به علمدار کانال کمیل معروف بود؛ کسی که رشادت های او در والفجر مقدماتی به همراه بچه‌های گردان کمیل و حنظله در کانال‌های فکه یکی از خاطرات جنگ تحمیلی شد.
به گزارش خبرنگار خبرگزاری صدا و سیما، شهید ابراهیم هادی، متولد اردیبهشت 1336 در خانواده ای مذهبی و در محله میدان خراسان تهران بدنیا آمد .رفتار و منش او از همان کودکی با سعه صدر و مبارزه با هوای نفسش توام بود... ورزشکار بود و بیش از عنوان دنبال مرام پوریای ولی در ورزش می رفت.
در دوران دفاع مقدس از این شهید در جبهه های غرب و جنوب، رشادت های بی شماری به یادگار مانده است اما آنچه در دوران جنگ ابراهیم را سرآمد کرد علمداری کانال کمیل بود و سرانجام هم پس از پنج روز مقاومت در کانال کمیل تسلیم نشد و عاقبت در ۲۲ بهمن سال ۶۱ بعد از فرستادن بچه‌های باقی مانده به عقب، تنهای تنها با خدا همراه شد و دیگر کسی او را ندید.
اوج نقش آفرینی شهید هادی در دفاع از این مرز و بوم اگر چه به این کانال و دفاع مقدس برمی گردد, داستان پهلوانی های او اما از روزهای کودکی اش آغاز می شود.
زهره هادی خواهر شهید می گوید: ابراهیم از همان دوران نوجوانی به فکر دیگران بود. در بازی های کودکانه همیشه می باخت تا ما ببریم و اینگونه دل مارا شاد می کرد.
از منش پهلوانی او در گود زورخانه یا تشک کشتی روایت های زیادی شده است.
مصطفی صفارهرندی یکی از همرزمان شهید به لقب پوریای ولی برای ابراهیم اشاره کرد گفت: این لقب را به ابراهیم می دادند چون واقعا پهلوان بود.