه انرژی را در سطح بین المللی از بُعد متنوع کردن بازیگران و همچنین بحث حامل‌های مختلف صادراتی و حتی رأس‌های حوزه‌های صادراتی که ممکن است منابع نباشد بلکه صدور خدمات فنی و مهندسی باشد. برای این منظور در قسمت اول بحث ایمن سازی تقاضا برای نفت جمهوری اسلامی ایران در این دولت مردمی در وزارت نفت تلاش شد که در ابتدا رویکرد‌ها و کلاً جهت گیری‌ها عوض شود و ساز و کار‌های ۹ گانه‌ای ترسیم شد که این‌ها منجر شود این که ما امنیت تقاضا برای صادراتمان ایجاد کنیم در شرایطی که عدم قطعیت‌های فشار‌های غربی هم وجود دارد. این مدل‌های مختلفی بود که بخشی اش می‌شود عنوانش را بیان کرد که یکی از این محور‌ها بحث «Related demand building» است، معادل فارسی اش یعنی «تقاضاسازی وابسته شده» که از روش‌های مختلفی هم ایجاد می‌شود که می‌توانیم بحث را در موردش ادامه دهیم. یعنی این که من در بخشی از پالایش جهان بیرون در حوزه فراسرزمینی شرایطی را ایجاد کنم که این پالایشگاه در تصمیم گیری هایش سهمی از واردات نفتش را به کشور ما اختصاص دهد وگرنه در شرایطی که مثلاً بازار با مازاد عرضه روبرو است یا تحت فشار‌های تحریمی وجود دارد ممکن است این پالایشگاه‌ها از خرید نفت کشور‌های تحت فشار مثلاً امتناع کنند، ولی با این الگو‌ها که می‌تواند دو قسمت باشد؛ یکی بحث اقتصادی است، یکی بحث تکنیکی است؛ یعنی فنی است، ترسیم شد.
سؤال: ما در هر دو بحث تمرکز داریم؟
جوکار: ما در این قسمت با توجه به ظرفیت‌هایی که وجود دارد که آن قسمت ظرفیت هایش هم در بخش دولتی است و هم در بخش این انباشتی است که در بخش خصوصی اتفاق افتاده و توسعه بُعد فنی که دانش بنیان‌ها اتفاق افتاده ما ابتدا آمدیم به بحث تکنیکال یعنی «build demand» یا ”تقاضاسازی فنی مهندسی“ شروع کردیم که پالایشگاه‌هایی را که در عرصه بین المللی وجود دارند و این‌ها به دلایلی خارج از سرویس هستند که این توان در کشور ما وجود دارد که آن را آپگرید یا اُورهال و روزآمد شود. با قرارداد‌هایی که با آن‌ها منعقد می‌کنیم این‌ها سهم مصرف نفتشان را به جمهوری اسلامی اختصاص دهند.
سؤال: آقای جوکار یک نکته‌ای را اشاره کردید پالایشگاه‌های فراسرزمینی؛ نکته‌ای که می‌خواهم از آقای مهندس احمدی هم پرسش کنم و برگردم به گزارش خانم هویدا و پالایشگاه اِلپالیتو که جمهوری اسلامی ایران بازسازی و اورهالش کرد حتماً درباره آن صحبت خواهم کرد.
