تامین انرژی برای اقامت انسان در مریخ!

به گزارش سرویس وبگردی خبرگزاری صدا و سیما، دانشمندان باور دارند که روش تأمین انرژی برای استقرار انسان‌ها در مریخ را پیدا کرده‌اند. آن‌ها در مطالعه‌ای تازه مدعی شده‌اند که توربین‌های بادی می‌توانند حتی به مناطقی از این سیاره که به‌خوبی به نور خورشید دسترسی ندارند و یا استفاده از انرژی هسته‌ای می‌تواند در آن‌ها دشوار باشد، انرژی برسانند.

 

 

در این مقاله آمده است: «انرژی بادی یک منبع انرژی ارزشمند برای مأموریت‌های آینده در مریخ است که پیش‌تر در نظر گرفته نشده بود.»

 

مدت‌ها تصور می‌شد که استفاده از انرژی بادی در مریخ به‌خاطر اتمسفر رقیق آن ناممکن است و عملاً باد‌ها شدت کافی برای به‌حرکت‌درآوردن توربین‌ها را نخواهند داشت. اما «ویکتوریا هارت‌ویک» از ناسا موفق شده است که با کمک مدل‌های اقلیمی این سازمان فرضیات قبلی را رد کند و نشان دهد که باد‌ها هم می‌توانند منبعی مستقل یا مکمل برای تأمین انرژی در این سیاره باشند.

 

او و همکارانش با استفاده از اطلاعات مأموریت‌های Mars Global Surveyor و Viking، حداکثر انرژی قابل‌تولید در بخش‌های مختلف این سیاره را محاسبه کرده و سپس نتیجه را با محاسبات قبلی پیرامون انرژی موردنیاز برای مأموریت ۵۰۰ روزه ۶ نفر مقایسه کردند.

 

 

محققان درنهایت متوجه شدند که انرژی بادی می‌تواند مکمل مناسبی برای انرژی خورشیدی باشد و حتی در برخی از نقاط این سیاره، به‌طور کامل جانشین انرژی خورشیدی شود. براساس این مطالعه، ۲۳ نقطه در سیاره سرخ وجود دارد که می‌توان در آن‌ها توربین بادی ساخت و برق تولید کرد.

 

بااین‌حال، هنوز با اطمینان نمی‌توان گفت که فناوری‌های انسان چه زمانی برای آغاز اکتشافات در مریخ آماده می‌شوند. محققان می‌گویند: «ما از تحقیقات بیشتر برای توسعه فناوری توربین‌های بادی به‌منظور عملکرد مؤثر در شرایط مریخ و تولید انرژی بیشتر از باد‌های این سیاره استقبال می‌کنیم.»

 

سازمان‌های فضایی در نقاط مختلف دنیا در نظر دارند که در دهه‌های پیش رو انسان را به مریخ ببرند. بااین‌حال، برای اکتشافات انسانی در این سیاره به منابع انرژی مختلفی نیاز است. مأموریت‌های فعلی در این سیاره از انرژی خورشیدی استفاده می‌کنند، اما این منبع نمی‌تواند در ساعات شب یا درحین طوفان‌های گردوغبار که جلوی ورود نور خورشید به سیاره را می‌گیرند، کارآمد باشند.

 

انرژی هسته‌ای هم یکی از گزینه‌های احتمالی است، اما استفاده از آن در نزدیک پایگاه‌های بشری می‌تواند ریسک‌هایی را برای انسان‌ها به‌دنبال داشته باشد. نتایج مطالعه حاضر در مجله Nature منتشر شده است.