پخش زنده
امروز: -
رصد دقیق ابر‌های تشکیل دهنده ستاره‌ای در کهکشانی دیگر توسط جیمز وب
در فضا، ابر‌هایی از گرد و غبار و گاز تشکیل می‌شوند که ستاره‌ها در آن‌ها شکل می‌گیرند. تصویر جیمز وب این ابر‌ها را نشان می‌دهد.
به گزارش خبرگزاری صدا وسیما، در فضای بین ستاره‌ها اتفاقات زیادی رخ می‌دهد. در این نقطه از جهان هستی، گرد و غبار و گاز ضعیفی وجود دارد که گاهی اوقات با ترکیب آن‌ها ابر‌های متراکمی تشکیل می‌شود. در این لحظه ستارگان متولد می‌شوند تا جهان را روشن کنند. فرآیند تشکیل ستاره هنوز تا حد زیادی برای دانشمندان یک رمز و راز است، اما اکنون، تلسکوپ فضایی جیمز وب (JWST) تصویری فوق‌العاده‌ای را ارائه کرده که ابر‌های تشکیل دهنده ستاره را در کهکشانی دیگر نشان می‌دهد.
از تصاویر جیمز وب برای حل اسرار نحوه و مکان تشکیل ستاره در ۱۹ کهکشان مارپیچی مجاور و نقشه‌برداری از گاز و غباری که در سرتاسر آن وجود دارد، استفاده می‌شود. «کارین سندستروم»، فیزیکدان «دانشگاه کالیفرنیا، سن‌دیگو» می‌گوید:
«با JWST، می‌توانید نقشه‌های باورنکردنی از کهکشان‌های نزدیک با وضوح بسیار بالا تهیه کرد که تصاویری با جزئیات شگفت‌انگیز از محیط بین‌ستاره‌ای را ارائه می‌کند.»
در حالی که تسلکوپ‌های فضایی مادون قرمز قبلی، مانند اسپیتزر (Spitzer)، قبلاً به گنجینه‌های فروسرخ پنهان شده در این ابر‌ها اشاره کرده بودند، اما اکنون جیمز وب تصاویری با وضوح فوق‌العاده‌ای از داخل آن‌ها ارائه کرده است.
قدرت جیمز وب در رصد جهاناز جیمز وب به عنوان قدرتمندترین تلسکوپ فضایی که تاکنون ساخته شده یاد می‌شود، اما توانایی آن در مشاهده قسمت‌هایی از کهکشان‌ها که توسط تلسکوپ‌های دیگر به‌صورت مات دیده می‌شود، به این دلیل است که جهان را به‌صورت مادون قرمز می‌بیند. طول موج‌های کوتاه‌تر نور، مانند چشمی، ذرات کوچک را پراکنده می‌کنند و بنابراین تمایلی برای نفوذ به ابر‌های ضخیم ندارند. اما طول موج‌های بلندتر، مانند مادون قرمز، شانس بسیار بیشتری برای عبور از میان غبار را دارند.
همچنین باید اشاره کرد که این تصویر به عنوان بخشی از اولین سال عملیات علمی جیمز وب توسط گروه Physics at High Angular resolution in Nearby Galaxies انجام شده که بیش از ۱۰۰ دانشمند از سراسر جهان را شامل می‌شود. این تیم در حال مطالعه نمونه‌های متنوعی از ۱۹ کهکشان مارپیچی است و در چند ماه اول عملیات علمی وب، کهکشان‌هایی از جمله M۷۴ و NGC ۷۴۹۶ را بررسی کرده‌اند.
نظر شما