هالیوود منعکس کننده خشونت و فرهنگ برتری نژادی در آمریکا است

به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری صدا و سیما؛ تحلیلگر مسایل سینمایی در آمریکا در گفتگويي اختصاصي با خبرگزاري صدا وسيما گفت : فرهنگ استعمار و برتری نژادی سفید پوستان آمریکایی در آثار هالیوودی با دقت بالایی انعکاس می‌یابد.
آنتونی بالاس تحلیلگر سیاسی مستقر در دنور آمریکا می‌در پاسخ به سئوال خبرنگار صداوسیما مبنی بر اینکه سینمای هالیوودی چه نقشی در افزایش خشونت در داخل آمریکا دارد گفت من لزوما فکر نمی‌کنم که سینمای هالیوودی تعیین کننده فرهنگ خشونت حمل سلاح است. بلکه خود یک عامل تاثیر پذیر است که ایدوئولوژی فرهنگ حمل سلاح را به تماشاچیان از فرهنگ جاری در آمریکا گرفته و باردیگر به مخاطبات تزریق می‌کند.

بالاس می‌گوید به نظر من بسیار ساده است که بگوییم هالیوود ترسیم کننده فرهنگ حمل سلاح در آمریکا است.
به نظر من آنچه سینمای هالیوود انجام می‌دهد منعکس کننده شرایط فرهنگ حمل سلاح در آمریکا است که در جامعه آمریکا عادی سازی شده است. می‌توان گفت که سینمای هالیوود آنچه را که در جامعه آمریکا عادی شده است دوباره عادی سازی می‌کند و این امر شامل واقعیت‌های تاریخی ایدئولوژیک تاریخی و به ویژه واقعیت‌های قانونی است که فرهنگ حمل سلاح در آمریکا را تشکیل می‌دهد.
بالاس افزود می‌توان فرهنگ کنونی حمل سلاح در آمریکا را با دوره زمانی تصویب متمم دوم قانون اساسی آمریکا مرتبط دانست که حق مالکیت و حمل سلاح را به دلایلی از جمله دفاع از خود به آمریکایی‌ها داد. نتیجه این حق حمل سلاح با بهانه‌هایی نظیر برتری نژادی سفید پوستان آمریکایی و نیز اجرای نامتناسب متمم دوم قانون اساسی امریکا هم در تاریخ آمریکا و چه مرتبط در شرایط کنونی قابل مشاهده است.
این تحلیلگر سیاسی که به تازگی پادکست "شرایط کنونی" را راه اندازی کرده است می‌گوید زمانی که متمم دوم قانون اساسی آمریکا در قرن هجدم میلادی تصویب شد به چه کسانی اجازه حمل سلاح داده شد، به طورقطع این افراد بردگان و نیز بومیان آمریکا نبودند و آن‌ها اجازه حمل سلاح نداشتند. حال جالب اینجاست که این‌ها همان‌هایی بودند که توسط مهاجران سفید پوست اروپایی یا همان اربابان بردگان سیاه پوست کشته شدند. که اربابان سفید پوست با استفاده از مصونیت قانونی خود بی محابا به کشتن بردگان و بومیان آمریکایی پرداختند.

بالاس با بیان بعد دیگر تاریخ فرهنگ حمل سلاح در آمریکا گفت: در قرن بیستم میلادی اجرای نامتناسب قانون حمل سلاح در کالیفرنیا منجر به ظهور گروه شبه نظامی طرفدار حقوق سیاهپوستان موسوم به پلنگ‌های سیاه شد که مدعی حق حمل سلاح با هدف دفاع از خود بودند. اما این تلاش آن‌ها از نظر حکومت آمریکا قابل قبول نبود وتلاش‌های آن‌ها را خشونت و تهدید قلمداد کردند. در تاریخ آمریکا موارد زیادی در این زمینه وجود دارد یا حتی در سال‌های اخیر شاهد بودیم که حادثه کشته شدن فیلاندو کستیل جوان سیاه پوست آمریکایی توسط پلیس آمریکا در سال ۲۰۱۶ میلادی درحالی رخ داد که این جوان سیاه پوست به طور قانونی حامل سلاح بود و مجوز حمل سلاح داشت. اما زمانی که پلیس مینه سوتا خودروی وی را متوقف کرد وی اعلام کرد که سلاح و مجوز حمل سلاح دارد در مقابل چشمان خانواده اش (توسط پلیس) و در مقابل دوربین‌هایی که لحظه کشته شدن وی در خودرواش را ثبت کردند کشته شد.
بالاس گفت این گونه رویداد‌ها میراث سینمایی این نوع خشونت و این کشتار شهروندان توسط پلیس و گروه‌های غیرنظامی مسلح است که به روی صفحات نمایش در معرض دید عموم قرار می‌گیرد و در رسانه‌های اجتماعی و اینترنت و ... منتشر می‌شود.
این دو عامل یعنی فرهنگ حمل سلاح در آمریکا و فرهنگ خشونت و برتری نژادی سفید پوستان به هم وابسته و متصل هستند. کاری که سینمای هالیوود انجام می‌دهد انعکاس این واقعیت است، زیرا که این اقدام را به دلایل مختلف و تحت مضامین تکرار شونده صورت می‌دهد.