(ارتباط تصویری با آقای امیر شایان مهر)
سؤال: امروز و در جریان این سفر مذاکراتی صورت گرفت در حوزه نفتی، آقای وزیر هم قرارداد‌هایی را امضا کردند، بفرمایید آخرین جزئیات مذاکرات و قرارداد‌های امضا شده در حوزه نفتی که منجر می‌شود به فعال شدن ظرفیت‌های نفتی ایران و ونزوئلا چیست؟
امیر شایان مهر؛ خبرنگار خبرگزاری صدا و سیما: ما اینجا در کاراکاس در پایتخت ونزوئلا ساعت دو و پانزده دقیقه است به وقت محلی، ولی تهران فکر می‌کنم ساعت از ۲۲ شب گذشته، قرار است من توضیحاتی در خصوص مذاکرات و توافقنامه‌های ایران و ونزوئلا عرض کنم. طبق توافقاتی که در این سفر بین دو کشور امضا شده قرار است که ایران در توسعه میادین نفت و گاز ونزوئلا مشارکت کند. همچنین تعمیرات اساسی پالایشگاه‌های ونزوئلا را متخصصین ایرانی بر عهده خواهند گرفت و قرار است که این پالایشگاه‌ها را با توجه به نوع نفت جمهوری اسلامی، تعمیرات اساسی کنند تا بتوانند این پالایشگاه‌ها نفت کشورمان را به فراورده تبدیل کنند. در حوزه دیگر قرار است در پتروشیمی ما مشارکت کنیم با ونزوئلایی ها. با ونزوئلایی‌ها تقریباً ۱۲ میلیون تن ظرفیت نصب شده پتروشیمی دارند، اما به دلیل این که متخصصین خارجی که این‌ها را نصب کرده بودند رفتند به دلیل تحریم ها، تقریباً دو میلیون تن اش فعال است و بقیه اش غیرفعال است و باید دانش فنی بیاید تا بتواند این ظرفیت را فعال کند. قرار شده که متخصصان داخلی و ایرانی ما این کار را انجام دهند و این ظرفیت را فعال کنند. در حوزه گازرسانی و تقویت فشار گاز و همچنین ایستگاه‌های پمپاژ توافقاتی شده که شرکت‌های دانش بنیان ایرانی اینجا مشارکت کنند و در این زمینه هم فعالیت داشته باشند. عمده توافقاتی که در زمینه انرژی و به خصوص نفت و گاز و پتروشیمی انجام شده، همین هاست، یعنی اگر تیتروار بگویم؛ توسعه میادین شان است، بحث گازرسانی است. بحث فعال کردن پالایشگاه هایشان و همچنین استفاده بیشتر از ظرفیت پتروشیمی هایشان.
سؤال: اجازه دهید یک مرور کوتاهی در حوزه بین الملل و سیاسی داشته باشیم بر وضعیت میادین نفت و گاز و انرژی ایران و ونزوئلا، خانم طهماسبی یک توضیح مختصر به ما بدهید که ظرفیت‌ها و پتانسیل‌های دو کشور در این حوزه کدام‌ها هستند و چه افقی پیش روی هر کدام از کشورهاست؟
الهه طهماسبی بنفشه درق؛ کارشناس مسائل ونزوئلا: زمانی که صحبت از ونزوئلا و ایران می‌شود، کلاً در این روز‌ها هم با توجه به این که ونزوئلا مقصد اول سفر رئیس جمهوری بوده، نکته‌ای که هست این است که ما درباره دو کشور صحبت می‌کنیم که به رغم در اختیار داشتن ذخایر عظیم و چشمگیر نفتی از قضا هر دو با تحریم‌های حداکثری آمریکا مواجه هستند. این نکته‌ای است که همان طور که از ابتدای روی کار آمدن دولت سیزدهم به آن تأکید شده که دولت روابط با کشور‌های همسو، کشور‌های دوست را در اولویت قرار داده و ونزوئلا در این چارچوب کاملاً قرار می‌گیرد.
وی ادامه داد: در میان توافق‌هایی که انجام شده بین ایران و ونزوئلا، بحث توافق‌های نفتی در حوزه انرژی بیش از سایرین گزاف نیست که بگوییم بیشتر مورد توجه قرار گرفته است. مسأله‌ای که هست این که ایران در سال‌های اخیر از تحریم‌هایی که با آن مواجه بوده به سمت بومی سازی پیش رفته؛ تا جایی پیش رفته که الآن بحث صادرات فنی و مهندسی به کشور ونزوئلا انجام می‌شود؛ ونزوئلایی که از سال ۲۰۱۷ شرکت نفت دولتی ونزوئلا در دوره ریاست جمهوری دونالد ترامپ با تحریم مواجه شد و همین طور شرکت تابعه سیتکو مستقر در واشنگتن. مسأله‌ای که پیش آمد از آن زمان به بعد این بود که ونزوئلا مشکلاتش به حدی پیش رفت به واسطه این که مسدودیت کامل فعالیت‌های نفتی این کشور اتفاق افتاد، تا جایی پیش رفت که این کشور در اوایل حدوداً سال ۲۰۲۰ میلادی دیگر از پس تأمین نیاز ملی خودش هم بر نمی‌آمد؛ در زمینه تأمین سوخت. در همان بحبوحه بود، اواسط حدوداً سال ۲۰۲۰ میلادی که بحث ارسال نفتکش‌های ایران به ونزوئلا خیلی خبرساز شد با وجود همه تهدید‌ها و هشدار‌هایی که از سمت آمریکا صادر می‌شد. از همان زمان ایران نشان داد که فقط به دنبال صادرات یک کالای اولیه که در این جا بحث سوخت و بنزین بود، ایران فقط دنبال این قضیه نبود و همان زمان با آن پنج نفتکش طبق اعلام مقامات دولتی ما، حجم بالایی از قطعات یدکی به این کشور ارسال شد. مسأله‌ای که امروز صنعت نفت ونزوئلا را درگیر کرده و اجازه نمی‌دهد این کشور با وجود در اختیار داشتن ذخایر نفتی از آن‌ها استفاده کند همین بحث استهلاک و نیاز به تعمیرات اساسی پالایشگاه‌های موجود است که ایران در این زمینه گام‌هایی را برداشته است.
