راه‌های انتقال هپاتیت و پیشگیری ازابتلابه این بیماری

به گزارش خبرگزاری صدا و سیما مرکزکرمانشاه، متخصص بیماری‌های عفونی  گفت: خطر بیماری هپاتیت، در مزمن شدن و تبدیل شدن به سیروز کبدی و سرطان کبد‌ی است
اگر هپاتیت شدید باشد نارسایی کلیه، اختلال، انعقاد خون، جمع شدن آب در شکم (آسیت) آنسفالوپاتی کبدی (کما) را نیز به همراه دارد.
دکتر محمد حسین زمانیان افزود: هپاتیت‌های A، B، C، D، E از شایع‌ترین انواع هپاتیت‌ها می‌باشد و براساس اعلام سازمان بهداشت جهانی هم اکنون ۳۵۴ میلیون نفر در دنیا مبتلا به هپاتیت نوع B و C هستند.
وی با اشاره به اینکه هپاتیت نوع A و E از راه دهانی، مدفوعی و غذایی منتقل می‌شود افزود : هپاتیت A کوتاه مدت است و در اثر خوردن آب آلوده ایجاد شده و معمولاً خود بخود خوب می‌شود و در بچه‌ها نیز بیشتر دیده می‌شود، اما در نوع E خطر اصلی برای مادر باردار است که خطر نارسایی شدید کبد برای وی دارد.
متخصص بیماری‌های عفونی افزود : هپاتیت نوع B یک عفونت مزمن و طولانی مدت است که از راه ترشحات آلوده به این ویروس مثل خون، رابطه جنسی و همه ترشحات مایعات بدن منتقل می‌شود و متاسفانه حدود ۲۵۷ میلیون نفر در دنیا به این نوع هپاتیت مبتلا هستند.
متخصص بیماری‌های عفونی  اضافه کرد :هپاتیت نوع B از طریق بزاق منتقل نمی‌شود بنابر این خوردن غذای مشترک و قاشق چنگال مشترک با فرد مبتلا مانعی ندارد، اما اگر بیمار خونریزی لثه داشته باشد بزاق آلوده به خون باعث انتقال آلودگی می‌شود.
به گفته وی هپاتیت نوع B از راه دست دادن، سرفه، عطسه و شیردادن منتقل نمی‌شود، این نوع از هپاتیت در اثر استفاده از تیغ مشترک، سرنگ مشترک، وسایل خال کوبی، مسواک مشترک و از مادر به جنین نیز منتقل می‌شود.
این نوع هپاتیت واکسن و ایمنوگلوبولین دارد، واکسن در موقع تولد به همه نوزادان تزریق می‌شود به صورتی که روز اول تولد دوز اول، یکماه بعد دوز دوم و ۶ ماه بعد دوز سوم تزریق می‌گردد.
اگر مادری مبتلا به هپاتیت B است باید برای نوزادش هم ایمنوگلوبین و هم واکسن نوع B تزریق شود و اگر فرد واکسن نزده‌ای با یک فرد هپاتیت B از طریق جنسی و یا سرنگ مشترک آلوده شود بازهم باید واکسن و ایمنوگلوبین نوع B هم زده شود.
هپاتیت نوع B و C قبلا بیشتر از طریق خون انتقال می‌یافت، اما اکنون با انجام یک سری آزمایشات و بررسی‌هایی که بر روی خون گرفته شده انجام می‌شود هپاتیت از این طریق منتقل نمی‌شود و بیشتر از طریق ارتباط خون فرد آلوده روی مخاط یا بریدگی و زخم‌های خاص فرد سالم و یا برخورد سرنگ آلوده به دست پرستار و مراقبت کنندگان این بیمار‌ها است.
راه‌های انتقال هپاتیت نوع D نیز به دلیل وابسته بودن آن به هپاتیت نوع B نیز همانند همین نوع می‌باشد.
تنها راه پیشگیری از ابتلا به هپاتیت C نیز عدم تماس با خون و رعایت بهداشت است این نوع از هپاتیت واکسن و ایمنوگلوبین نیز ندارد.
هپاتیت نوع A هم واکسن و هم ایمنوگلوبین دارد، افراد زیر یکسال و بالای ۴۰ سال برای پیشگیری باید ایمنوگلوبین هپاتیت A بگیرند و افراد یکسال تا ۴۰ سال نیز برای این منظور واکسن َهپاتیت A بگیرند.
علائم بالینی هر نوع هپاتیت ویروسی شبیه آنفلوانزا است، از جمله این علائم تب، کوفتگی، درد بدن، خستگی مفرط، ادرار تیره یا زرد رنگ، کم شدن اشتها، زردشدن پوست و چشم‌ها می‌باشد، اما با انجام یک سری آزمایشات تشخیصی هپاتیت و نوع آن مشخص می‌شود.
هپاتیت نوع A و E نیازمند درمان اختصاصی نیست و خود به خود خوب می‌شود، اما برای درمان نوع B و C یک سری دارو‌های ضد ویروسی تجویز می‌شود.