چگونه خطر ابتلا به بیماری آلزایمر را کاهش دهیم؟

به گزارش خبرگزاری صدا و سیما، مرکز فارس،مربی آموزشی گروه پرستاری سلامت جامعه و سالمندی دانشکده پرستاری و مامایی حضرت فاطمه (س)، دانشگاه علوم پزشکی شیراز گفت:طبق یافته‌های انجمن آلزایمر، ۶۰ تا ۸۰ درصد موارد ابتلا به دمانس مربوط به آلزایمر است. این بیماری اغلب در افراد بالای ۶۵ سال دیده می‌شود و اگر قبل از این سن شخصی به آلزایمر مبتلا شود، تحت عنوان آلزایمر زودرس شناسایی می‌شود.

آزاده پاک نیت، افزود:توجه داشته باشیم که بیماری آلزایمر درمان قطعی ندارد و تنها روش‌هایی برای درمان موقت و جلوگیری از پیشرفت آن پیشنهاد می‌شود. علائم این بیماری به تدریج در فرد مبتلا بروز می‌یابد، سبب آسیب‌هایی روی مغز شده و به تدریج تاثیرات مخربی ایجاد می‌کند.
وی ادامه داد:نخستین نشانه‌هایی که در بیماری آلزایمر جلب توجه می‌کند، ضعف حافظه است و سپس این بیماری به مرور بر مهارت‌های گفتاری، نوشتاری و روابط اجتماعی بیماری تاثیر می‌گذارد. در ادامه توان حل مساله، قضاوت و تصمیم گیری در فرد مبتلا کاهش می‌یابد.

مهمترین نشانه‌های بیماری آلزایمر

۱-ضعف حافظه

۲- اختلال در درک مکان و زمان

۳- اختلال در گفتار و نوشتار

۴-اختلال در تفکر و تمرکز

۵- اختلال در قضاوت و تصمیم گیری

۶- اختلال در پرداختن به امور شخصی

۷- اختلال در رفتار و شخصیت

چرا به آلزایمر مبتلا می‌شویم؟

آلزایمر به علت مجموعه‌ای از عوامل ژنتیکی، محیطی و سبک زندگی ایجاد می‌شود که در طول زمان بر مغز فرد اثر گذاشته و باعث تخریب سلول‌های مغزی می‌شود.

نقش سبک زندگی در درمان آلزایمر

پاک نیت اظهار داشت: هرچه سبک زندگی ما سالم‌تر باشد، سطح سلامت عمومی ما نیز ارتقا یافته و خطر ابتلا به بیماری آلزایمر کاهش می‌یابد.

ورزش منظم: ورزش در سلامت قلب و عروق و حافظه نقش دارد و از سوی دیگر می‌تواند بر روحیه، رفتار و بهبود خلق بیماران مبتلا به آلزایمر نیز تاثیرات مثبتی به همراه داشته باشد.

رژیم غذایی مناسب: یک برنامه غذایی کم چرب و سرشار از میوه‌ها و سبزی‌های تازه می‌تواند به سلامت قلب و عروق و حافظه کمک کند.

امگا ۳: اسید چرب امگا ۳ که به میزان فراوان در ماهی و گردو یافت می‌شود، برای سلامت قلب و مغز سودمند است.

ویتامین D: این ویتامین تاثیر بسزایی در حفظ قوای شناختی و همچنین سلامت استخوان‌ها دارد.

بهبودروابط خانوادگی و اجتماعی: ایجاد روابط خوب خانوادگی و اجتماعی و همچنین به وجود آوردن شبکه مناسبی از حمایت‌های بیرونی و اشتغالات ذهنی سالم می‌تواند زندگی را برای بیمار مبتلا به آلزایمر رضایت بخش‌تر کند.