دانستن، رمز اقتدار پایدار است
جنگ شناختی، بستر اصلی افزایش آنتروپی در فضای سیاسی
بستر اصلی افزایش بینظمی (آنتروپی) در محیط داخلی و خارجی کشورها، جنگ شناختی است.
برای فهم بیشتر، خوب است بدانیم:
- سیاست داخلی و خارجی کشورها، دو رکن مکمل در تأمین امنیت ملی بهشمار میرود.
- بروز هرگونه خلل در سیاست داخلی و خارجی، میتواند ثبات راهبردی سیاسی کشورها را دستخوش آسیب کند.
بنابر این هر یک از عوامل تهدید کننده ثبات میتواند در محیط داخلی یا خارجی کشور به وقوع بپیوندد.
- عوامل چالشزا که قابلیت تأثیرگذاری بر ثبات و پایداری یک نظام سیاسی را دارند، به طور ذاتی موجب شکلگیری و افزایش بینظمی (آنتروپی) در ابعاد داخلی و خارجی میشوند.
- این روند با افزایش بینظمی سیستماتیک، قابلیتهای حیاتی حکمرانی را با چالش روبرو ساخته و قدرت ملی را کاهش خواهد داد.
مخالفین جمهوری اسلامی ایران با وقوف بر قدرت و قابلیتهای ایران در ابعاد داخلی و خارجی و ارزیابی شیوه مدیریت چالشها و تهدیدات از سوی جمهوری اسلامی به این واقعیت دست یافتهاند که:
تحت هیچ شرایطی امکان فروپاشی ایران در فرآیندی دفعی و یکباره، امکانپذیر نیست.
ایجاد مسئلههای جدید برای وارد کردن ضربات مرحلهای و متنوع به ایران برای متزلزل ساختن ساختارهای سیاسی، اقتصادی، دیپلماتیک و امنیتی، میتواند موجب:
- محدودسازی مزیتهای سیاسی و حیاتی
- افزایش بینظمی و شکلگیری بیثباتی و ایجاد چالشهای جدید در حوزه امنیت ملی
- محدودسازی عوامل شتاب دهنده رشد ملی شود.
نمونههایی ملموس از سیاستهای سوار بر امواج جنگ شناختی:
- اقدامات خرابکارانه در اقتصاد کشور
- ایجاد بحرانهای اجتماعی تصنعی
- تلاش جهت کاهش اثربخشی نظام اداری
- تشویق سرمایههای انسانی به مهاجرت
- تزریق یأس و ناامیدی به جامعه، بهویژه قشر جوان و نوجوان
- پیگیری همهجانبه راهبرد ایران هراسی
مقابله با این روند که با برخی اقدامات سیاسی، اقتصادی و امنیتی از سوی همپیمانان غرب در منطقه و همچنین جریانهای واگرا در داخل کشور پشتیبانی میشود، بدون اتخاذ راهبردی همهجانبه در ابعاد داخلی و خارجی بسیار سخت و پرهزینه خواهد بود.
بدون شک مجموعه ترفندهای دشمن برای افزایش آنتروپی در محیط داخلی و خارجی ایران فقط زمانی میتواند موجب افزایش فشار موثر شود که بر بستر جنگ شناختی اعمال و پیگیری شود.
و اما نخستین شرط برای خنثیسازی تأثیرات جنگ شناختی و بیاثرسازی فرآیند افزایش آنتروپی در محیط داخلی و خارجی ایران:
- بازسازی و تقویت ساختارهای موجود
- تمرکز بر نوگرایی در روشهای تصمیم سازی، تصمیم گیری، طراحی و اجرای راهبردهای فعال و مقابلهای