شعر خوانی علیرضا رجبعلی زاده شاعر آیینی

صدا، آری صدای زخمی زن ،در گلوی آسمان پیچید 
صدا، اما صــدایی چون صدای غربت مــولا
که راوی گفت طنین خطبه اش  انگار  درسفین و گوش  نهروان پیچید
نفس ها حبس  شد  در  سینه
خم  شد  شانه  های  زیر  بار  شرم
صدا  تا در  سکوت  سربی  سنگین  زنگ  اشتران  پیچید
و اما بعد با انگشت سویی  را نشان  می داد و راوی  گفت:
 که  از  آن سو بوی سیب سرخی در مشام کاروان پیچید