مولانا جلال الدين بلخي یکی از نمادهای عرفان ایرانی

به گزارش خبرگزاری صداوسیما مرکز سیستان و بلوچستان،  مولانای بلخی شناخته شده با نام مولوی در قرن هفتم هجری قمری و سیزدهم میلادی‌ می‌زیست.وی در سال ۶۰۴ هجری قمری در بلخ به دنیا آمد.

وی فرزند بهاءالدین از صوفیان و علمای آن زمان بود که پدرش به علت اختلافی که با سلطان محمد خوارزمی پیدا کرد، مجبور به ترک بلخ و رفتن به قونیه شد.
مولوی شاعری پارسی زبان است، اما در آثار وی می‌توان زبان عربی، همچنین جملاتی محدود به زبان‌های یونانی و ترکی نیز مشاهده کرد.

نام کامل مولوی محمدبن محمدبن حسین حسینی خطیبی بکری بلخی است و القاب وی با تخلص از شعرهایش در طول سال‌ها بدست آمده است.
در گذشته گستردگی مرز‌های ایران بسیار زیاد بود و سفر‌های مولانا به نقاط مختلف، موجب شد که مردم زیادی از اندیشه او بهره ببرند.

مولانا در تاریخ پنجم جمادی الاخر ۶۷۲ هجری قمری (چهارم دی ماه ۶۵۲ هجری شمسی) وفات یافت.

دلیل مرگ مولانا بیماری و تب سوزان بود که وی را در سن ۶۶ سالگی از پای درآورد.