کعبه امشب آبرو از مقدم حیدر گرفته

به گزارش خبرگزاری صداوسیمای مازندران، ۱۳ رجب مصادف با سالروز تولد حضرت علی (ع) است که به یُمن زادروز مولای متقیان، این روز مبارک را روز پدر نامیده اند.

حضرت علی (ع) در دامان نبی مکرم اسلام پرورش یافت بنابراین نمونه کاملی از انسانیت و اسوه و الگویی کامل برای مردان مسلمان است.

حضرت علی (ع) در شهر مکه معظمه و در داخل خانه خدا (کعبه) چشم به جهان گشود. قبل از حضرت علی (ع) و بعد از او فضیلت تولد در خانه کعبه، برای هیچ کسی پدید نیامد و خدای متعال تنها ایشان را به چنین امتیازی کرامت داد.
زندگی پربرکت مولود کعبه سرشار از علم و تقوا، حماسه و جوانمردی، ایثار و احساس مسئولیت، مظلومیت و اقتدار بود و فضیلت‌های بی شمار او را نمی‌توان توصیف کرد.

امام علی (ع) بهترین همسر برای دخت نبی و بهترین پدر برای فرزندانش بود. او فرزندانی نیکو تربیت کرد، فرزندانی که هر یک اسوه و الگویی والا برای مسلمین هستند. امام علی (ع) پدر مهربانی برای یتیمان بود و شبانه برای آنان طعام می‌برد.
بنا به نوشته مورخین، امام اول شیعیان، امام على (ع) در روز جمعه ۱۳ رجب سال سى‌‏ام عام الفیل و در خانه‌ی خدا متولد شدند. پدر آن حضرت ابوطالب فرزند عبدالمطلب بن هاشم بن عبد مناف (عموی پیامبر (ص)) و مادرش هم فاطمه دختر اسد بن هاشم بود. بنابراین امام على (ع) از هر دو طرف هاشمى نسب است.

مقدمه
امشب، مردی گستره آفاق را روشن می‌کند که شجاعتش، شجاعت تمام شجاعان را بی رنگ می‌کند.
امشب، کودکی خواهد خندید که عدالت را تفسیری عاشقانه خواهد کرد.
امشب، کسی سکوت کعبه را خواهد شکست که روزی بر بلندای شانه‌های خورشید، با تبر معرفت، بت‌های زمانه را خواهد شکست.
امشب، ستاره‌ای خواهد درخشید که درخشش نجابتش، آغوش مهربان مظلومیت است.
امشب، شب آمدن صاحب ذوالفقار، حیدر کرار است، آمدنش مبارک! ...

ولادت حضرت علی (ع)
بنا به نوشته مورخین، امام على (ع) در روز جمعه ۱۳ رجب سال سى‌‏ام عام الفیل و در خانه‌خدا متولد شدند. پدر آن حضرت ابوطالب فرزند عبدالمطلب بن هاشم بن عبد مناف (عموی پیامبر (ص)) و مادرش هم فاطمه دختر اسد بن هاشم بود. بنابراین امام على (ع) از هر دو طرف هاشمى نسب است.

مادر این حضرت، خداپرست بوده و با دین حنیف ابراهیم زندگى می‌کرد و پیوسته به درگاه خدا مناجات کرده و تقاضا می‌نمود که وضع این حمل را بر او آسان گرداند. فاطمه بنت اسد، مادر امیر المؤمنین (ع)، در حالی که هنگام تولد فرزندش فرا رسیده بود به زیارت خانه‌ی خدا رفت و گفت:
"خدایا من به تو و به آن چه از رسولان و کتاب‌ها از جانب تو آمده‏اند ایمان دارم و سخن جدم ابراهیم خلیل را تصدیق می‌کنم و اوست که این بیت عتیق را بنا نهاده است. به حق آن که این خانه را ساخته و به حق مولودى که در شکم من است ولادت او را بر من آسان گردان"

در این هنگام به فرمان خدا، دیوار‌های خانه‌ی خدا (کعبه) شکافت و فاطمه به درون خانه رفت و دیوار به هم بر آمد. فاطمه پس از سه روز بیرون آمد و در حالی که امیرالمؤمنین (ع) را در بغل داشت، گفت من به خانه خدا وارد شدم و از میوه ‏هاى بهشتى و بار و برگ آن‌ها خوردم و، چون خواستم بیرون آیم هاتفى ندا کرد: "اى فاطمه نام او را على بگذار که او على است و خداوند على الاعلى می‌فرماید من نام او را از نام خود گرفتم و به ادب خود تأدیب‌اش کردم و او را به غامض علم خود آگاه گردانیدم و اوست که بت‌ها را در خانه من می‌شکند و اوست که در بام خانه ‏ام اذان می‌گوید و مرا تقدیس و پرستش می‌نماید. خوشا بر کسی که او را دوست داشته باشد و فرمانش را اطاعت کند و واى بر کسى که با او دشمنی کرده و از او نافرمانی کند. "