سؤال: خانم طهماسبی همین جا را می‌خواهم وصل کنم به صحبت‌های آقای مهندس احمدی، آقای احمدی در گزارش خانم هویدا و آن چیزی که خانم طهماسبی مورد تأکید قرار دادند؛ بازسازی و اورهال پالایشگاه‌های ونزوئلا توسط جمهوری اسلامی ایران، برگردیم اِلپالیتو که ایران آن را بازسازی کرده و دومین پالایشگاه فراسرزمینی که قرار است کار‌هایی در ونزوئلا انجام شود توسط ایران.
فرهاد احمدی؛ مدیرعامل شرکت ملی مهندسی و ساختمان نفت ایران: بهتر است بگوییم اولین پالایشگاه، به دلیل این که کار تأمین قطعاتش و انجام خدمات مهندسی اش تقریباً بیش از ۷۰ درصد پیشرفت دارد و دلیل این که ما در ۱۲ اردیبهشت سال ۱۴۰۱ این قرارداد را منعقد کردیم. دوستان در تمام صحبت هایشان عنوان کردند که این پالایشگاه‌ها به دلیل این که مدت طولانی متوقف شده بودند تعمیراتشان بیش از تعمیرات و اورهال بوده، به عبارتی ما بخشی را بازسازی کردیم. به همین خاطر در همین پالایشگاه اِلپالیتو ما بیش از دو میلیون؛ دو میلیون و ۵۰۰ هزار قطعه تأمین کردیم، خریدیم و ان شاء الله داریم ارسال می‌کنیم، چهار محموله هواپیمایی فرستادیم، دو محموله با کشتی فرستادیم که برنامه ما بر اساس متأسفانه تقاضا‌های این‌ها در طول زمان تغییر می‌کرد، دلیل آن هم این بود که ما با آن تجربه و خدمات مهندسی که ارائه می‌دادیم بعضاً مهندسی آن‌ها را هم تحت تأثیر قرار دادیم و اصلاًَ چیدمان و مهندسی آن‌ها را تغییر دادیم، به همین خاطر درخواست‌ها هم تغییر کرد و الا بر اساس قرارداد، ما سر موقع تمام می‌کردیم. الآن هم با برنامه‌ای که پیش داریم ان شاء الله بحث در سرویس آوردن این پالایشگاه‌ها را برنامه داریم که تا پنج، شش ماه آینده قطعاً این در مدار تولید قرار خواهد گرفت. یک توضیح دهم که چرا اصلاً این مسأله اتفاق افتاد؟
مجری: بحث پالایشگاه‌های فراسرزمینی؟
احمدی: بله، پالایشگاه‌های فراسرزمینی یا پالایش فراسرزمینی، ابتدا من تصحیح کنم که کشور جمهوری اسلامی به عنوان یک کشور نفتی و صاحب سبک، مدت طولانی است که تحت تحریم‌های ظالمانه است و به رغم همه این محدودیت‌ها و تحریم‌ها توانسته سر پای خود بایستد، خودش را در بازار بین الملل حفظ کند به ویژه صنایع نفت خود را رو پا نگه دارد. ما چند دوران و دهه را گذراندیم، زمان جنگ را گذراندیم که بازسازی‌ها بود، پس از جنگ بود که تعمیرات اساسی و تغییرات و پس از آن ساخت پالایشگاه‌های جدید بود. یعنی ما سه مرحله را طی کردیم و تجربه خوب و شرایط تحریم؛ این تجربه خوبی بود برای این که کشور‌هایی که تحت این محدودیت‌ها و تحریم‌ها قرار می‌گیرند یک مشاور خوب باشیم، به همین خاطر الآن که خدمت شما هستیم، مسیر‌های دور زدن تحریم یکی از آن خدمات فنی- مهندسی است که ما به طرف‌ها و کشور‌های دوستمان ارائه می‌دهیم، این محدودیت‌ها به فرمایش رهبر کبیر انقلاب که جنگ یک نعمت بود، این تحریم برای ما یک نعمت بود.
