علت تاری دید ناگهانی ، علائم و روش‌های درمان تاری دید

علل شایع تاری دید

علل اصلی تاری دید، عیوب انکساری چشم (دوربینی، نزدیک بینی و آستیگماتیسم) یا پیرچشمی هستند؛ اما تاری دید می‌تواند نشانه مشکلات جدی تری در بدن، مانند بیماری‌هایی که در نهایت موجب نابینایی می‌شوند یا اختلال‌های عصبی نیز باشد.

تاری دید می‌تواند در هر دو چشم باشد اما در بعضی از افراد ممکن است این اتفاق تنها برای یک چشم رخ دهد. دید ابری نیز یکی از مشکلات مشابه تاری دید است که در آن، شخص همه چیز را به صورت تار، در فضایی شیری رنگ می‌بیند. دید ابری معمولا یکی از نشانه‌های ابتلا به آب مروارید محسوب می‌شود.

تاری دید و دید ابری هر دو می‌توانند نشانه مشکلات جدی در بینایی شما باشند، مخصوصا در صورتی که به صورت ناگهانی ظاهر شوند. توصیه می‌شود برای تشخیص تاری دید و بررسی علت به وجود آمدن آن، برای معاینه کامل به یک چشم پزشک مراجعه کنید.

علل و نحوه درمان تاری دید

نزدیک‌بینی: از نشانه‌های نزدیک‌بینی می‌توان به تنگ کردن چشم برای دید بهتر، خستگی چشم، سردرد و تاری دید در یک یا هر دو چشم اشاره نمود. نزدیک‌بینی، رایج‌ترین مشکل انکساری چشم بوده و باعث می‌شود، فرد تصاویر دور را به صورت تار ببیند.

استفاده از عینک، لنز و عمل‌های جراحی مانند لیزیک یا عمل پی آر کی از جمله راه‌های درمان این بیماری‌ هستند.

دوربینی: در صورتی که شخصی به دوربینی مبتلا باشد، تصاویر دور در دید او واضح و شفاف خواهد بود در حالی که چشم او نمی‌تواند به‌درستی تصاویر نزدیک را ایجاد کند؛ در نتیجه یا تصاویر نزدیک در دید فرد به صورت تار تشکیل می‌شود یا اینکه نگاه کردن به اشیاء نزدیک موجب خستگی و آزردگی چشم او خواهد شد. در بعضی از مواردی که شخص به دوربینی شدید مبتلا می‌شود، حتی تصاویر دور نیز به صورت تار دیده می‌شوند.

مشکل دوربینی نیز مانند نزدیک بینی، با استفاده از عینک، لنز یا عمل‌های جراحی قابل حل خواهد بود.

آستیگماتیسم: در صورتی که چه در فواصل دور و چه در فواصل نزدیک، شخص با مشکل تاری دید مواجه است، این مسئله می‌تواند نشانه ابتلا به آستیگماتیسم باشد. آستیگماتیسم به دلیل شکل غیرطبیعی قرنیه چشم رخ می‌دهد.

در چشم فرد مبتلا به آستیگماتیسم، اشعه‌های نور در یک نقطه کانونی واحد روی شبکیه ایجاد نمی‌شوند، در نتیجه چه در فواصل دور و چه در فواصل نزدیک، تصویر واضحی از اشیاء در چشم ایجاد نخواهد شد.

مشکل آستیگماتیسم نیز مانند دوربینی و نزدیک بینی، با استفاده از عینک، لنز یا عمل جراحی قابل حل خواهد بود.

پیرچشمی: در صورتی که سن شما از چهل سال گذشته و احساس می‌کنید، دیدتان در فواصل نزدیک (به طور مثال هنگام خواندن پیامک، منوی رستوران، نوشته‌های ریز) تار شده است، احتمال شروع ابتلا به پیرچشمی در شما وجود دارد؛ مشکلی که وقوع آن در سنین بالا کاملا طبیعی است.

علائم پیرچشمی مشابه علائمی است که در دوربینی چشم ظاهر می‌شود (تاری دید در فواصل نزدیک و خستگی چشم هنگام مطالعه)، اما پیرچشمی معضلی است که با بالا رفتن سن، در اثر کاهش قدرت متمرکز کردن نور برای اشیاء نزدیک ظاهر می‌شود که علت آن، سفت شدن عدسی داخل چشم است. از جمله روش‌های رایج برای درمان پیرچشمی می‌توان به استفاده از عینک‌های تدریجی یا پروگرسیو، عینک‌های دو دید یا عینک‌های مطالعه اشاره کرد. علاوه بر استفاده از عینک‌های مختلف، عمل‌های جراحی نیز برای درمان این بیماری در نظر گرفته می‌شود؛ از جنبه این عمل‌های جراحی می‌توان به عمل کارگذاری کمرا، لیزیک مونوویژن و عمل کراتوپلاستی هدایتی اشاره کرد.

