زنگ خطر برای تداوم تولید مواد مخرب لایه ازن

به گزارش خبرگزاری صدا و سیما، به گفته دانشمندان فراوانی و انتشار پنج ماده مخرب لایه ازن که از خانواده کلروفلوئوروکربن یا CFC محسوب می‌شوند، بین سال‌های ۲۰۱۰ تا ۲۰۲۰ به سرعت افزایش یافته است. این مطالعه همچنین نشان می‌دهد:افزایش انتشار عمدتاً از فرآیند‌هایی است که تحت کنترل‌های فعلی پروتکل مونترال نیستند.
گاز‌های خانواده کلروفلوئوروکربن معمولاً به عنوان مبرد، پیشرانه‌های آئروسل، حلال‌ها و سازندگان فوم استفاده می‌شوند که متاسفانه همگی محرک اصلی آسیب به لایه اوزون هستند. تولید این مواد در سال ۲۰۱۰ تحت پروتکل مونترال در سطح جهانی ممنوع شد. با این حال، خانواده کلروفلوئوروکربن‌ها همچنان می‌توانند به عنوان مواد اولیه مورد استفاده برای تولید ترکیبات دیگر شیمیایی، واسطه‌ها و محصولات جانبی در تولید موادی مانند هیدروفلوئوروکربن‌ها آزاد شوند که جایگزین خانواده کلروفلوئوروکربن‌های مورد استفاده در سامانه های خنک کننده و تهویه مطبوع هستند.
طی این مطالعه جدید، لوک وسترن و همکارانش بررسی کردند که چگونه فراوانی اتمسفر پنج عضو خانواده کلروفلوئوروکربن شامل CFC-۱۱۳، CFC-۱۱۲a، CFC-۱۱۳a، CFC-۱۱۴a، CFC-۱۱۵، با استفاده‌های فعلی کمتر شناخته شده، بین سال‌های ۲۰۱۰ تا ۲۰۲۰ با استفاده از اندازه گیری‌های انجام شده، تغییر کرده است.
آنها همچنین دریافتند که غلظت اتمسفر پنج گاز خانواده کلروفلوئوروکربن از سال ۲۰۱۰ در جهان افزایش یافته و در سال ۲۰۲۰ به فراوانی بی سابقه‌ای رسیده است. در حالی که انتظار می‌رود هیچ یک از این مواد در وسایل قدیمی یا فوم‌های ساختمانی وجود نداشته باشند، محققان دریافتند که CFC-۱۱۳a، CFC-۱۱۴a و CFC-۱۱۵ در تولید مواد شیمیایی دیگر نقش دارند.
نویسندگان خاطرنشان می‌کنند: هیچ کاربرد فعلی شناخته شده‌ای برای CFC-۱۱۲a و CFC-۱۱۳ وجود ندارد و منشأ افزایش این مواد شیمیایی نامشخص است. آن‌ها تخمین می‌زنند که مجموع انتشار پنج گاز خانواده کلروفلوئوروکربن در سال ۲۰۲۰ معادل ۴۲۰۰ تن CFC-۱۱ است که دومین کلروفلوئوروکربن پر مصرف محسوب می‌شود. مطالعات انجام شده نشان می‌دهد تاثیر گرمایشی این مواد مشابه و برابر با تولید ۴۷ میلیون تن دی اکسید کربن است.
در خاتمه نویسندگان پیشنهاد می‌کنند که اگر چه تأثیر انتشار انباشته این پنج گاز متعلق به خانواده کلروفلوئوروکربن بین سال‌های ۲۰۱۰ و ۲۰۲۰ بر لایه ازن اندک است. با این حال، افزایش مستمر نرخ فعلی می‌تواند برخی از پیشرفت‌های انجام شده تحت پروتکل مونترال را خنثی کند و تاثیرات نامطلوب آب و هوایی داشته باشد.
شرح کامل این مطالعه در آخرین شماره مجله تخصصی Nature Geoscience منتشر شده است.