سوال: بسیاری از فرصت هایمان را در حوزه‌های مختلف از جمله انرژی، پالایش فعال کنیم.
احمدی: شرکت‌های دانش بنیان ما، شرکت‌های سازنده و تأمین کننده‌های قطعات ما، حتی ما امروز ادعا می‌کنیم که بیش از ۷۰، ۸۰ درصد تمام کالا‌های صنعت نفت را تأمین می‌کنیم، بنابراین این پتانسیل باعث شد که ما اولین گام را در آن جا برداریم. نکته دوم این است که این توان و پتانسیل علمی و دانش است. ما باید ماکت اقتصادی و سبد اقتصادی مان را در دنیای نفت پیدا کنیم. چکار باید کنیم؟ کاری که دیگران کردند؛ ما باید برویم در ساخت و ساز پالایشگاه ها، این خدمات فنی و مهندسی را ببریم و تبدیل به پول و اقتصاد کنیم که این گام‌های ما تجربه گذشته هم داشتیم، ان شاء الله این گام‌هایی که جدید برداشته شده با سرعت بیشتری به نتیجه خواهد رسید.
سوال :چون درباره بازسازی پالایشگاه ونزوئلا صحبت کردید توسط جمهوری اسلامی ایران، خانم طهماسبی هم توضیح دارند و هم یک سری تصاویر دارند. خانم طهماسبی به ما هم توضیح فیلم را بدهید و همکاران همزمان با توضیحات شما تصاویر را نمایش بدهند.
طهماسبی: اِلپالیتو همان طور که آقای دکتر عرض کردند اولین پالایشگاه است که ایران به طور جدی بعد از قراردادی که در اردیبهشت ماه با سفر وزیر نفت به ونزوئلا انجام شد بین ایران و ونزوئلا این همکاری شکل گرفته و می‌خواهم این نکته را حتماً ذکر کنم که ونزوئلا در همین روز‌هایی هم که ما باهم صحبت می‌کنیم مجدداً با مشکل تأمین سوخت در سطح کشور مواجه است و این همکاری و مشارکت ایران و ونزوئلا در این برهه حساس می‌تواند کارساز باشد برای رفع کمبود سوخت در ونزوئلا. نکته دیگری که می‌خواهم این جا اشاره کنم و سریع آن گراف‌ها را ببینیم؛ این است که ونزوئلا یک سری اهداف و پیش بینی‌ها را در نظر گرفته برای سال ۲۰۲۳، در نظر دارد تا پایان سال ۲۰۲۳ به تولید روزانه یک میلیون و ۱۷۱ هزار بشکه در روز دست پیدا کند. برخی این را بلندپروازانه می‌دانند، برخی به فعالیت شرکت شِورون در این کشور این را نسبت می‌دهند. اما مسأله‌ای که بحث ایران را می‌آورد وسط این است که ایران می‌تواند در تقویت آن بحث عملیاتی ونزوئلا به آن کمک کند. یکی از تارنما‌های تحقیقاتی- خبری ونزوئلا است که برای سال گذشته به پالایشگاه پاراگونا پرداخته که می‌گوید با نفت خام ایران دارد این مرکز فعالسازی می‌شود. این مسأله سوختی که عرض کردم الآن با آن ونزوئلا مواجه است، نقش ایران باز پررنگ می‌شود برای این که به این کشور کمک کند در زمینه تأمین سوخت.
مجری: توضیح بعدی، تصویر بعدی.
طهماسبی: این به نقل از یکی از مقام‌های وزارت نفت ونزوئلا زمانی که آن پنج نفتکش ایرانی رسید و می‌گوید این نمونه‌ای از استقلال و عدم وابستگی دو ملت را می‌رساند؛ در تحسین این اقدام ایران.
سوال: آقای جوکار بحث گسترش روابط با کشور‌های آمریکای لاتین؛ بحث مهمی که آقای احمدی به آن اشاره کردند، بازارسازی که باید بسیار مورد توجه قرار بگیرد همه ابعادش.
