تولید داربست‌های نانویی برای احیای بافت استخوان

 

مهندسی بافت با ترکیب موادزیستی، عوامل فعال و فاکتور‌های رشد، سلول‌ها و نانومواد، امکان ایجاد ساختار‌های جدیدی را فراهم می‌کند که به تقویت بازسازی استخوان منجر می‌شوند.

 

در همین راستا گروهی از محققان با همکاری علیرضا دولتشاهی پیروز و نیره طائب نیا از اسید هیالورونیک و آلژینات برای ایجاد هیدروژل‌های فعال بیولوژیکی و از نانورس مونت موریلونیت برای تقویت و تثبیت آن‌ها استفاده کردند تا بافت استخوان را مهندسی کنند.

 

نانورس‌ها در حقیقت نانوذراتی از جنس سیلیکات معدنی لایه‌ای هستند. محققان با کمک سلول‌های بنیادی مزانشیمی در شرایط آزمایشگاهی (به ویژه آن‌هایی که با نانورس تقویت شده بودند) داربست‌هایی ابداع کردند که زیست سازگار و استخوان ساز بودند و حتی در نبود واسطه‌های متمایز امکان کانی سازی را فراهم می‌کردند.

 

علاوه بر آن، تحقیق روی موجودات زنده برای نشان دادن پتانسیل هیدروژل‌ها جهت ترمیم استخوان و فعالیت به عنوان یک حامل سلول و پلتفرم‌های انتقال دهنده برای SDF-۱ انجام شد.

 

یک تحقیق in vivo نیز برای ایجاد پتانسیل هیدروژل‌ها برای ترمیم استخوان و عمل به عنوان حامل سلولی و بستر‌های ارائه SDF-۱ (فاکتور ۱ مشتق از سلول استرومال) انجام شد.

 

در نتیجه مشخص شد داربست‌های دارای SDF-۱ بالاترین درصد بازسازی استخوان و همچنین رگ زایی را داشتند که این امر مناسب بودن آن‌ها را تایید می‌کند.