چند توصیه طلایی برای کاهش وزن

به گزارش خبرگزاری صدا وسیما مرکز مهاباد؛ توصیه استاندارد برای کاهش اضافه وزن این است که کمتر غذا بخورید و بیشترتحرک داشته باشید. این شعار کاهش وزنی است که پزشکان برای چندین دهه از آن استفاده می کنند اما در حال حاضر، گروهی از پزشکان و دانشمندان چاقی استدلال می‌کنند که محدودیت کالری می‌تواند بیشتر مضر باشد.

دکتر دیوید لودویگ، استاد تغذیه در دانشکده بهداشت عمومی هاروارد می گوید: بدن زمانی که افراد کمتر غذا می‌خورند، مقاومت می‌کند.

 وی خاطرنشان کرد: محدود کردن کالری نه تنها باعث گرسنگی بیشتر افراد می شود، بلکه متابولیسم را نیز کند می کند. در حالیکه برخی افراد می توانند در کوتاه مدت وزن کم کنند، تعداد بسیار کمی می توانند گرسنگی خود را نادیده بگیرند و با مشکلات متابولیک مبارزه کنند تا کاهش وزن خود را حفظ کنند.

پیشنهاد تازه محققان این است که شمارش کالری را متوقف کنید و فقط کربوهیدرات ها را کاهش دهید تا سطح انسولین خود را کنترل کنید. شما می توانید انسولین را به عنوان خوراک نهایی سلولهای چربی در نظر بگیرید. انسولین زیاد، سلولهای چربی را برای ذخیره کالری برنامه ریزی می کند. بنابراین کالری زیادی درجریان خون وجود ندارد و به همین دلیل گرسنه می شویم.

رژیمهای کم کربوهیدرات در سالهای اخیر به طور فزاینده ای محبوب شده اند که اغلب شامل حذف کربوهیدرات های تصفیه شده، از جمله نان، برنج و شیرینی هاست. تمرکز بر روی پروتئین و چربیهای سالم مانند میوه ها و آجیل است. رژیم محبوب کتوژنیک شکل شدیدتری است که کربوهیدرات ها را بین ۳۰ تا ۵۰ گرم در روز محدود می کند. تحقیقات بیشترنشان داده است که رژیمهای غذایی کم کربوهیدرات نه تنها مؤثر، بلکه پایدار هستند.

وقتی کربوهیدرات ها را محدود می کنید، بدن در سوزاندن چربیهای خود بسیار خوب عمل می کند چراکه قند زیادی برای سوختن ندارد. زمانیکه افراد رژیم غذایی خود را با محدود کردن کربوهیدرات ها، خوردن مقادیرمتوسط ‌پروتئین و دریافت چربی پیش می گیرند، احساس سیری می کنند و به طورطبیعی کالری را بدون نیاز به شمارش آنها محدود می کنند.

مطالعات نشان داده است که افرادی که رژیمهای کم کربوهیدرات دارند، می‌توانند بیش از ۱۰ درصد وزن بدن خود را از دست بدهند و آن را حفظ کنند. پزشکان اغلب تصور می کنند که افراد اضافه وزن دارند، زیرا بیش از حد غذا می خورند یا قدرت اراده پایینی دارند. این رویکرد، سرزنش را از بیمار دور می کند و به چاقی به عنوان یک مشکل بیولوژیکی نگاه می کند و بر تنظیم هورمون انسولین تمرکز دارد.