علامه مجلسی از فقها و محدثان بزرگ شیعه درقرن یازدهم ودوازدهم هجری قمری بود

به گزارش خبرگزاری صداوسیما مرکز سیستان و بلوچستان، علّامه بزرگ ملّا محمد باقر اصفهانى معروف به «علّامه مجلسى» و «مجلسى دوم» سومین پسر دانشمند ملّا محمد تقى مجلسى اول است. 

وی از شاگردان عبدالله شوشتری، شیخ عبدالله بن جابر آملی، شیخ علی جبل عاملی و ملا محسن فیض کاشانی بود و از ملاصدرا اجازه روایت داشت.

وی در علم صرف و نحو، معانی و بیان، لغت، ریاضی، تاریخ، فلسفه، حدیث، رجال، درایه، اصول، فقه و کلام، به درجه استادی رسید و در بعضی از این دانش‌ها کتاب‌های سودمندی به رشته تحریر در آورد که مهم‌ترین و معروف‌ترین کتاب وی، بحار الانوار که گاه به دائرة المعارف‌ بزرگ‌ احادیث‌ شیعه‌ لقب گرفته و مجموعه‌ای گسترده‌ از احادیث‌ امامیه‌ است.

وی با تربیت شاگردان و تالیف کتاب‌های متعدد بر اساس نیاز مردم زمان خود خدمت بزرگی به فرهنگ شیعه داشت.

علامه بعد از محمدباقر سبزواری به منصب شیخ الاسلامی رسید و خدمات بسیاری را در مقوله‌های گوناگون سیاسی و اجتماعی به ایران و تشیع نمود که بزرگ‌ترین کارش مبارزه با صوفیان بود.

علامه محمدباقر مجلسی به سال ۱۰۳۷ هجری مساوی با عدد ابجدی جمله جامع کتاب بحار الانوار  چشم به جهان گشود. 
پدرش مولا محمدتقی مجلسی از شاگردان بزرگ شیخ بهایی و در علوم اسلامی از سر‌آمدان روزگار خود به شمار می‌رفت.

وی دارای تألیفات بسیاری از جمله احیاء الاحادیث فی شرح تهذیب الحدیث است.

مادرش دختر صدرالدین محمد عاشوری است که خود از پرورش یافتگان خاندان علم و فضیلت بود.