۹ باور خرافی رایج در دنیا و داستان‌هایی که در پشت آنهاست

به گزارش سرویس وبگردی سازمان صدا وسیما، در تمام جهان می‌توانید افرادی را ببینید که یک سری باور‌های عجیب دارند. مثلا اینکه نباید زیر یک نردبان راه رفت و یا عدد ۱۳ نحس است. جالب است بدانید که خرافات در اصل جمع واژه عربی خرافه است که معنی آن باوری ثابت نشده بوده و تاثیر آن بر زندگی آدم به صورت ماوراء الطبیعه صورت می‌گیرد. خرافات ریشه‌ای تاریخی دارند و در همه جای موارد مختلفی را خواهید یافت. در حقیقت می‌توان گفت که شما هیچ کجای جهان را پیدا نخواهید کرد که مردم آن به یک سری خرافات اعتقاد نداشته باشند. بعضی خرافات میان کشور‌های مختلف مشترک اند که در ادامه درباره‌ی برخی از آن‌ها صحبت خواهیم کرد.

گربه‌های سیاه تداعی‌گر چیز‌های ترسناک و خرافات زیادی شده اند. با این حال، این موجودات را از قرن سیزدهم میلادی با سحر و جادو مرتبط می‌دانند. به ویژه در کشور‌های غربی، گربه‌ها را اغلب همنشین جادوگر‌ها می‌دانند.

جادوگر‌ها احترام ویژه‌ای برای گیاهان و حیوانات قائل بودند. اما علاقه‌ی آن‌ها به حیوانات برای مردم مفهومی اهریمنی پیدا کرد؛ و در سال‌های قبل اینطور که به نظر می‌رسید که هنوز هم همینگونه باشد. مثلاً بررسی‌ها نشان می‌داد به سرپرستی گرفتن گربه‌های سیاه می‌توانست ۱۰ روز بیشتر از سایر گربه‌ها به طول انجامد. در سال ۲۰۱۹، اما همه چیز شروع به تغییر کرد، زمانی که تحقیقی نشان داد به سرپرستی گرفتن این موجودات بیچاره تنها ۲ روز بیشتر از سایر گربه‌ها طول می‌کشد.

از این حرکت عمدتاً به ۲ هدف استفاده می‌شود: برای دور کردن ارواح پلید یا جذب خوش شانسی. در گذشته، مردم انگشتان شست خود را ضربدری می‌کردند، با این تصور که با این کار از ارواح پاک کمک می‌گیرند و آرزوهایشان برآورده می‌شود.

همچنین گفته می‌شود مسیحیان اولیه از این حرکت به عنوان محافظی در برابر خشم خداوند به خاطر زیر پا گذاشتن دستورش به پرهیز از دروغگویی استفاده می‌کردند. دین مسیحیت در آن زمان ممنوع بود. به همین دلیل هر زمان که مجبور می‌شدند درباره‌ی پیروی از دین مسیحیت دروغ بگویند، انگشتان خود را ضربدری می‌کردند و تصور می‌کردند این کار به آن‌ها کمک می‌کند.

 

این مورد هم ارتباطی به جذب بدشانسی یا هر چیزی از این دست ندارد. در قرن هجدهم، چتر‌ها از میله‌های فلزی ساخته می‌شدند؛ و مکانیسم سفت و خام فنر این چتر‌ها باز کردن آن‌ها در فضای بسته را خطرناک‌تر کرده بود. به همین دلیل با هر باز شدن ناگهانی چتر، ممکن بود صدمه‌ای جدی به اطرافیان وارد شود؛ بنابراین شاید دلیل اصلی اینکه چنین عمل ساده و منطقی ای، در گذشته خرافه‌ای عجیب بود، همین باشد.

 

یونانیان باستان بر این باور بودند که تصویر افراد بر روی سطح آب، روح آن‌ها را برملا می‌کند. اما آینه اولین بار اندکی بعد، توسط رومی‌ها اختراع شد که معتقد بودند خدایان از طریق آینه، روح آن‌ها را می‌دیدند. به همین دلیل، شکستن آینه را اهانت به خدایان می‌دانستند.

