پخش زنده
امروز: -
اولین اف. ام. آر. آی یا تکنیک تصویرسازی تشدید مغناطیسی عملکرد مغز برای انجام دقیقتر جراحی مغز با کمترین آسیب به نواحی حساس در بیمارستان گلستان اهواز انجام شد.
به گزارش خبرگزاری صدا وسیما مرکز خوزستان ، رئیس بیمارستان گلستان اهواز گفت : کاربردهای کلینیکی fMRI شامل تعیین مناطق مختلف عملکرد مغز است که جهت تسهیل کار جراح برای انجام دقیقتر جراحی مغز، با کمترین میزان آسیب به نواحی حساس مغز است و همچنین یکی از بهترین روشها جهت تهیه نقشه مغزی میباشد که کاربردهای متعدد بالینی و تحقیقاتی دارد.
دکتر داوود شلیلاحمدی افزود: علاوه بر این، fMRI جهت مدلسازی فعالیتهای شناختی و بررسی برخی نارساییهای مغزی و عصبی نیز مورد توجه است و همچنین در زمینه تشخیصهای کلینیکال نیز غالباً از این روش استفاده میشود.
شلیل احمدی ادامه داد: در خصوص موارد بهرهگیری از روش تصویربرداری fMRI گفت: نقشهبرداری از نواحی مربوط به گفتار پیش از جراحی، ارزیابی پلاستیسیته پس از آسیب مغزی و ارزیابی افراد مبتلا به اختلالات هوشیاری از جمله کاربردهای تشخیصی این روش به شمار میآید.
متخصص نوروساینس (علوم اعصاب Neuroscience) و مدیر آزمایشگاه نوروساینس بیمارستان گلستان اهواز نیز در این رابطه تشریح کرد: در تصویربرداری fMRI به ویژه به روش Task Based برخلاف MRI معمولی، تکالیفی بستهب ه نوع و ناحیه ضایعه را به بیمار آموزش داده و از وی درخواست میشود این تکالیف را در زیر دستگاه انجام دهد.
دکتر ابراهیم بهزاد ادامه داد: بطور مثال ممکن است تصاویر یا صداهایی برای وی پخش کنیم، یا حروفی برای بیمار پخش کنیم و از او بخواهیم با اتصال آنها به هم، کلمهای بسازد، یا مطالبی را ببیند و به ذهن بسپارد تا بعد از او بپرسیم، یا اینکه هر زمان علامتی را دید، دست یا پای خود را کمی تکان دهد، یا داستانی در گوشی مخصوصی که حین تصویربرداری برای بیمار تعبیه میشود، پخش کنیم و از وی بخواهیم به ذهن بسپارد تا بعد از او سئوالاتی بپرسیم.
وی گفت: این گونه عملکردها موجب فعال کردن نواحی مختلف و خاصی از مغز میشود، از جمله ناحیه درک کلام، بیان کلام، حافظه، توجه، حرکت دست وپا و با توجه به محل ضایعه، نواحی حساس در مغز را فعال میکنیم و این گزارش fMRI میتواند برای پزشک جراح بسیار مفید و مؤثر باشد تا با در نظر گرفتن مزایا و معایب جراحی تصمیم بهتری بگیرد.
بهزاد اضافه کرد: این امکان تا پیش از این در خوزستان وجود نداشت و جراح بدون اطلاع دقیق از نواحی حساس، ناچار بود تا جراحی خود را با حدس و گمان پیش ببرد.