صنایع دستی و روزی به مناسبت هنر و عشق و فرهنگ

به گزارش سرویس وبگردی خبرگزاری صدا و سیما، ایران و مردمانش قلبی پر از عشق دارند و گاهی این عشق در سرپنجه های آنها تجلی می کند و صنایع دستی را می آفریند.

روز جهانی صنایع دستی در تاریخ ۱۰ ژوئن هر سال جشن گرفته می‌شود. این روز، به منظور تقدیر و تجلیل از هنرمندان و صنعتگرانی است که با اخلاص و عشق، آثار هنری خود را تولید می‌کنند.

این صنایع که بیانگر فرهنگ و تمدن هر ملتی هستند، نمادی از هویت و هنر پویای آنها محسوب می‌شوند.

در ایران به بهانه این روز جهانی به مدت یک هفته جشنواره های مختلف در قالب بازارچه های بومی و محلی برگزار می شوند و صنایع دستی در معرض دید عموم مردم قرار می گیرند.

 اما آیا صنایع دستی آنقدر مهم است که یک روز جهانی به آن اختصاص داده شود؟

صنایع دستی مجموعه محصولاتی هستند که تولید آن ها غیر ماشینی و دستی است. این محصولات در ابتدا بر اساس نیازهای مردم بومی تولید می شدند اما به مرور به دلیل جذابیت بصری و منحصر به فرد بودن ارزش ویژه پیدا کرده اند.

این صنایع با دست یا به کمک ابزاری ساده ساخته می شوند و مواد اولیه آن ها هم با توجه به امکانات طبیعی موجود در هر ناحیه تأمین می شوند؛ به عنوان مثال در مناطقی که گوسفندداری رایج است صنایع دستی غالبا پشمی هستند و در مناطقی که جنگلی هستند و چوب در دسترس مردم بومی است صنایع دستی چوبی رواج دارند.

اهمیت روز صنایع دستی

صنایع دستی با سرمایه گذاری اندک امکان جذب سود بالایی دارند. انتقال تجربه و دانش تولید صنایع دستی نسبت به صنایع ماشینی ساده تر است؛ بنابراین در تمام مناطق کشور اعم از شهر و روستا می توان صنایع دستی تولید کرد.

 مواد اولیه این محصولات در کشور قابل دسترس هستند و نیازی به واردات ندارند. از طرفی ابزار تولید این صنایع مختصر و ارزان هستند و به همین دلیل صنایع دستی ارزش افزوده بالایی دارند.

 همچنین زیبایی و تنوع صنایع دستی معمولا گردشگران زیادی را به سمت خود جلب می کند تا جایی که بسیاری از آن ها تنها برای خرید صنایع دستی به منطقه ای خاص سفر می کنند؛ بنابراین صنایع دستی به طور مستقل از جاذبه های گردشگری محسوب می شوند.

هر کدام از صنایع دستی فلسفه و دلیلی برای تولید دارند که به فرهنگ و اصالت هر ناحیه بر می گردد؛ بنابراین تعیین روز صنایع دستی هم به اقتصاد و هم به فرهنگ ملت ها کمک خواهد کرد.

صنایع دستی در ایران

کشور ایران تنوع قومیتی زیادی دارد که هر کدام سبک زندگی، فرهنگ و هنر مخصوص خود را دارند و تلفیق همه این ها در صنایع دستی اقوام وجود دارد.

صنایع دستی در کشور ما عبارتند از:

بافته های داری مانند قالی باقی، گلیم بافی، دست بافی، انواع بافتنی، روکاری مانند ملیله دوزی، سوزن دوزی، گلابتون دوزی، پته دوزی، چاپ های سنتی مانند چاپ قلمکار، نمدمالی، سفالگری و سرامیک سازی، شیشه گری، محصولات فلزی و آلیاژ مانند محصولات مسی، ملیله کاری، خراطی چوب، ریزه کاری و نازک کاری چوب، منبت کاری، کنده کاری و مشبک کاری چوب، حصیربافی، تولیدات پوست و چرم، خاتم سازی، سنگ تراشی مثل دیگ های سنگی و سایر محصولات، حکاکی روی سنگ، معرق روی سنگ و انواع مختلف دیگری از هنرهای دستی که هر کدام با توجه به شرایط و امکانات طبیعی و همچنین زمینه های فرهنگی هر محدوده به دست مردم بومی تولید می شوند.

فرش ایران

در صنایع دستی ایران فرش جایگاه ویژه ای دارد و به‌ طور کلی می توان گفت فرش، پارچه‌ ای می‌ باشد که الیاف پشم و الیاف طبیعی ابریشم با طرح و نقشی بی نظیر به‌ طور سنتی بر روی آن گره زده‌ شده و با گذشت زمان و پیشرفت تکنولوژی استفاده از الیاف مصنوعی مثل پلی پروپیلن و نایلون یا پلی استر به دلیل ارزان‌ قیمت بودن جایگزین الیاف طبیعی شده است.

بیشتر بخوانید:جایگاه گلیم در صنایع دستی ایران

اما به جرات می توان گفت تنها فرش دستبافی که در کشور ما تولید می‌ شود همچنان با استفاده از الیاف طبیعی بافته و در بازار عرضه می شود و همین موضوع مهر تأییدی بر ارزشمند بودن و باکیفیت بودن فرش ایرانی است.

منابع: آراد برندینگ، گلچه