بسیج مدارس برای ترمیم سلامت روان دانش آموزان

به گزارش خبرنگار خبرگزاری صدا و سیما به نقل از پایگاه اینترنتی «اوهایو کپیتال ژورنال»، سلامت روان نوجوانان که از سال‌ها پیش از همه گیری رو به وخامت گذاشته بود، به واسطه قرنطینه، تنهایی، غم، اضطراب ناشی از تعطیلی مدارس، مرگ عزیزان و آسیب به درآمد خانواده در دو سال گذشته، بیش از پیش آسیب دیده است.

در همین رابطه ایالت‌های آمریکا با بهره گیری از حدود ۱۹۰ میلیارد دلار کمک دولت مرکزی برای بخش‌های آموزش و سلامت، در پی پاسخگویی به این مشکل بر آمده اند.

به گزارش «آکادمی ملی سیاست گذاری سلامت» سال گذشته، ۳۸ ایالت از ۵۰ ایالات آمریکا حدود ۱۰۰ قانون برای به کارگیری منابع جدید در حمایت از سلامت روان دانش آموزان ابتدایی و دبیرستانی تصویب کردند. امسال هم در دست کم ۲۲ ایالت، ده‌ها لایحه دیگر در زمینه سلامت روان به تصویب رسیده است.

«ترامن اَلاَمین»، مسؤول سنجش رضایت مراجعان در «انجمن ملی آسایش روان» می‌گوید، این حجم از توجه به مسأله سلامت روان در حوزه قانون گذاری بی سابقه  است.

او می‌گوید، همه گیری کرونا، بحران سلامت روان کودکان را آشکارتر کرد و اهمیت توجه به آن را نشان داد. کاملا روشن است بحث سلامت روان کودکان نیازمند مداخله ماست؛ مداخله‌ای بسیار سریع، پیش از آنکه اوضاع از آنچه هست بدتر شود.

در کل، هدف این قوانین جدید ایالتی، تقویت منابع سلامت روان مدارس و ایجاد طرح‌هایی جامع برای پیشگیری از خودکشی نوجوانان و تقویت سلامت روانی کودکان است.

مضمون اصلی بسیاری از این قوانین جدید الهام گرفته از شرایط همه گیری، ارائه آموزش سلامت روان است.

هم اکنون، در دست کم ۱۶ ایالت از آلاسکا تا ماساچوست به علاوه منطقه کلمبیا، معلمان و دیگر افراد کادر مقاطع ابتدایی و دبیرستان موظفند در دوره‌های آموزش سلامت روان شرکت کنند تا بتوانند فشار روانی را در دانش آموزان تشخیص دهند و بیاموزند به هنگام مواجهه با این مسائل چه باید بکنند.

همچنین، ایالت‌های کالیفرنیا، کانیتیکت، ایلینوی، کنتاکی، رود آیلند، یوتا و واشنگتن، قوانین جدیدی وضع کرده اند که دانش آموزان دبیرستانی را موظف به گذراندن دوره‌های آموزش سلامت روان می‌کند تا بتوانند به دوستان، خانواده و همکلاسی هایشان کمک کنند.

«نانسی لیور» مدیر مرکز ملی سلامت روان مدرسه در دانشکده پزشکی دانشگاه مریلند می‌گوید، معلمان در تشخیص دانش آموزان نیازمند حمایت سلامت روان، نقشی حیاتی دارند.

وی می‌گوید، در عین حال، والدین و دیگر افراد کادر مدرسه که در تعامل با دانش آموزان هستند هم لازم است آموزش ببینند تا بتوانند بحران‌های سلامت روان را تشخیص دهند، و همچنین از تاثیر ضربه روحی بر سلامت روان و یادگیری، از آن آگاه شوند.

ایالت‌ها علاوه بر قوانین ناظر بر آموزش معلمان، رانندگان سرویس مدرسه، کادر حراست و حتی بوفه مدارس، ارائه کمک مالی برای بهبود سرانه کادر سلامت روان مدارس از جمله مشاوران، روانشناسان و مددکاران اجتماعی را نیز در دستور کار خود قرار داده اند.

همچنین، برخی ایالتها، غربالگری سلامت روان و تهیه ابزار‌های جمع آوری داده برای مدارس را تامین مالی می‌کتتد. این ابزار‌ها در توسعه راهبرد‌های سلامت روان آینده نگر و اندازه گیری پیشرفت به مدارس کمک می‌کنند. همچنین برخی قوانین، مدارس را مکلف می‌سازد برای حمایت از سلامت روان دانش آموزان، طرح‌های مبتنی بر شواهد تدارک ببینند.
لیور می‌گوید «این چیز جدیدی نیست، اما اهمیت زیادی دارد. لازم است مدارس برای بهبود سلامت روان تمام دانش آموزان و کادر مدرسه و همچنین ردیابی و درمان آن‌ها که بحران سلامت روان دارند، برنامه ریزی کنند.»

*بحران سلامت روان

همه گیری کرونا، بحران سلامت روان نوجوانان را که سال‌ها بود رو به وخامت گذاشته بود، از پیش هم بحرانی‌تر کرد. سال پیش گروهی از متخصصان اطفال، روانپزشکان کودک و بیمارستان‌های تخصصی کودکان در آمریکا، وضعیت اضطراری اعلام کردند.

یک نظرسنجی ملی در سال ۲۰۱۹ نشان داد درصد نوجوانان ۱۲ تا ۱۷ ساله‌ای که دوره‌های افسردگی شدید را تجربه می‌کنند، در طول یک دهه گذشته دو برابر شده است و از ۹ درصد، یعنی ۲ میلیون و ۲۰۰ هزار نفر در سال ۲۰۰۴، به ۱۶ درصد یا ۳ میلیون و ۸۰۰ هزار کودک در سال ۲۰۱۹ رسیده است.

به گزارش مرکز مدیریت و پیشگیری از بیماری آمریکا، هم اکنون خودکشی دومین علت اصلی مرگ کودکان ۱۰ تا ۱۴ سال به شمار می‌رود.
مرکز مدیریت و پیشگیری از بیماری می‌گوید، میزان مراجعه به اورژانس در موارد مشکوک به خودکشی در بین دختران ۱۲ تا ۱۷ سال، در ۲۰۲۰ نسبت به سال پیش از آن، ۵۱ درصد افزایش داشت.
مرکز مدیریت و پیشگیری از بیماری، از این وضعیت به عنوان نوعی «فریاد کمک» یاد می‌کند و می‌گوید، تحقیقات مرکز نشان می‌دهد حمایت‌های مناسب می‌تواند این روند را معکوس کند.
اما کارشناسان سلامت روان می‌گویند مدارس که به طور معمول تنها پناهگاه نوجوان دارای مشکل سلامت روان برای دریافت کمک هستند، آماده پاسخ گویی به بحران سلامت روان نوجوانان نیستند.
سرانه روانشناس که باید یک نفر در ازای هر ۵۰۰ دانش آموز باشد در بیشتر ایالت‌های آمریکا رعایت نمی‌شود. استاندارد سرانه مددکار اجتماعی که بر اساس استاندارد‌های آموزشی کشور باید یک نفر در ازای هر ۲۵۰ نفر باشد نیز رعایت نمی‌شود.

* کمک‌های اولیه سلامت روان

یکی از رایج‌ترین برنامه‌های تعلیم سلامت روان در مدارس، برنامه «کمک‌های اولیه سلامت روان» است. بنا بر آمار «انجمن ملی آسایش روان» که اداره این طرح آموزشی را بر عهده دارد، تعداد مدارسی که برای اجرای این برنامه ثبت نام کرده اند، در یک سال گذشته ۱۷ و نیم درصد افزایش یافته است.

«ترامن اَلاَمین»، مسؤول سنجش رضایت مراجعان این انجمن ملی می‌گوید، این طرح که به سلامت روان نوجوانان مربوط می‌شود پیش از این هم به نوعی در تمام ایالت‌ها به کار گرفته شده بود، اما رشدی که امسال شاهد بودیم کمک می‌کند در تمام مدارس شناخته شده و عمومیت پیدا کند.

این دوره آموزشی که حدود ۳۲ ساعت است و نخستین بار در استرالیا ایجاد شده و مورد آزمایش قرار گرفته است، در ۲۰۰۸، از سوی «انجمن ملی آسایش روان» و با همکاری اداره بهداشت ذهن و سلامت «مریلند» و اداره سلامت روان «میزوری» در آمریکا به کار گرفته شد.

تا کنون با بکارگیری ۲۵ هزار مدرس، از این دوره آموزشی برای تعلیم ۲ میلیون و ۷۰۰ هزار آمریکایی استفاده شده است. این دوره که به هر دو شکل حضوری و برخط ارائه می‌شود، به افراد آموزش می‌دهد نشانه‌های مشکلات سلامت روان یا سوء مصرف مواد را در دیگران تشخیص دهند و به جای آنکه با بی توجهی از کنار افراد دچار بحران بگذرند، تعامل لازم را با فرد داشته باشند و او را وادارند با یک متخصص سلامت روان صحبت کند.

حدود یک میلیون نفر در آمریکا ویرایش تخصصی این دوره را گذرانده اند. این ویرایش تخصصی برای معلمان، والدین و دیگرانی طراحی شده که با نوجوانان تعامل دارند. نیمی از این یک میلیون نفر در مدارس مشغول به کارند.

ویرایش عمومی‌تر این دوره که برای نوجوانان طراحی شده، آن‌ها را قادر می‌سازد به یکدیگر کمک کنند. از دو سال پیش به این سو، ۱۲۵ هزار دانش آموز در ۷۰۰ مدرسه و گروه خارج از مدرسه این دوره را گذرانده اند.

آن‌ها که این دوره را به اتمام رسانده اند می‌گویند می‌توانند در طول ۳ ماه با به کارگیری آنچه در این برنامه آموخته اند، به دیگران کمک کنند.

«اِما باپ»، نوجوانی که سال گذشته در دبیرستانش در آلبانز این دوره را گذرانده می‌گوید حالا با اعتماد بیشتری می‌تواند به سوی کسی که به نظر می‌رسد از مشکلات سلامت روان رنج می‌برد، دست کمک دراز کند و به احتمال زیاد یک زندگی را نجات دهد.

دوره‌های تعلیمی سلامت روان به طور معمول حاوی دستورالعمل‌هایی است که می‌گوید چه چیز‌هایی را باید یا نباید به نوجوان در آستانه خودکشی گفت. این دوره‌ها همچنین بر این مساله تاکید می‌کنند که نوجوانان موظفند هر مورد مشکوک به خودکشی، در دوستان یا همکلاسی هایشان، را به معلم یا دیگر بزرگتر‌ها گزارش کنند.

دوره‌های تعلیمی جداگانه برای بزرگسالان و نوجوانان، با تشریح راه‌های مداخله در خودکشی‌های احتمالی، این مسأله را که خودکشی قابل پیشگیری است، بیش از پیش ملموس می‌سازند.

با وجود این، «جودی گولداشتاین گرومیت» متخصص پیشگیری از خودکشی می‌گوید، برای پیشگیری از خودکشی و اطمینان از اینکه کودکان درگیر بیماری سلامت روان، درمان مورد نیازشان را دریافت می‌کنند، نمی‌توان تنها به دوره‌های تعلیمی بسنده کرد.
او می‌گوید، «مدارس باید محیطی گشاده و امن فراهم کنند؛ جایی که در آن کودکان می‌دانند صحبت کردن درباره خودکشی و بیماری ذهنی، عیب نیست.»
جودی می‌گوید، مدارس همچنین باید با ایجاد و تقویت همکاری‌های قوی و قابل اتکا با نهاد‌های اجتماعی و محلی، در راستای کمک به دانش آموزان در معرض خطر کمک کنند.
وی می‌گوید، «دوره آموزشی مهم است، اما باید در دل فرهنگ و رویکردی جامع ارائه شود. مدارس نباید گمان کنند با برگزاری دوره کارشان را انجام داده اند. آن‌ها باید تمام فرهنگ پیرامون پیشگیری از خودکشی و سلامت روان را بازتعریف کنند و اینبار آن را به شکلی درست انجام دهند.»