کودکان تک فرزند منزوی‌تر و خود شیفته ترند

به گزارش سرویس وبگردی خبرگزاری صدا و سیما ، مجید ابهری، متخصص علوم رفتاری درباره مضرات تک فرزندی این گونه توضیح می دهد: فرزند تنها رفیقی ندارد و مجبور است که به دیگران از نظر عاطفی تکیه کند و جذب محبت‌های بیگانگان شود. از نگاه جمعیت شناسی و بافت اجتماعی، تک فرزندی باعث می‌شود فرزندان بی توجه به گروه‌های اجتماعی و روابط اجتماعی شده و در خانواده نیز به دنبال انزوا و گوشه گیری باشند یا وقت خود را صرف کار‌ها و بازی‌هایی کنند که هیچ گونه سودی برای آن‌ها به دنبال ندارد.

دکتر کیوان کاکابرایی، یک روانشناس کودک و نوجوان نیز در این باره گفت: در خانواده‌های چند فرزندی، فرزندان بر اثر رقابت تلاش می‌کنند در زمینه‌های مختلف خود را بهتر از خواهران و برادرانشان نشان دهند تا نظر مثبت والدین را دریافت کنند. این امر باعث ارتقای اعتماد به نفس در آن‌ها می‌شود، اما در خانواده‌های تک فرزندی عملا بستری برای رقابت شکل نمی‌گیرد و کودکان به هرآنچه که نیاز دارند می‌رسند و همین امر باعث به تاخیر افتادن روند اجتماعی شدن کودکان و نیز عدم رشد کافی آن‌ها در ابعاد شناختی، هیجانی، اجتماعی و… می‌شود.

 

وی افزود: همچنین در خانواده‌های پرجمعیت، کودکان فرصت تجربه و یادگیری در موضوع‌های مختف را کسب می‌کند. آن‌ها همدلی و درک دیگران را فرا می‌گیرند. در حالی که کودکان تک فرزند از چنین چیزی محروم هستند. از طرفی وجود خواهران و برادران موجب حمایت بیشتر روانی برای این فرزندان است، اما کودکان تک فرزند، این احساس و حمایت روانی را ندارند و در بزرگسالی دچار آسیب‌های روحی و روانی متعددی می‌شوند.

 

دکتر عظیم عظیمی، روانشناس کودک و نوجوان نیز با تشریح آسیب‌های روانی ناشی از تک فرزندی به روی کودکان گفت: تعامل کودک با گروه همسالان خود در خانواده باعث افزایش روابط اجتماعی کودکان و یادگیری روحیه تعامل و همکاری می‌شود؛ مساله‌ای که کودکان تک فرزند از آن بی بهره هستند. همچنین کودکان پر جمعیت در تعامل با یکدیگر قدرت تحلیل و تفکر بیشتری پیدا می‌کنند و همین امر باعث افزایش هوش آن‌ها می‌شود.

 

این دکترای روانشناسی سلامت به مشکلات روحی و روانی فرزندان در خانواده‌های تک فرزندی اشاره کرد و اظهارداشت: اغلب خصلت خودشیفتگی در کودکان تک فرزند به دلیل اینکه کمتر از والدین خود کلمه نه را شنیده اند و خواسته هایشان به سرعت برآورده شده است، بیشتر از کودکان پر جمعیت دیده می‌شود. همچنین این کودکان با ورود به جامعه نیز دچار مشکلات فراوان هستند، زیرا قدرت تحمل آن‌ها بسیار پایین است و تحمل شکست یا شنیدن کلمه “نه” را ندارند و با کوچکترین شکست یا مخالفتی دچار سرخوردگی می‌شوند. از سوی دیگر زمانی که والدین خود را از دست بدهند، تنها می‌شوند و همین امر آسیب‌های روانی بسیاری برای آن‌ها به همراه دارد. در صورتی که خانواده‌های چند فرزندی، با فوت والدین شان، در کنار هم بوده و از حمایت عاطفی برخوردار هستند.

 

دکتر پژمان بختیاری نیا، رئیس مرکز بهداشت خوزستان نیز در این خصوص گفت: کودک تنها، انعطاف پذیری و تاب آوری و هوش هیجانی کمتری دارد به گونه‌ای که تحمل کمتر و حساسیت بیشتری نسبت به رفتار دیگران دارد و انتظار رفتار خلاف خواسته خود را ندارد. این کودکان به دلیل مراقبت بیش از حد پدر و مادر، مدام زیر ذره بین هستند و آزادیشان محدود است و به دلیل کمتر ارتباط داشتن با کودکان، رفتار بزرگسالانه‌ای از خود نشان می‌دهند.

 

منبع : سیناپرس