به گفته مجریان این تحقیق، فرآیند فوق که روی موش‌ها آزمایش شده است، می‌تواند برای تسکین طولانی‌مدت درد استفاده شود و نیاز به مصرف منظم داروهای مسکن معمولی و بعضا بسیار اعتیادآور مشتق از مواد مخدر را که دارای تعداد زیادی عوارض جانبی هستند، از بین ببرد.
آن ها می گویند: بسیاری از مردم، دردهای مزمن احشایی را تجربه می‌کنند، اما گزینه‌های درمانی محدودی برای آن ها وجود دارد، زیرا اصولا درمان این گونه دردها بسیار دشوار است.
این محققان می افزایند: بر خلاف دردهای عضلانی و یا حتی تیرکشیدن استخوان ها، دردهای احشایی به اندام های داخلی ما مربوط می شوند و در پاسخ به بسیاری از شرایط مانند التهاب، سندرم روده تحریک پذیر، سیستیت مثانه، آندومتریوز یا سرطان های شکمی رخ می دهند.
در حال حاضر و به طور کلی، شکل اصلی درمان چنین دردهایی، استفاده از داروهای ضد درد از جمله کدئین و اکسی کدون است، اما این داروها بسیار اعتیادآور هستند و عوارض جانبی قابل توجهی بر بدن دارند.
اکنون، در مطالعه جدید، تیم تحقیقاتی دانشگاه فلیندرز استرالیا با استفاده از یک روش میکروجراحی جدید توانسته اند جمعیت خاصی از گانگلیون های ریشه پشتی (DRG) را بدون تداخل با سایر اعصاب حسی یا حرکتی از بدن موش جدا کنند.
به گفته آن ها، از آنجایی که DRG سیگنال‌های حسی را از سیستم عصبی محیطی به سیستم عصبی مرکزی منتقل می‌کند، با استفاده از این رویکرد میکروجراحی، ما قادر به حذف پاسخ‌های درد از مناطق خاصی در روده بزرگ با حذف جمعیت‌های خاصی از DRG ها هستیم.
این امر منجر به از بین رفتن انتخابی جمعیت‌های متمایز پایانه‌های عصبی حسی در اندام‌های احشایی شده که امکان خاموش شدن طولانی‌مدت سیگنال‌های درد را فراهم می کند، در حالی که با سایر عملکردهای بدن، حتی ماه‌ها پس از عمل جراحی تداخلی نداشته است.
محققان استرالیایی می گویند: تکنیک ذکر شده، یک مسیر اصلی و جدید را برای اکتشافات علمی نوین فراهم می کند و جزئیاتی را در مورد مسیر دقیق سیگنال های درد در بدن نشان می دهد.
این یافته ها در نشریه بین المللی Nature Communications Biology منتشر شده اند.
کاش برای درمان دردها راهی پیدا می‌شد نه حس نکردن درد