نذورات متفاوت در مسیر پیاده روی اربعین

به گزارش سرویس وبگردی خبرگزاری صدا و سیما ، سفر اربعین، بزم عاشقان و دلدادگان اباعبدالله (علیه السلام) است. در این مسیر هرکس هرچه در توان دارد در اختیار زائران حسینی قرار می­دهد، اما در این میان بعضی نذورات حال و هوایی دیگر دارند...

صدقه های هرروزه

می­گفت: چیز زیادی نداریم، شیشه‌ای را پر از دانه‌های سیاه و خوشبوی اسپند می‌کنیم. بچه‌هایمان منقل کوچک پر از زغال‌های سرخ‌شده را توی دست می‌گیرند. جمع زائران و خیل عاشقانتان که عبور می‌کنند تا عمود به عمود، راه رسیدن به شما را طی کنند با سلام‌وصلوات یک‌مشت اسپند برایشان می‌ریزند روی آتش و دود می‌کنند تا چشم بد و بلا دور شود از آن ها. نذر دیگری هم هست، پیرزنی را می‌شناسیم که از اول ماه صفر تا خود اربعین هرروز برای به‌سلامت رفتن و برگشتن زائران کربلا و اربعین، «نذر صدقه» دارد. «ماه سلطان» خانم خودش پای رفتن به کربلا ندارد، اما دلش همیشه حسینی است و می‌گوید: «من پا ندارم بروم کربلا، اما با همین صدقه‌ها شریک راه می‌شوم.»

تعمیر رایگان کیف و کفش

یک عراقی در مسیر نجف به کربلا ، کیف و کفش زائران حسینی را به طور رایگان تعمیر می‌کند.

شارژ رایگان!

موکبی در نجف اشرف، پریزهای متعددی تعبیه کرده تا زائران اربعین به راحتی بتوانند وسایل الکترونیکی خود را شارژ کنند.

نذر قدم

«نذر قدم» می‌کنند  و پیاده روی را به نیابت امام زمان به جا می آورند و قدم‌هایشان را فرش راه امام عصر (عج) می‌کنند...

ویزیت به امید صحرای محشر

پزشکان زیادی سراغ داریم که درب مطبشان را می‌بندند تا خادم شفاخانه حسین (ع) شوند. پزشکان بنامی که اگر بپرسی به کدام نمره کارنامه‌شان در صف و صحرای محشر چشم امید دارند؟ پاسخ‌هایشان شنیدنی است

"همان‌جایی که در خاک عراق، کودک زائر تب کرده را معاینه کردم...

آنجایی که به آن مادری که کمردرد امانش را بریده بود و می‌ترسید از بقیه پیاده‌روی جابماند، مسکن دادیم و درمانش کردیم...

همان روزی که پیرمرد باصفا و بیمار عراقی وقتی فهمید تمام خدمات درمان و دارو رایگان است، گفت: مولا حسین (ع) با شما حساب کند و..."

نذر نان مادر شهید زرتشتی

«پوران نمیرانیان»، مادر پسری که در جنگ هشت ساله ایران به شهادت رسیده و حالا هرسال نذر اربعین دارد و نان می‌پزد و خانه به خانه سوغات عشق حسین را پخش می کند...

نذر سایه!!

بشنوید روایت حامد عسگری را از مردی که نذر کرده بود سایه باشد:

ما نذر‌های جالب درراه عشق و اربعین کم ندیده‌ایم.

مثل جوان عراقی که خودش بود و لباس‌های تنش. هیچ وسیله دیگری همراه نداشت. در مسیر نجف به کربلا می‌دوید سمت سالمندان. ساک و کوله‌شان را تا مسیری حمل می‌کرد برایشان.

بانویی که با بچه‌ها در موکب بازی می‌کرد تا مادرانشان استراحت کنند و بتوانند کمی بخوابند.

آن دختربچه روستایی را چرا نگویم که تمام دار و ندارشان یک گاوشیرده بود و شیر هر روزش را، تا اربعین، لب نمی‌زدند و نمی‌فروختند تا چند لیوان شیر دوشیده و تعارف شود به زائران مسیر پیاده‌روی اربعین. شیری که می‌توانستند بفروشند یا نیاز خودشان را رفع کند، اما با تمام تنگدستی که داشتند می‌گفتند که این شیر، مال زائران حسین (ع) است، صاحب دارد. من که می‌گویم این شیر، معجون عشق است... تمام دارایی یک خانواده روستایی است. مثل‌اینکه پادشاهی از تمام خزانه‌اش چشم بپوشد و بذل کند.

اینجا هرکس تمام داشته هایش نذر حسین(ع) است...