حماسه‌سرایی فرمانده شهید لشکر ۲۷ در عملیات بدر

به گزارش خبرگزاری صدا و سیما، روز اول اردیبهشت ۱۳۳۶ در روستای قهرود شهرستان کاشان چشم به جهان گشود. وی کودکی و دوران نوجوانی را در همان روستا گذراند، اما به دلیل آنکه آنجا دبیرستان نداشت، برای ادامه تحصیل روانه تهران شد.

او تا سوم دبیرستان در مدرسه دارالفنون، در خیابان ناصرخسرو تحصیل کرد و دیپلم خود را در رشته نساجی در کاشان گرفت. سپس در سال ۱۳۵۵ به‌عنوان درجه‌دار وظیفه در پادگان عباس‌آباد تهران در قسمت حفاظت اطلاعات ارتش مشغول به خدمت شد.

در بحبوبه انقلاب نیز به صف انقلابیون پیوست و به فرمان امام خمینی (ره) پادگان را ترک کرد. همچنین در بهار ۱۳۵۸ وارد سپاه پاسداران انقلاب اسلامی شد و اندکی بعد از تشکیل سپاه کاشان همراه سایر پاسداران کاشانی، مأموریت حفاظت از بیت امام را بر عهده گرفت.

با غائله‌آفرینی گروهک‌های ضدانقلاب هم عازم ایرانشهر شد تا در خنثی‌سازی غائله ابقای نقش کند. 

وی اوایل سال ۱۳۵۹ بعد از بازگشت از سیستان نیز داوطلبانه به کردستان رفت تا با گروهک‌های تجزیه‌طلب مبارزه کند.

او و دوستانش نقش مؤثری در آزادسازی سنندج ایفا کردند. همچنین در بهار ۱۳۵۹ به شهر مریوان اعزام شد و احمد متوسلیان فرمانده وقت سپاه مریوان او را به عنوان مسئول واحد اطلاعات رزمی سپاه مریوان انتخاب کرد.

عباس کریمی با پوشیدن لباس مبدل و نفوذ به داخل گروهک‌ها اطلاعات ارزشمندی برای سپاه تهیه می‌کرد. در عملیات محمد رسول‌الله (ص) نیز به عنوان بلدچی همراه گردان ادغامی ارتش و سپاه حضور داشت.

با تشکیل تیپ ۲۷ محمد رسول‌الله (ص)، عباس کریمی به عنوان مسئول واحد اطلاعات عملیات این تیپ معرفی شد. وی با جذب افراد کارآمد و همچنین با به‌کارگیری بلدچی‌های بومی، به سرعت شناسایی از محور عملیاتی غرب دزفول را در دستور کار خود قرارداد.

حین اجرای عملیات فتح‌المبین در نبرد با تانک‌های دشمن از ناحیه پا به سختی مجروح و به عقب انتقال داده شد، اما پس از مداوا در تیر ۱۳۶۱ به همرزمان خود در عملیات رمضان پیوست.

این بار «محمدابراهیم همت» فرمانده تیپ ۲۷ بود و عباس کریمی دوباره در پست مسئول واحد اطلاعات عملیات تیپ ۲۷ مشغول به خدمت شد. بعد از پایان عملیات رمضان، فرصت کوتاهی فراهم شد تا عباس به کاشان برگردد و مراسم عروسی مختصری بگیرد و شریک زندگی‌اش را به خانه بیاورد.

او در هریک از عملیات‌های مسلم بن عقیل (ع)، والفجر مقدماتی، والفجر ۱، والفجر ۳، والفجر ۴ و خیبر، مسئولیت‌های مختلفی داشت. در عملیات خیبر بود که شهادت فرمانده لشکر ۲۷ او را میراث دار حاج ابراهیم همت کرد و در فاصله اندکی از عملیات خیبر، بر اساس حکم فرمانده کل سپاه، فرماندهی لشکر ۲۷ محمد رسول‌الله (ص) به عباس کریمی واگذار شد.

سرانجام عباس کریمی در آخرین مرحله عملیات بدر و در نیم روز ۲۳ اسفند ۱۳۶۳ درحالی‌که کمتر از ۲۰۰ متر با خط اول فاصله داشت، براثر اصابت ترکش به سرش به شهادت رسید.

در این روز پاتک‌های عراق به اشدت فراوانی همراه بود و دشمن موفق به ایجاد رخنه در کناره شرقی دجله شده بود. حاج عباس داخل یکی از سنگرها، روی دژ اصلی رفت تا با دوربین، صحنه نبرد را کنترل و عملیات را هدایت کند که ناگهان سنگر دیدبانی او، هدف اصابت گلوله تانک یا خمپاره قرار گرفت و این‌چنین رمز یا زهرا (س) او را به آرامش رساند.

 

 

صبح روز دوم عملیات بدر، پس از عقب‌نشینی نیرو‌های لشکر ۲۷، دشمن ساعت ۱۳ با آتش سنگین توپخانه، تانک، بالگرد و هواپیما، پاتک شدیدی را آغاز کرد... این فشار ساعت ۱۴:۳۰ شدت بیشتری گرفت و نیرو‌های دشمن به آبراه اخلاص نزدیک شدند.

در پی این اقدام نیرو‌های عراقی، تعدادی از رزمندگان تصمیم به عقب‌نشینی گرفتند، اما برخی دیگر مردد بودند. ساعت ۱۴:۵۰ درحالی‌که فشار دشمن از زمین و هوا ادامه داشت، فرمانده لشکر، عباس کریمی فریاد زد: کجا می‌روید؟! بایستید و مقاومت کنید. خدا با ماست. از چه می‌ترسید؟ بیایید مردانه، باایمانی استوار بمانید و خطی را که با شهادت عده‌ای از هم‌رزمان به‌دست‌آمده، حفظ کنید. یا مهدی بگویید و بیایید و از چیزی نترسید.

سخنان حماسی فرمانده لشکر به مقاومت رزمندگان می‌افزود. سرانجام ساعت ۱۷:۲۰ از فشار نیرو‌های دشمن کاسته شد و آنان تا غروب عقب‌نشینی کردند.