جوکار: ابتدا باید بگویم که اصلاً مقوله بازارسازی یعنی این که بازار برای تقاضای شما به دلیل فشار‌هایی که از بعد فنی یا مداخله سیاسی یا حتی بحث‌های محیط زیستی دارد اتفاق می‌افتد ممکن است محدود شود و شما لازم است برای این که سهم بازارتان در حوزه بین الملل امن باشد بروید بازار را برای خود بسازید. عرض کردم روش‌های ۹ گانه‌ای دارد که در وزارت نفت دولت سیزدهم تدوین شده و یکی از این موضوعات که عرض کردم می‌خواهم واردش شوم که یک الزاماتی هم دارد؛ در بحث آمریکای لاتین که الآن اشاره شد یک هماهنگی عمیقی بین دستگاه وزارت خارجه، وزارت نفت، دستگاه‌های اجرایی و حتی که خیلی هم باید ذکر کرد نهاد‌های نظامی مملکت اتفاق افتاد که ما برویم وارد حوزه‌ای شویم که هم برای نفت خام مان بازار ایجاد کنیم و هم بتوانیم بُعدی دیگر را به حوزه منابع درآمدی کشور اضافه کنیم که آن هم استفاده از پتانسیل‌های داخلی فنی است که این‌ها مثلاً بگوییم به آن پالایش فنی فراسرزمینی.
سؤال: یک نکته اجازه دهید همزمان با توضیح شما یک نکته را بپرسم، فراموش کردم؛ ما در این سفر بحث توافقات صدور خدمات فنی- مهندسی را هم داریم، درست است؟
احمدی: بله.
سؤال: و در این بازارسازی نقش مهمی را ایفا می‌کنند؟
احمدی: قطعاً. زمینه آن بازارسازی اگر دانش نباشد که مثلاً اتفاقی نخواهد افتاد.
جوکار: برای این سیاست‌ها دو، سه مؤلفه پیشینی هم وجود داشت، یکی این که جسارت تصمیم گیری که در این حوزه‌ها در حوزه‌های چه سیاست خارجی و به خصوص در وزارت نفت که حتی برخی از ریسک ها؛ شخص وزیر پذیرفتند. دو؛ بحث این است که شما در فضایی وارد شده بودید در آن ابتدا که آمریکایی‌ها علناً تهدید می‌کردند که ممکن است مداخله نظامی برای قطع ارتباط کنند که این جا نقش این نیرو‌ها در کمک و پشتیبانی این دیپلماسی انرژی شاهدش بودیم و سومین نکته‌ای که وجود دارد این است که وزارت نفت فقط بحث این نیست که فقط نهاد‌های دولتی برود بلکه بحث E&Pهای داخلی مثلاً شرکت پتروپارس که الآن دارد بحث پایانه خوزه را توسعه می‌دهد که این پایانه می‌تواند سرویس‌های پمپاژ، بحث مخازن ذخیره سازی اش یا برخی از شرکت‌های دیگر که الآن، این اعتماد به نفس به منصه ظهور رسیده و حتی ما الآن داریم به پالایشگاه‌های دیگر در حد ۳۱۰ هزار بشکه‌ای برای اورهالش فکر می‌کنیم و یک نکته هم من عرض کنم این است که ما الآن در وزارت نفت این کاری که در آمریکای لاتین؛ در ونزوئلا اتفاق افتاده، دو میلیون ظرفیت پالایش فراسرزمینی در اقصی نقاط جهان شناسایی شده که این یک بستری فراهم می‌کند برای تمام شرکت‌های داخلی، نه شرکت‌هایی که فقط دولتی هستند که ان شاء الله ما به مرحله‌ای برسیم که هم نفت خام مان تعمیم تقاضا داشته باشد هم این که ما به مرحله‌ای برسیم که عملاً یک منابعی وجود داشته باشد که تا حالا به آن نمی‌اندیشیدیم.
