دعای روز هفتم ماه مبارک رمضان

به گزارش خبرگزاری صداوسیما مرکز آبادان، متن و شرح دعای هفتم ماه مبارک رمضان به شرح ذیل است:
بسم الله الرحمن الرحیم
اللهمّ اعنّی فیهِ على صِیامِهِ و قیامِهِ و جَنّبنی فیهِ من هَفَواتِهِ و آثامِهِ وارْزُقْنی فیهِ ذِکْرَکَ بِدوامِهِ بتوفیقِکَ یا هادیَ المُضِلّین.
خدایا یارى کن مرا در این روز بر روزه گرفتن و عبـادت و برکنارم دار در آن از بیهودگى و گناهان و روزیم کن در آن یادت را براى همیشه به توفیق خودت اى راهنماى گمراهان.
در دعای روز هفتم ماه مبارک رمضان، می‌خوانیم: خدایا! مرا بر روزه و نماز امروز یاری کن.
ما تنها به یاری و توفیق خداوند توانا، خواهیم توانست فرایض الهی را به پا داریم. بیداری هنگام سحر، لذت بردن از مناجات، بر سر سفره‌ی مهمانی خدا نشستن همه و همه توفیقاتی است که باید آنرا از خداوند درخواست نمود.
امام سجاد علیه السلام هنگام رسیدن ماه مبارک رمضان درباره‌ی توفیق الهی در روزه‌های این ماه پرفیض چنین می‌فرماید: خدایا! ما را یاری کن به روزه‌ای که در آن اعضا و جوارحمان از گناه پرهیز کند و آن‌ها را در راه رضایت تو به کار گیریم؛ تا این که گوش‌های ما بیهوده و لغو نشنوند و چشم‌ها به سوی گناه سرعت نگیرد.
از این دعا و روایت‌های دیگر، چنین برمی آید که ظهور عملی و مهم‌ترین اثر «روزه» برای مؤمنان، پرهیز از گناهانی است که گاهی انسان در طول سال به آن‌ها عادت کرده و مرتکب می‌شوند.
روزه اراده را در انسان تقویت و انسان را در مقابل گناهان بیمه می‌کند؛ بنابراین برای چنین روزه و عبادتی باید از خداوند کمک و یاری خواست تا گام هایمان را در پیمودن این راه خطیر استوار سازد.
امام صادق علیه السلام نیز درباره‌ی روزه‌ی حقیقی فرموده اند: وقتی روزه گرفتی، گوش و چشمت نیز از حرام روزه بگیرد. جدال را رها کن و خادم خود را آزار مده. وقار روزه با تو باشد و سعی کن روزه ات مانند ایام غیر روزه نباشد.
در این فراز، دور ماندن از خطا‌ها تنها به کمک و لطف پروردگار میسّر است. امام سجاد علیه السلام در هر روز ماه رمضان، دعایی داشتند که اهمیت جایگاه ماه رمضان را در پیشگاه خداوند نشان می‌دهد. در قسمتی از دعای آن حضرت چنین آمده است: پروردگارا! در این ماه، چرت و کسالت، دلگیری و دلتنگی، سستی و سخت دلی و غفلت و غرور را از من بردار؛ زیرا این امور مانع رشد و تکامل و سدّ راه بندگی و اطاعت است.
خداوندا! مرا در این ماه از رنج ها، بیماری ها، غصه ها، حزن ها، پیشامد‌های بد، دردها، خطا‌ها و گناهان حفظ کن. مرا از بدی و فحشا، خستگی و بلا و تعب و سختی نگهدار که تو شنونده‌ی هر دعایی. ایزدا! در این ماه مرا از شیطان رانده شده و عیب جویی و هرزه زبانی او و سحر و دم خطرناکش، و وسواس و کید و مکرش و حیله و آرزوهایش و خدعه و غرور و فتنه اش و گروه و قوم و دام و اعوانش و اتباع و اخوانش و احزاب و پیروانش و اعوان و یارانش و شرکا و همه‌ی نیرنگ هایش محافظت فرما.
در فراز آخر از دعای روز هفتم نیز می‌خوانیم: خدایا! ذکر همیشگی خود را روزیم کن، به توفیقت‌ای رهنمای گمراهان!
ذکر خدا، یاد اوست و یاد او عمل صالح می‌طلبد. چه بسا انسان مؤمن در شرایط خاصی به یاد خداوند باشد، ولی وقتی به مرحله‌ی جدیدی از زندگی وارد شد؛ به ثروت و مقامی رسید یا در محیط ناسالمی گرفتارش شد، این توفیق را از دست بدهد و خدا را فراموش کند.
در طول تاریخ افراد بسیاری بوده اند که در دورانی از زندگی، عابد و مؤمن و معتقد بوده اند، ولی در مراحل سخت امتحان و در برابر شهوات نفسانی ذلیل و خوار شده، آبروی چندین ساله‌ی خود را از دست داده و سرانجام بی ایمان از دنیا رفته اند.
امام باقر علیه السلام درباره مداومت عمل می‌فرمایند: دوست داشتنی‌ترین اعمال نزد خداوند عملی است که ادامه داشته باشد، گرچه اندک باشد.
امام سجاد علیه السلام می‌فرمایند: من دوست دارم که مداومت در عملی داشته باشم، گرچه اندک باشد.