آنتونی بالاس تحلیلگر آمریکایی سپس به بیان مصداق در سینمای هالیوود درباره خشونت‌های مسلحانه پرداخت و گفت این که یک نظامی سفید پوست حق دارد در خاورمیانه سلاح حمل کند بسیار پذیرفته شده است و این گفته در فیلمی نظیر تک تیرانداز آمریکایی (American Sniper) نیز که فکر هم می‌کنم اسکار گرفت و تحسین شد به طور کامل قابل مشاهده است. در این فیلم نظامی آمریکایی که به جنگ عراق اعزام شده است حتی کودکان و برای مثال یک زن را می‌کشد با این حال تصویری از وی به نمایش گذاشته می‌شود که مخاطب با آن همدردی می‌کند. حال فکر کنید که این نمایش مشفقانه درباره یک شخصیت (کاراکتر) غیر سفید پوست اتفاق می‌افتاد. در برخی اوقات نیز که در هالیوود شاهد این پدیده هستیم به نوع پیچیده‌های فرهنگی دیگر به این مساله تزریق می‌شود. مثلا فیلم "جنگو: برده آزاد شده" که حدود یک دهه پیش یا بیشتر توسط کوینتین تارانتینو ساخته شده است از یک جنبه دیگر پیچیدپی دارد. در این فیلم بازیگر نقش جنگو با بازی جیمی فاکس سیاه پوست به عنوان یک برده در برابر یک ارباب سفید پوست قرار می‌گیرد که لئوناردو دی کاپریو بازی آن را به عهده دارد و بازیگر سیاه پوست که قصد دارد همسر خود را از بردگی دی کاپریوی سفید پوست است آزاد کند با یک شخصیت سفید پوست همراه است. به نظر من این داستان غیرباور است چرا که در این فیلم در کنار برده سیاه پوست یک حامی سفید پوست قرار داده شده است که کریستف والت این نقش را بازی کرده است. بالاس اضافه کرد این نوع تصویر‌ها در واقع بخش‌هایی از بسته‌هایی هستند که دستگاه هالیوود در مقابل مخاطبان خود قرار می‌دهد. این نمایش درجه بندی شده خشونت، و اینکه چه کسی اجازه حمل سلاح دارد، اینکه سلاح کجا را می‌تواند هدف قرار دهد توسط هالیوود مرز بندی می‌شود.

بالاس در ادامه همچنین به منعکس نشدن واقعیت‌هایی در هالیوود اشاره کرد که برای جهان و سینمای غرب زیاد خوشایند نیست. وی گفت اخیرا کتابی از آلیسا گلدستین پژوهشگر اهل هاییتی درباره انقلاب هاییتی که در واقع آزادی این کشور از استعمار فرانسه است را با عنوان "انقلاب هاییتی روی صفحه سینما" مطالعه کردم. وی در این کتاب نوشته بود که جای انقلاب هاییتی در سینمای هالیوود و به طور کلی در سینمای غرب چقدر خالی بود. اصلا قابل تصور نیست اینکه چرا هیچ فیلم با بودجه سنگین در هالیوود درباره انقلاب هاییتی ساخته نشده است. علت این است که این انقلاب در نیمکره غربی زمین یک فاجعه محسوب می‌شود، این انقلاب، انقلاب بردگان در هاییتی بود که منجر به تشکیل یک جمهوری آزاد توسط سیاهپوستان شد. این رویداد تهدیدی برای شخصیت‌هایی نظیر جرج واشنگتن، توماس جفرسون و دیگران بود و این به نوعی ناتوانی هالیوود در نمایش سیاه پوستان انقلابی است که سلاح خود را به سمت سرکوبگران خود نشانه رفتند. این رویداد به گونه‌ای خرق عادت برای هالیوود و به طور کلی سینمای غرب بود؛ بنابراین من فکر می‌کنم که این واقعیت نامتناسب در جامعه یعنی همین فرهنگ حمل سلاح در آمریکا تجلی برتری نژادی سفید پوستان آمریکایی که ریشه در استعمار گرایی، در نفوذ لابی‌های حامی حمل سلاح از جمله انجمن ملی سلاح در آمریکا و دیگران دارد.
در پایان، آنتونی بالاس تحلیلگر سیاسی مستقر در دنور گفت واقعیت‌های کنونی فرهنگ حمل سلاح، خشونت و باور‌های برتری نژادی در آمریکا در دستگاه سینمایی غرب و آمریکا منعکس شده است و در کلیشه‌ها و محتوای تکرار شونده فیلم‌ها قابل مشاهده است. می‌توان این واقعیت را به نوعی اقتصاد تجلی و ظهور فرهنگ سلاح در آمریکا خواند که تصمیم می‌گیرد چه کسی اجازه حمل سلاح و با چه هدفی را دارد؛ و این در نهایت هالیوود است که تصمیم می‌گیرد چقدر خشونت از طرف شخصیت‌های سیاه پوست و بومیان آمریکایی در مقایسه با شخصیت‌های سفید پوست در فیلم‌های هالیوودی قابل قبول است.
من فکر می‌کنم که باید نگاهی نزدیک‌تر و دقیق‌تر به کارکرد‌های انعکاس فرهنگ سلاح و اینکه این فرهنگ در کجا منعکس می‌شود داشته باشیم، زیرا به طور قطع تاریخ فرهنگ برتری نژادی سفید پوستان آمریکایی و استعمارگرایی و انعکاس این مسایل در قوانین و فرهنگ سیاسی و ایدئولوژی و نیز انعکاس آن‌ها در رسانه‌های تصویری که از بافت فرهنگی امریکا ساتع می‌شود در هم تنیده شده است.