سؤال: آقای احمدی در گزارش هم بود، در صحبت‌های خانم طهماسبی هم بود و آقای جوکار هم به آن اشاره کردند ما در بحث خدمات فنی و مهندسی به آن حدی از بومی سازی رسیدیم که می‌توانیم صادر کنیم، بحث جایگاه ما کجاست؟ توانایی‌ها و ظرفیت‌های ما کجاست و الآن در ونزوئلا قرار است چه پتانسیل‌هایی فعال شود؟
احمدی: من سؤال شما را یک شکل دیگر جواب دهم که اصلاً چرا این اتفاق افتاد و آیا نفع ما در این است که چنین کاری انجام دهیم که ممکن است مورد سؤال خیلی از عزیزان باشد. هم ایران و هم ونزوئلا دو کشور بزرگ نفتی هستند، نوع نفت خام و مخلوط این نفت خام با همدیگر اقتصاد دو کشور را می‌تواند متحول کند، به دو دلیل؛ بخشی نفت خام ما سبک است با گوگرد بالا، نفت خام آن‌ها سنگین است با گوگرد پایین. چرا ما داریم نفت خام به آن جا صادر می‌کنیم و این اتفاق می‌افتد؟ ۲- این است که اگر ما بخواهیم یک پالایشگاهی از اول بزنیم کمتر از چهار تا پنج سال به نتیجه نخواهد رسید. این پالایشگاه نهایت با یک سال تعمیرات ما به محصول خواهیم رسید که با آن سود اقتصادی که من ابتدا عرض کردم خواهد بود. سؤال شما را پاسخ دهم؛ تمام تجهیزات و اقلامی که ما فرستادیم با برند شرکت‌های ایرانی در آن جاست و فردا شما در آن پالایشگاه برند فلان شرکت ایرانی را خواهید دید، نه تنها نشان داده شده بلکه کار دارد می‌کند. ما در ابتدا که همکاران ونزوئلایی را دعوت کردیم در این جا که ظرفیت توانایی ما را ببینند، ما سه ماه این‌ها را در صنایع نفت مان چرخاندیم؛ دیدند، ویزیت کردند و امتحان کردند به این باور رسیدند. این‌ها استانداردشان با استاندارد ما فرق می‌کرد، اصلاًَ بعضی اوقات ما را جهان سوم فرض می‌کردند. وقتی که آمدند پالایشگاه‌ها و پتروشیمی‌های ما را دیدند و تجهیزات غول پیکری که توسط سازندگان داخلی و مهندسان و متخصصان داخلی طراحی شده بود، این باور برایشان ایجاد شد و الآن در مصاحبه آقای دَنیِل که ابتدای صحبت‌ها مطرح و نشان داده شد کاملاً آمده و در گزارش هایتان هم هست. من یک جمله‌ای را بگویم و جمع بندی کنم که ما به لطف جوانان غیور، مدیران دلسوز و تأسی از کسانی که در این دفاع مقدس به ما جرأت، شجاعت، ایثار و شهامت آموختند و به برکت خون شهدا و دعای خانواده شهدا مطمئن باشید به فرمایش مقام معظم رهبری، قله‌های رفیع علم را در حوزه صنعت نفت درخواهیم نوردید، این ابتدای راه است. ان شاء الله خواهید دید که در سال‌های آینده ما بازار‌های جدیدی را همان طور که آقای دکتر اشاره کردند که شناسایی شده، اتفاق خواهد افتاد.
سؤال: آقای جوکار با توجه به امضای تفاهمنامه ها، توافق‌هایی که همراه آقای وزیر نفت و هیأت ونزوئلایی صورت گرفته، فکر می‌کنید و مؤلفه‌هایی که در طول گفتگو صحبت کردیم چشم انداز تهران- کاراکاس چگونه خواهد بود در حوزه انرژی؟
جوکار: طبیعتاً ما یک چیزی در عرصه تعاملات بین المللی داریم تحت عنوان تسری یا «spillover» وقتی در یک حوزه‌ای یک همکاری موفقیت آمیزی اتفاق بیفتد، خود به خود تسری پیدا می‌کند در حوزه‌های دیگر و در این جا در حوزه فنی و مهندسی و پالایشگاهی که این اتفاق افتاد، خود به خود همان طور که عرض کردم می‌رود سمت پایانه ها، پتروشیمی حتی زنجیره پایین دستی که این نه تنها در آمریکای لاتین، در خود ونزوئلا بلکه در کل آمریکای لاتین این تجربه دوری مسیر حتی برای ما یک تجارب ایجاد کرد که این فرایند کارمان مثلاً در عراق که همین الآن تقاضا در همین زمینه‌ها وجود دارد یا پاکستان خیلی سریعتر اتفاق خواهد افتاد.
نظر شما