استفاده از امواج مغزی برای تشخیص اوتیسم

  به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری صداوسیما، به نقل از نورو ساینس نیوز، بر اساس یک مطالعه جدید که پژوهشگران در دانشگاه راتجرز آمریکا انجام داده اند، داده‌های امواج مغزی جمع‌آوری‌شده در طول یک آزمایش شنوایی که به طور معمول به نوزادان داده می‌شود، می‌تواند به پزشکان در تشخیص اختلالات عصبی رشدی مانند اوتیسم در اوایل دوران نوزادی کمک کند.
محققان دریافتند نوزادانی که بعداً با تشخیص اختلال طیف اوتیسم (ASD) مواجه شدند، در پاسخ ساقه مغزشان به صدا‌ها تأخیر زیادی داشتند. به طور متوسط، این نوزادان در مقایسه با نوزادانی که رشد عصبی عادی داشتند ۱.۷۶ میلی ثانیه تاخیر داشتند – آن هم در سامانه‌ای که در مقیاس زمانی میکروثانیه عمل می‌کند.
این نوزادان ممکن است در ترکیب کردن صدا با سایر جریان‌های حسی مانند بینایی، حرکت و درد به دلیل دسترسی محدودشان به بسامد صدا مشکل داشته باشند. علاوه بر این، آن‌ها ممکن است در برقراری ارتباط اجتماعی و یادگیری زبان مشکل داشته باشند.
این تحقیق در نشریه PNAS Nexus منتشر شد. هدایت این تحقیق و پژوهش را پروفسور الیزابت تورس استاد روان‌شناسی دانشگاه راتجرز بر عهده داشت. این پژوهش رویکرد ممکنی را برای توسعه یک ابزار غربالگری همگانی برای اختلالات عصبی-رشدی، با راه‌های جدید برای درمان‌های شخصی هدفمند، پیشنهاد می‌کند.
الیزابت تورس که مدیر مرکز اوتیسم نیوجرسی نیز است، گفت: «ما با تلاش و هزینه بسیار کم، می‌توانیم یک آزمایش غربالگری جهانی را برای از بین بردن نابرابری‌ها در رشد عصبی نوزادان و نیز ایجاد مقیاس‌های هنجاری برای یک چنین فرآیندی پویا، ایجاد کنیم».
وی افزود: «این امر ما را قادر می‌کند بتوانیم انحرافات فردی را از این محدوده‌های عصبی در سریع‌ترین زمان ممکن بسنجیم؛ آن هم در زمانی که دستگاه عصبی به سرعت در حال تغییر و سازگاری با محیط خود است و مدار مغز و بدن در حال شکل‌گیری است.»
در این مطالعه، محققان نوسانات در شکل موج را که توسط آزمون پاسخ شنوایی ساقه مغز (ABR) ثبت شده است بررسی کردند. این آزمون برای ارزیابی شنوایی به کار می‌رود. در این آزمایش، پزشکان برای نوزادانی که خواب هستند، صدا‌هایی را پخش و پاسخ مغز آن‌ها را با استفاده از الکترود‌های نرم ثبت می‌کنند.
پروفسور تورس گفت: «در بدو تولد، ساقه مغز برای عملکرد‌های حیاتی مانند تنفس، بلع و دفع بسیار مهم است، اما در عین حال به عنوان مجرایی به سمت بخش نوقشر (نئوکورتکس) مغز، نواحی زیر قشری، مخچه و نخاع عمل می‌کند، جایی که کنترل و هماهنگی اقدامات باعث ایجاد و شکل گیری بلوک‌های سازنده رفتار‌های اجتماعی می‌شود. در نتیجه انعطاف پذیری شدید مغز نوزاد، هر چه مداخله درمانی زودتر انجام شود، درمان مؤثرتر خواهد بود.»
نتایج حاصل از این آزمایش می‌تواند تفاوت‌ها را در یادگیری زبان، پردازش حسی و کنترل حرکتی توضیح دهد که همگی برای تعاملات اجتماعی و ارتباطات با رشد و بلوغ کودک ضروری هستند. این نتایج همچنین توضیح می‌دهد که چرا کودکان اوتیسمی در حرکات خود سر و صدای زیادی دارند، و پاسخ‌های غیر منتظره به محرک‌های حسی مختلف نشان می‌دهند.
در این آزمایش، تیم تحقیقاتی در ابتدا شکل موج‌ها را استاندارد سازی کرد تا تفاوت‌های آناتومیکی از قبیل اندازه دور سر نوزاد، به عنوان منبع و عامل تغییر حذف شود. سپس محققان شکل موج نوزادانی را که بعداً مبتلا به اختلال طیف اوتیسم تشخیص داده شدند، با تعداد مشابهی از نوزادانی که این طور نبودند، مقایسه کردند.
نوزادانی که درباره آن‌ها اختلال طیف اوتیسم (ASD) تشخیص داده شد، به شکلی پیوسته پاسخ‌هایی با تاخیر به صدا‌ها نشان می‌دادند و دسترسی کمی به بسامد‌های صدا داشتند.
اختلالات عصبی- رشدی در سراسر جهان در حال افزایش است، و روش‌های تشخیص رایج انحراف از استاندارد‌های معمولی را در سنین ۳ تا ۴.۵ سالگی تشخیص می‌دهد. در این زمان، فعالیت‌های مغزی به سطحی از تکامل رسیده است که رشد عصبی را به ناگزیر وارد مسیری متفاوت می‌کند. بنابراین، نیاز اساسی به توسعه روش‌های تحلیلی وجود دارد که مشکلات را خیلی زودتر تشخیص دهد و اهداف درمانی خاص را شناسایی کند.