با این حال، چند توضیح منطقی دیگر هم درباره‌ی این باور خرافی وجود دارد. در قرن هفدهم میلادی، اولین کارخانه‌های تولیدکننده‌ی آینه در اروپا راه اندازی شدند. اما این وسیله هنوز بسیار گران قیمت بود و تنها افراد ثروتمند می‌توانستند آن را داشته باشند. به همین دلیل، شکستن آینه هزینه‌ای اضافی ایجاد می‌کرد و مردم این اتفاق را بسیار بدشگون می‌دانستند.

 

تمام «بدشانسی» مرتبط با این خرافه در فرم مثلث شکلی نهفته است که نردبان هنگام باز شدن پیدا می‌کند. بسیاری از مسیحیان مثلث را نماد تثلیث یا سه گانه باوری می‌دانند و عدد ۳ برای آن‌ها به گونه‌ای مقدس است. به همین دلیل عبور از میان این مثلث را بی احترامی به تثلیث می‌دانند.

یک توضیح دیگر این است که در گذشته، شکل نردبان در این حالت، چوبه‌ی دار را تداعی می‌کرد. کسانی که اعتقاد دارند رد شدن از زیر نردبان بدشانسی می‌آورد، از لای پله‌های نردبان ۳ بار تف می‌کنند یا آنقدر انگشتان خود را ضربدری نگه می‌دارند تا با یک سگ مواجه شوند. یک راه دیگر این است که راهی که آمده اند را برگردند، اما این بار این فرصت را دارند که یک آرزو هم کنند.

در بسیاری از کشور‌ها برای دور کردن بدشانسی به یک تکه چوب ضربه می‌زنند. یک توضیح رایج درباره‌ی این خرافه این است که بعضی سرزمین‌های بت پرست معتقد بودند ارواح و خدایان در درخت‌ها سکونت دارند. به همین دلیل، ضربه زدن به چوب را نوعی تقاضا برای محافظت از خود می‌دانستند.

با این حال، بعضی محققان معتقدند همه چیز از یک بازی کودکانه در قرن نوزدهم میلادی شروع شده است، نوعی دنبال بازی که در آن بازیکنان درصورت دست زدن به یک تکه چوب، از گرفته شدن در امان می‌ماندند.

در بعضی کشور‌ها این اعتقاد وجود دارد که خارش کف دست نشانه‌ی این است که قرار است پولی به دست تان برسد. با آنکه این خرافه اولین بار توسط ساکسون‌ها در قرن پنجم میلادی رواج یافت، اما بعضی محققان می‌گویند ممکن است دلیل آن صرفاً بیماری‌های مختلفی مثل کهیر بوده باشد.

در طی تاریخ، بعضی خرافات مانند این، با یکدیگر آمیخته شده اند، به همین دلیل بسیاری از مردم در سرتاسر دنیا به آن اعتقاد دارند. بعضی حتی سعی می‌کنند دستان خود را به چوب بکشند تا از شانس بیشتری برخوردار شوند. با این حال، بهتر است مراقب باشید و در مورد هر گونه خارش شدید با پزشک مشورت کنید.

 

یکی از توضیحات رایج در رابطه با این خرافه این است که در دوران قدیم، عطسه کردن یک نشانه بود که آن شخص به طاعون مبتلا شده است. گرچه عطسه از علائم این بیماری هولناک نبود، اما مردم کماکان اعتقاد داشتند گفتن «عافیت باشد» راهی برای ابراز همدردی است و با این کار می‌توان فرد را از این بیماری حفظ کرد.

 

منشأ این باور خرافی تقریباً شبیه به شکستن آینه است. نمک در گذشته بسیار گران قیمت بود و از آن برای کار‌های مفید زیادی استفاده می‌شد؛ بنابراین هدر دادن آن کار ناپسندی محسوب می‌شد. نمک ادویه‌ی باارزشی بود و از آن باید به دقت استفاده می‌شد.