چگونه والدین می‌توانند مشاور نوجوانان باشند؟

به گزارش سرویس وبگردی خبرگزاری صدا و سیما ، نعمت بزرگ سلامتی، محدود به سلامت جسم نیست. این اشتباه بزرگی است که تصور کنیم اگر فقط مراقب سلامت جسممان باشیم، دیگر بیمار نشده و زندگی توأم با سلامتی خواهیم داشت. سلامت ابعاد مختلفی دارد که این ابعاد در تعامل و کنش و واکنش نسبت به هم هستند و اگر یک بعد از سلامتی مورد غفلت قرار گیرد، بر جنبه‌های دیگر ابعاد انسانی تأثیر گذاشته و منجر به بیماری ما خواهد شد.

با توجه به اینکه یکی از ابعاد مهم سلامتی، سلامت روان است که در اینجا به موضوع «حسن خلق» از پنجره کلام فاطمه سادات رازقی رونشناس می‌پردازیم:

نوجوانی دوره سخت زندگی هر فردی است. ما دوران سخت در زندگی خود زیاد داریم. زمان به دنیا آمدن، زمان دندان درآوردن، از شیر گرفتن، راه رفتن و ... همگی برای انسان درد دارد، اما آدمی این دوران را به یاد ندارد.

شاید بتوان گفت مهمترین و اولین و پرچالش‌ترین دردی که انسان تجربه می‌کند، درد نوجوانی است که باید بتواند از بین همه آنچه تا آن روز آموخته است، هویت یکپارچه‌ای را برای خود فراهم کند. والدین باید بدانند زبان صحبت کردن با نوجوان بسیار متفاوت است. والدین اگر این زبان را بلد نباشند، خیلی زود فرزند خود را از دست می‌دهند. روایتی از پیامبر (ص) وجود دارد که فرمودند: «فرزندان خود را با معارف ما آَشنا کنید که اگر این اتفاق نیفتد، دچار انحراف شده و افکار دیگر آن‌ها را با خود خواهد برد».

این مسئله نشان دهنده آن است که محتوای این بستر تربیتی دست ماست. بستر فراهم است و کودک و نوجوان فرامی‌گیرند. آنچه که ما برای آن‌ها فراهم کنیم، باعث می‌شود که از این بستر رویش پیدا کنند. کسانی که برای فرزندان ما در اتاق فکر‌ها نشسته و برنامه‌ریزی می‌کنند، خیلی بیشتر از ما به فرزندان و شکل‌گیری شخصیت ایشان اعتقاد دارند.

پس باید به یاد داشته باشیم که ما مسئول تربیت فرزندان خود هستیم. اینکه بگوییم به ما ربطی ندارد، فقط پشت کردن به مشکل است و یا زمانی که فرزندان دچار آسیب می‌شوند، این مسئله را به گردن جامعه و مدرسه بیندازیم، چیزی را از کوتاهی والدین نمی‌کاهد.

نوجوان باید از والدین خود حسن خلق ببیند. خداوند متعال زمانی که قصد داشت دین خود را ترورج دهد، به پیامبر خود فرمود که مکارم اخلاق داشته باش. حسن خلق کلید ارتباط است. نوجوانان به شدت تیز و حسی هستند. والدین مطمئن باشند اگر نوجوانان احساس کنند در آن چیزی که به ایشان گفته می‌شود، سوء نیت وجود دارد، گزینه دهم فرزندان خود در تصمیم‌گیری و مشورت نیز نخواهند بود.

والدین باید نوجوانان را دیده و صادقانه با آن‌ها صحبت کنند. خانواده‌ها باید حسن نیت را در کلام خود حفظ کنند. فرزندان شاید این مسئله را انرژیکی بگیرند، لذا کار با نوجوان دشوارتر است. خیلی وقت‌ها بی‌پروا از نوجوانان خود نقد می‌کنیم. نقد ناسالم مدفن تمام خوبی‌های ما به نوجوانان است. ممکن است خانواده‌ها مدت زیادی به فرزندان خود محبت کرده باشند، اما با یک نقد نادرست تمام این‌ها را از بین می‌برند.

یکی از بستگان امام صادق (ع) فرد نادرستی بود و به کار ناشایست مشهور شده بود. روزی این فرد نزد امام صادق (ع) آمد و به ایشان گفت که من قصد دارم حقی را از منصور دوانیقی بگیرم و نمی‌توانم این کار را بکنم. امام صادق (ع) بدون اینکه از ویژگی‌های این فرد سؤال کند، نزد منصور رفته و برای او احقاق حق کرد. امام (ع) خود را خرج کرد تا حق آن انسان را بگیرد. زمانی که از آن مجلس بیرون می‌آمدند به این شخص فرمودند که کار خوب است، اما اگر این کار از کسی که به ما منتسب است، سر بزند، خوب‌تر خواهد بود. کار بد نیز از هر کسی که سر بزند، بد است، اما از کسانی که به ما منسوب هستند، بدتر است.

امام صادق (ع) با لطایف‌الحیل به این فرد فهماندند که از کار‌های تو باخبر هستم و می‌دانم که چه می‌کنی، اما این باعث نشد که جایی که حق داری، به دنبال حق تو نروم و جایی که باید تو را نقد کنم، بی‌پروا این کار را انجام می‌دهم.

اگر والدین این گفتمان‌ها را در شیوه‌های تربیتی خود بیاموزند، می‌توانند به خوبی با فرزندان خود ارتباط داشته باشند. والدین حتما باید نوع ارتباط با نوجوانان را بیاموزند و آن را به فرزندان خود منتقل کنند.

 منبع : ایکنا