آسیب های سفر به فضا برای بدن انسان

به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری صداوسیما به نقل از بخش تصویری خبرگزاری فرانسه، فضا برای انسان مکانی ناسازگار است. بزرگترین چالش تابش کیهانی و میکروگرانش (ریزگرانش) است. میکرو -گرانش بر عملکرد بدن تاثیر می‌گذارد. تراکم استخوانی تنها ظرف یک ماه ۱ تا ۱.۵ درصد کاهش می‌یابد که برابر با میزانی است که یک فرد سالخورده در زمین در طول یک سال از دست می‌دهد. بدن تا ۲۰ درصد توده عضلانی را طی چند روز از دست می‌دهد. قلب تحلیل می‌رود و دیگر نیازی ندارد برای رساندن خون از پا به مغز به سختی تلاش کند. جریان به سمت سر حرکت می‌کند و بر مغز و چشم فشار وارد می‌کند. این مسئله می‌تواند منجر به مشکل طولانی مدت در بینایی شود. خطرات دیگر تاثیرات بر عروق خونی است، تنها در شش ماه می‌توانند ۲۰ تا ۳۰ سال پیر شوند. نگرانی از سنگ کلیه هم وجود دارد، زیرا ادرار حاوی کلسیم بیشتری است که در نتیجه کاهش تراکم استخوان اتفاق افتاده است. ستون فقرات ممکن است تا ۵ سانتی متر بزرگتر شود و این می‌تواند احتمال فتق دیسک را افزایش دهد.
انسان در زمین توسط جو در برابر تابش کیهانی محافظت می‌شود، اما در فضا در معرض تهدید جدی قرار دارد. قرار گرفتن در معرض تابش در ایستگاه بین المللی فضایی ده برابر بیشتر از زمین است. این مسئله خطر ابتلا به سرطان را افزایش می‌دهد، تعداد گویچه‌های خون را تغییر می‌دهد و بر سیستم ایمنی تاثیر می‌گذارد. تنها بودن در سفر فضایی همچنین می‌تواند بر روحیه اثر بگذارد و منجر به اضطراب شود. مسائل زیادی وجود دارد که باید با آن دست پنجه و نرم کرد به ویژه در ماموریت‌های طولانی مدت. به طور مثال برای سفر به مریخ، فضانوردان ممکن است تا نه ماه در فضا باشند.