بررسی لکه‌های حلقه زحل با نگاه دقیق هابل

به گزارش خبرگزاری صدا و سیما؛ زحل نیز مانند زمین بر محور خود کج شده و دارای چهار فصل است. با این حال، طبق بیانیه ناسا از آنجایی که زحل در منظومه شمسی به خورشید دورتر است و مداری بسیار بزرگتر به دور آن دارد، هر فصل در آن تقریباً هفت سال زمینی طول می‌کشد.
هنگامی که حلقه‌های سیاره به سمت خورشید متمایل می‌شوند، سیاره در حال اعتدال است و خطوط مرموز مانند پره‌های چرخ را ایجاد می‌کند که می‌توان روی حلقه‌های آن مشاهده کرد. با نزدیک شدن نیمکره شمالی سیاره به اعتدال پاییزی در ۶ می ۲۰۲۵، این پره‌ها حتی برجسته‌تر خواهند شد.
مقامات ناسا در بیانیه‌ای اعلام کردند؛ مقصر این لکه‌های مشکوک، میدان مغناطیسی متغیر سیاره است. میدان‌های مغناطیسی سیاره با باد خورشیدی برهم کنش کرده و محیطی با بار الکتریکی ایجاد می‌کند. روی زمین، وقتی آن ذرات باردار به جو برخورد می‌کنند، در نیمکره شمالی به‌عنوان شفق قطبی قابل مشاهده است.
پره‌های موجود در حلقه‌های زحل برای اولین بار توسط ماموریت وویجر ناسا در اوایل دهه ۱۹۸۰ مشاهده شد. آخرین اعتدال سیاره که در سال ۲۰۰۹ رخ داد، توسط فضاپیمای کاسینی آژانس فضایی مشاهده شد. اکنون تلسکوپ هابل این همسایه حلقه دار ما را زیر نظر دارد.
دانشمند ارشد سیاره‌شناسی در ناسا گفت: به لطف برنامه هابل که در حال ایجاد آرشیوی از داده‌های سیارات بیرونی منظومه شمسی است؛ زمان بیشتری را برای مطالعه پره‌های زحل در این فصل خواهیم داشت.
مشاهدات تلسکوپ فضایی هابل با ارائه داده‌های بصری و طیف سنجی در طول موج‌های نور (از ماوراء بنفش تا مادون قرمز) دیدگاه جدیدی به پره‌های مرموز زحل اضافه می‌کند. محققان امیدوارند در ترکیب با مشاهدات کاسینی، که تصویر کامل تری از این پدیده به دست آورند.
با وجود سال‌ها مشاهدات عالی توسط مأموریت کاسینی، شروع دقیق و مدت زمان پدید آمدن پره‌ها هنوز غیرقابل پیش‌بینی است.
پره‌های حلقه‌های زحل بسته به نور و زاویه دید ممکن است تیره یا روشن به نظر برسند. اگرچه اکنون آن‌ها قابل مشاهده هستند، اما پره‌ها در طول انقلاب تابستانی یا زمستانی سیاره ناپدید می‌شوند، زمانی که خورشید در بالاترین یا پایین‌ترین عرض جغرافیایی خود در نیمکره شمالی یا جنوبی قرار دارد.
بنا بر اعلام وبگاه اسپیس، زحل تنها سیاره حلقه دار در منظومه شمسی است که پره‌هایی در آن مشاهده شده است. با این حال، حلقه‌ زحل بسیار برجسته‌تر از سایر غول‌های گازی حلقه‌دار در منظومه شمسی مانند مشتری، اورانوس و نپتون است.