و چنین افتخاری منحصر به فردى که براى على (ع) در اثر ولادت در درون کعبه حاصل شده است برای احدى از عموم افراد بشر به دست نیامده است.

در بعضى روایات آمده است که فاطمه بنت اسد پس از وضع حمل (پیش از آن که به دستور نداى غیبى، نام علی را برای آن حضرت برگزیند) نام وی را حیدر انتخاب کرده بود؛ و، چون نام آن حضرت على گذاشته شد، "حیدر" یکی از القاب آن حضرت گردید.


از دیگر القاب مشهور آن حضرت " اسدالله، مرتضى، امیرالمؤمنین و اخو رسول‌الله" بوده و کنیه‌های ایشان نیز "ابوالحسن و ابوتراب" است. همچنین فاطمه بنت اسد براى رسول اکرم (ص) نیز به منزله‌ی مادر بوده و از اولین گروهى است که به آن حضرت ایمان آورد و به مدینه مهاجرت نمود و هنگام وفاتش نبى اکرم (ص)، پیراهن خود را براى کفن او اختصاص داد و بر جنازه ‏اش نماز خواند و خود در قبر او قرار گرفت تا وى از فشار قبر آسوده گردد و او را تلقین فرمود و دعا نمود.

کودکی و اسلام حضرت علی (ع)
زمانی که حضرت علی (ع) ۶ ساله بود، پدرش، ابوطالب که ریاست بنی‌هاشم را بر عهده داشت، دچار مشکل مالی شد. حضرت محمد (ص) که خود در کودکی تحت سرپرستی ابوطالب قرار گرفته بود و در این زمان سنش از ۳۰ سال گذشته بود، برای سبک‌کردن بار عائله وی به او پیشنهاد کرد که سرپرستی علی را او بر عهده بگیرد. ابوطالب پذیرفت و حضرت علی از کودکی در خانه حضرت محمد، تحت نظر او قرار گرفت.
هنگامی که حضرت محمد اعلام دریافت وحی الهی نمود، حضرت علی که در آن زمان ۱۰ ساله بود به او ایمان آورد و مسلمان شد.

شعر معروف «علی‌ای همای رحمت» از استاد شهریار

علی‌ای همای رحمت تو چه آیتی خدا را
که به ما سوا فکندی همه سایه‌ی هما را

دل اگر خداشناسی همه در رخ علی بین
به علی شناختم به خدا قسم خدا را

به خدا که در دو عالم اثر از فنا نماند
چو علی گرفته باشد سر چشمه‌ی بقا را

مگر‌ ای سحاب رحمت تو بباری ارنه دوزخ
به شرار قهر سوزد همه جان ماسوا را

برو‌ ای گدای مسکین در خانه‌ی علی زن
که نگین پادشاهی دهد از کرم گدا را

بجز از علی که گوید به پسر که قاتل من
چو اسیر تست اکنون به اسیر کن مدارا

بجز از علی که آرد پسری ابوالعجائب
که علم کند به عالم شهدای کربلا را

چو به دوست عهد بندد ز میان پاکبازان
چو علی که میتواند که بسر برد وفا را

نه خدا توانمش خواند نه بشر توانمش گفت
متحیرم چه نامم شه ملک لافتی را

بدو چشم خون فشانم هله‌ای نسیم رحمت
که ز کوی او غباری به من آر توتیا را

به امید آن که شاید برسد به خاک پایت
چه پیام‌ها سپردم همه سوز دل صبا را

چو تویی قضای گردان به دعای مستمندان
که ز جان ما بگردان ره آفت قضا را

چه زنم چونای هردم ز نوای شوق او دم
که لسان غیب خوشتر بنوازد این نوا را:

«همه شب در این امیدم که نسیم صبحگاهی
به پیام آشنائی بنوازد و آشنا را»

ز نوای مرغ یا حق بشنو که در دل شب
غم دل به دوست گفتن چه خوشست شهریارا

حامد گلی گزارش می دهد: