و نترسیم از مرگ، مرگ پایان کبوتر نیست

به گزارش خبرگزاری صدا و سیما، مرکز اصفهان؛ شاعری که در تنهایی می‌شکست، او که به آمار زمین مشکوک بود و سراغش را باید از پشت هیچستان می‌گرفتی.
سهراب سپهری حکایت گوی شعر و تصویر تمام موجودات هستی، شاعر لطیف آب و چپر و سبزه، نارنج و فانوس و سجاده ۱۵ مهر به هنگام فراخوان خداوند در نماز ظهر سال ۱۳۰۷ در کاشان متولد شد.
سال ۱۳۱۲ در دبستان خیام کاشان تحصیل کرد و پس از پایان دوره شش ساله ابتدایی، برای حضور در دوره متوسطه به دبیرستان پهلوی کاشان و پس از پایان دوره اول متوسطه به تهران عزیمت کرد و در دانشسرای مقدماتی شبانه روزی تهران ادامه تحصیل داد.
در سال ۱۳۲۴ دوره دوساله دانشسرای مقدماتی به پایان رسید و سهراب به کاشان بازگشت و در آذر سال ۱۳۲۵ به پیشنهاد مشفق کاشانی در اداره فرهنگ کاشان استخدام شد.
دلتنگی عجیبی در شعر‌های سهراب حس می‌شود، او شاعر استعاره‌های شگفت انگیز و تخیلات ملموسی است که به آدمی حس بسیار لطیفی از نزدیکی با طبیعت و حتی اشیا می‌دهد، شعر سهراب سپهری رنگارنگ است و خواننده را به افق‌های تازه می‌کشاند.
زندگی خواب‌ها، آوار آفتاب، صدای پای آب، شرق اندوه، حجم سبز، ما هیچ؛ ما نگاه و در کنار چمن از جمله آثار منتشر شده این شاعر و نقاش معاصراست.
این شاعر فرزانه پس از گذراندن دوره بیماری سخت سرطان خون اول اردیبهشت ۱۳۵۹ در بیمارستان پارس تهران درگذشت.
پیکر سهراب سال هاست در صحن مطهر امام زاده سلطانعلی بن امام محمد باقر درمشهد اردهال کاشان، آرام و رها از درد و رنج جسم آرمیده است و کلام پر احساس او بر سنگ قبر مزارش، نوازش گر چشم مشتاقان کلامش است.

و نترسیم از مرگ، مرگ پایان کبوتر نیست و نترسیم از مرگ، مرگ پایان کبوتر نیست و نترسیم از مرگ، مرگ پایان کبوتر نیست و نترسیم از مرگ، مرگ پایان کبوتر نیست و نترسیم از مرگ، مرگ پایان کبوتر نیست و نترسیم از مرگ، مرگ پایان کبوتر نیست و نترسیم از مرگ، مرگ پایان کبوتر نیست و نترسیم از مرگ، مرگ پایان کبوتر نیست