کاهش خطر ابتلا به بیماری‌های متابولیک با مصرف سویا

به گزارش خبرگزاری صدا و سیما، پژوهشگران دانشگاه ایلینوی در مطالعه اخیر خود دریافتند: پروتئین موجود در سویا، تولید آنزیم کبدی که در متابولیسم تری گلیسیرید و لیپوپروتئین کم چگالی نقش دارد، را مسدود می‌کند. مقادیر بالای این چربی ها، با ضخیم‌تر شدن دیواره رگ‌ها مرتبط است و احتمال حمله قلبی، سکته مغزی و بیماری‌های قلبی را افزایش می‌دهد.

نتایج تحقیقات قبلی این پژوهشگران نشان داده بود، دو پروتئین موجود در سویا، یعنی گلیسینین و B-conglycinin، در کاهش کلسترول نقش دارند. تیم تحقیقاتی در این مطالعه، ۱۹ نوع سویا که هر کدام حاوی نسبت‌های متفاوتی از این دو پروتئین بودند را چربی‌زدایی کرده و به آرد تبدیل کردند. آن‌ها همچنین دریافتند که پروتئین B-conglycinin به ویژه در کاهش سطح کلسترول LDL و خطر ابتلا به بیماری‌های متابولیک، موثر است.

به نقل از سیناپرس، محققان ۱۳ پپتید زسیت فعال تولید شده در فرایند هضم سویا را شناسایی کردند که بیشتر آن‌ها از گلیسینین و B-conglycinin به دست آمده بودند. پپتید‌های زیست فعال، اجزایی از پروتئین هستند که درون ساختار پروتئین غیرفعال بوده و هنگامی که آزاد می‌شوند، اثرات فیزیولوژیکی مثبتی بر عملکرد و سلامت بدن دارند.

پژوهشگران گفتند: ما چندین پارامتر مرتبط با متابولیسم کلسترول و لیپید و نشانگر‌های مختلف دیگری که بر متابولیسم لیپید تأثیر مثبت یا منفی دارند، را اندازه گیری کردیم. این نشانگر‌ها شامل HMGCR، پروتئینی که سرعت سنتز کلسترول را کنترل می‌کند و ANGPTL۳ بودند؛ ANGPTL۳، پروتئینی است که عمدتاً توسط کبد ترشح می‌شود و در متابولیسم چربی نقش دارد. هر دو پروتئین HMGCR و ANGPTL۳ در بیماری کبد چرب بیش از میزان معمول، بیان می‌شوند.

محققان دریافتند: میزان ترشح ANGPTL۳ پس از قرار گرفتن سلول‌های کبد در معرض اسید‌های چرب، تقریبا سه برابر شد. با این حال، پپتید‌های سویا، ترشح ANGPTL۳ را به میزان ۴۱ تا ۸۱ درصد کاهش دادند.

پژوهشگران گفتند: بر اساس یافته‌های ما، پپتید‌های سویا، تجمع چربی را ۵۰ تا ۷۰ درصد کاهش دادند؛ ما همچنین به وضوح نشانگر‌های مختلفی را مشاهده کردیم که تحت تاثیر آنزیم‌های کلیدی که در ایجاد کبد چرب نقش دارند، بودند.

دانشمندان افزوده اند: ANGPTL۳ یک نشانگر مهم است، زیرا سطوح آن در گردش خون، با نارسایی کبدی و سطح بالای التهاب، مرتبط است. نقش ما، یافتن ترکیبات زیست فعالی است که بتوانند سطح این نشانگر را در پلاسما تنظیم کنند.

 یافته‌های تحقیقاتی در مجله Antioxidants منتشر شده اند.