ایجاد ‌پوشش‌های زیست‌فعال روی آلیاژ منیزیم با تلاش محققان دانشگاه امیرکبیر

به گزارش خبرگزاری صدا و سیما به نقل از روابط عمومی دانشگاه صنعتی امیرکبیر، نسرین سادات آذریان دانش آموخته دانشگاه صنعتی امیرکبیر و مجری طرح «ایجاد پوشش‌های زیست‌فعال روی آلیاژ منیزیم ۳۱AZ به روش پلاسمای الکترولیتی» گفت: کنترل نرخ خوردگی در کنار بهبود زیست‌سازگاری و زیست فعالیت آلیاژ پایه منیزیمی به عنوان کاشتنی فلزی تجزیه پذیر از جمله اهداف این طرح است.
وی گفت: با به کار بردن اجزای زیست فعال در سطح کاشتنی، شرایط بهبود بافت استخوانی آسیب‌دیده تسریع می‌یابد و همزمان با تجزیه پذیری کاشتنی در بدن، بافت استخوانی جدید رشد کنند و جای آن را می‌گیرد.
وی با اشاره به روند طرح افزود: در این طرح، با استفاده از روش PEO (که بر مبنای اکسیداسیون آندی فلزات در ولتاژی بالاتر از ولتاژ شکست دی‌الکتریک لایه‌های اکسید سطحی فلز است) پوشش اکسیدی چند جزئی حاوی اجزای زیست‌فعال (کلسیم، فسفر، سیلیسیم و فسفر) بر سطح آلیاژ منیزیم ۳۱AZ ایجاد شد.
آذریان ادامه داد: با مطالعه روی متغیر‌های فرایند، پوشش بهینه به لحاظ ضخامت، ویژگی‌های میکروسکوپی و خواص خوردگی و زیستی تولید و در محلول شبیه‌سازی‌شده بدن به لحاظ تجزیه پذیری با گذشت زمان ارزیابی شد.
این محقق با اشاره به نتیجه طرح گفت: نتیجه، اثربخشی روش PEO در کنترل نرخ خوردگی منیزیم بود به طوری که با تجزیه پذیری آلیاژ دارای پوشش، رسوبات غنی از کلسیم و فسفر (مشابه فاز معدنی استخوان) بر سطح تشکیل می‌شد.
آذریان افزود: کنترل خوردگی آلیاژ‌های پایه منیزیمی و همچنین توسعه کاشتنی‌های تجزیه‌پذیر درون‌تنی از نتایج این طرح است.
وی با بیان اینکه از این طرح مقاله‌ای منتشر شده است، گفت: این مقاله تحت عنوان «مکانیزم فرایند پوشش‌دهی اکسیداسیون پلاسمای الکترولیتی (PEO) و نقش متغیر‌ها در ترکیب شیمیایی پوشش» است که در «ژورنال منیزیم و آلیاژ‌ها» منتشر شده است.
به گفته این محقق، ادامه و نتیجه این طرح منوط به انجام آزمایش‌های زیستی تکمیلی و آزمون‌های حیوانی است.
وی در خصوص کاربرد‌های طرح افزود: تولید کاشتنی‌های استخوانی تجزیه پذیر با ویژگی تسریع ترمیم بافت استخوانی آسیب دیده از کاربرد‌های ویژه این طرح محسوب می‌شود.
استاد راهنمای این طرح دکتر سید محمد موسوی خوئی عضو هیات علمی دانشگاه صنعتی امیرکبیر بوده است.