در صورتی که قصد استفاده از عینک، برای برطرف کردن عیوب انکساری یا پیرچشمی را دارید، این نکته را به یاد داشته باشید که استفاده از عدسی‌های ضد انعکاس (آنتی رفلکس) و عدسی‌های فوتوکرومیک، می‌توانند در میزان راحتی و وضوح دیدتان تاثیر مثبتی داشته باشند؛ توصیه می‌شود در این زمینه با عینک ساز خود مشورت کنید.

خشکی شدید چشم: سندرم خشکی چشم می‌تواند تاثیرات مختلفی روی چشم و بینایی شما داشته باشد که از جمله آن‌ها می‌توان به انواع مختلف تاری دید اشاره کرد. با اینکه قطره چشمی اشک مصنوعی می‌تواند به بهبود خشکی چشم کمک کند، اما سطوح پیشرفته این معضل، برای درمان نیاز به معاینه و تشخیص پزشک دارند.

بارداری: تاری دید در دوران بارداری، یک امر رایج است و گاهی اوقات با دوبینی نیز همراه است. در این دوران، تغییرات هورمونی که در بدن اتفاق می‌افتد، موجب تغییر شکل و ضخامت قرنیه چشم می شود که همین امر باعث ایجاد تاری دید در شخص می‌شود. ابتلا به خشکی چشم در دوران بارداری نیز یک امر رایج است که موجب تاری دید نیز خواهد شد.

به یاد داشته باشید که هرگونه اختلال بینایی در دوران بارداری را باید به پزشک خود اطلاع دهید. در حالی که تاری دید دوران بارداری در اکثر مواقع چندان جدی نیست، اما در بعضی موارد می‌تواند نشانگر دیابت بارداری یا فشار خون بالا باشد.

میگرن چشمی یا سردردهای میگرنی: تاری دید، سوسو زدن چشم، مشاهده طرح‌هایی به صورت هاله و زیگزاگ در میدان دید، همگی نشانه‌های رایجی از شروع میگرن چشمی یا سردردهای میگرنی هستند.

لکه‌‎های شناور چشمی: گاهی اوقات، نقاط یا لکه‌های موقتی که به صورت شناور در میدان دیدتان ظاهر می‌شوند می‌توانند وضوح دید شما را کم کنند. لکه‌های شناور در میدان دید، زمانی پدید می‌آیند که قسمت ژل مانند چشم که زجاجیه نام دارد، بر اثر افزایش سن به مایع تبدیل شده در نتیجه، باعث می‌شود ذرات میکروسکوپی موجود در بافت داخل زجاجیه، در داخل چشم شناور شوند؛ با شناور شدن این ذرات داخل چشم، سایه آن‌ها روی شبکیه ایجاد می شود و درنتیجه، شخص آن‌ها را به صورت لکه در میدان دید خود مشاهده می‌کند.

در صورتی که به صورت ناگهانی، ذرات شناور بسیار زیادی در میدان دید خود مشاهده کردید، می‌تواند نشانه پاره شدن یا جداشدگی شبکیه چشم باشد که باید فورا به چشم پزشک مراجعه کنید.

تاری دید پس از عمل لیزیک: پس از انجام عمل لیزیک یا هر عمل انکساری دیگر، دید شما ممکن است تار یا مه آلود باشد. در این حالت، میزان وضوح دید شما معمولا طی چند روز افزایش می‌یابد، اما تا پایدار شدن میدان دید و رسیدن به وضوح کامل و پایدار زمان بیشتری لازم است.
قطره چشم و داروهای چشمی: قطره‌های چشمی خاص (مخصوصا قطره‌هایی که دارای مواد نگهدارنده هستند) می‌توانند موجب ناراحتی چشم و تاری دید شوند. همچنین مصرف داروهایی مانند قرص‌های ضدحساسیت، می‌توانند عوارضی چون خشکی چشم و تاری دید را به همراه داشته باشند. در صورتی که برای معاینه کامل چشم مراجعه کنید، چشم پزشک و عینک‌ساز شما تشخیص خواهند داد که کدام داروهایتان می‌توانند موجب تاری دید شما شوند.

