پنجم شعبان؛ ولادت زینت بندگان پاک سیرت و پیام آور کربلا

به گزارش خبرگزاری صداوسیما مرکز خوزستان ، امام علي بن الحسين عليهم السلام، مشهور به زين العابدين و سجّاد، چهارمين امام شيعه است كه بنا به قول مشهور در پنجم شعبان سال 38 هجري قمري ديده به جهان گشود .

ابرمردی که شاهد تلخ ترین حوادث روزگار بود، ولی چون کوهی استوار در برابر همه طوفان های بلا و دشواری ها ایستادگی و در جبهه های گوناگون با آنها مبارزه کرد.

امام معصومی که هدایتگری های خویش را در عصر خفقان و سیاهی، در قالب دعا و مناجات با خدا به امت اسلامی ارزانی داشت و توانست در سایه سار دانش خود، بزرگان و اندیشمندانی گران قدر را در دامان خود بپروراند.

مولودی پاک که بر پیشانی بلندش، مُهر بندگی حق نقش بسته بود؛ در دامان پرمهر سالار شهیدان، نغمه حیات سر داد تا پدر برای او نامی نیکو گزیند و حسین بن علی علیه السلام که در عشق به پدر، عاشقی شیفته و شیدایی دل سوخته بود، فرزند پاکش را به یُمن شمیم دل انگیز امیرمؤمنان علی علیه السلام ، بدین نام نهاد تا احیاگر خاطرات خوب پدر و مهربانی های زلال او باشد.

امام سجّاد هفت ساله بود كه جدّ بزرگوارش امير مؤمنان در محراب مسجد كوفه به شهادت رسيد و بعد از چند ماه خانواده آن حضرت به مدينه نقل مكان نمودند تا زمانی که كه امام سجاد به سنين نوجوانى رسيد. آن حضرت هفده ساله بود كه عموى گراميش امام حسن (ع) توسط زهر مسموم شد و به شهادت رسيد، از آن پس در كنار پدر بزرگوارش امام حسين (ع) نقش رهبرى امّت را در رويارويى با كفر و جاهليّت خاندان اموى تجربه مى ‏كرد.

صحيفه سجّاديّه كه به زبور آل محمّد مشهور است، اثر بي نظيرى است كه در جهان اسلام، جز قرآن كريم و نهج البلاغه، كتابى به اين عظمت و ارزش، پديد نيامده كه پيوسته مورد توجه بزرگان و علما و مصنّفان باشد.

بیشتر بخوانید:هرچه داریم همه از کرم عباس است

از ديگر آثار ارزنده به جا مانده از امام سجّاد (عليه السلام)، مجموعه اى تربيتى و اخلاقى است به نام رساله حقوق كه امام (عليه السلام) در آن وظايف گوناگون انسان را در برابر خدا و خود و ديگران، با بيانى شيوا و گويا بيان كرده است.