استفاده بیش از حد از لنزهای تماسی: استفاده از لنز‌های تماسی، به صورت طولانی‌تر از مدت زمان تجویز شده توسط پزشک، باعث می‌شود تا پروتئین و سایر ذرات ریز موجود در اشک شما روی لنز رسوب کنند؛ این مسئله باعث وقوع تاری دید و افزایش خطر ابتلا به عفونت‌های چشمی می‌شود.

تاری دید می‌تواند نشانه وقوع مشکلات جدی در بینایی شما باشد

بیماری‌های چشمی: اگر تاری دید به صورت ناگهانی و تنها برای یک چشم شما اتفاق افتاده، و سن شما بالای شصت سال است، امکان ایجاد سوراخ ماکولا در بخش مرکزی شبکیه چشم شما وجود دارد.

همچنین تاری دید ناگهانی می‌تواند نشانه جداشدگی شبکیه چشم، تبخال چشمی یا نوریت اپتیک (التهاب عصب بینایی) باشد.
دقت داشته باشید که بعضی از بیماری‌ها و شرایط خاص چشمی، می‌توانند موجب از دست رفتن دائم بینایی شوند، بنابراین در صورت مواجه شدن با تاری دید ناگهانی، مراجعه به پزشک جهت تشخیص و درمان امری واجب است.

آب مروارید: تغییرات بینایی مانند تاری دید، دید ابری، ایجاد هاله یا فتوفوبی(نور هراسی و عدم تحمل نور) هنگام نگاه کردن به چراغ‌ها در شب، می‌تواند نشانه بروز آب مروارید باشد. بیماری آب مروارید، در صورتی که درمان نشود، به صورت مداوم بدتر می شود تا جایی که تمام دید شما را گرفته و منجر به کور شدن فرد می‌شود. در عمل آب مروارید، با جایگزینی لنز مصنوعی با عدسی کدر شده در چشم، میزان بینایی از دست رفته بر اثر آب مروارید به خوبی بازمی‌گردد.

گلوکوم یا آب سیاه: دید تار یا دید تونلی می‌تواند نشانه ابتلا به گلوکوم باشد. در صورتی که به درمان این بیماری توجهی نشود، از دست رفتن بینایی ادامه می یابد و تا نابینایی دائمی فرد پیش می‌رود.
دژنراسیون ماکولا یا تباهی لکه زرد: تاری دید یا اعوجاج‌های بینایی که موجب پدیدار شدن خطوط صاف، به صورت موجی یا شکسته در میدان دید می‌شوند، می‌توانند نشان از ابتلا به دژنراسیون ماکولا بر اثر کهولت سن باشند، بیماری که در افراد با سنین بالا موجب کوری می‌شود.

رتینوپاتی دیابتی: در صورتی که مبتلا به دیابت هستید، تاری دید ناگهانی ممکن است از نشانه‌های ظهور رتینوپاتی دیابتی باشد؛ بیماری چشمی که به شبکیه چشم آسیب وارد می‌کند.

بیماری‌های قلبی و عروقی و سایر سیستم‌های بدن: تاری دید، که گاهی اوقات با دوبینی همراه می‌شود، می‌تواند نشانه وجود خطر در یکی از سیستم‌های اساسی بدن، مانند سکته یا خونریزی مغزی نیز باشد؛

همچنین این علائم می‌تواند خبر از شروع بیماری ام اس (اسکلروز چندگانه) در بدن را بدهند. بنابراین در صورتی که تاری دید یا دوبینی به صورت ناگهانی برای شما اتفاق افتاد، سریعا به یک چشم پزشک مراجعه کنید.

در صورتی که تاری دید خفیفی دارید که ظاهر می‌شود و از بین می‌رود، می‌تواند نشانه خستگی، خستگی چشم یا بودن زیاد در معرض نور آفتاب باشد.

 تغییرات بینایی از جمله تاری دید، دوبینی، دید تونلی، نقاط کور، هاله یا کم نوری می‌توانند نشانه وجود بیماری در چشم یا سایر اندام‌های بدن شما باشند و نکته مهمی که باید به آن دقت داشته باشید این است که در صورت مشاهده هرگونه تغییر در بینایی خود، اولین قدم مشورت با چشم پزشک است.

منبع:  allaboutvision