پخش زنده
امروز: -
مدیر پایگاه جهانی تخت جمشید از اتمام طرح حفاظت و مرمت نقش برجسته بهرام دوم در نقش رستم واقع در شهرستان مرودشت، خبر داد.
به گزارش خبرگزاری صدا و سیما به نقل از روابط عمومی وزارت میراثفرهنگی؛ آقای حمید فدایی امروز ۲۰ دی ۱۴۰۰ گفت: محوطه نقش رستم دارای بیشترین نقش برجستههای تاریخی از دوران ساسانی است و از جمله آنها، نقش برجسته منسوب به بهرام دوم است که در دو صحنه جداگانه در زیر آرامگاه داریوش بزرگ تصویر شده است.
مدیر پایگاه جهانی تخت جمشید ادامه داد: این نقش برجسته سنگی که برای قرنها در دید و دسترس رهگذران و بازدیدکنندههای محوطه قرار داشته، با آسیبهای متعددی مواجه بوده است که عمدهترین آنها متورق شدن سطح نقوش و ایجاد ترک و شکستگیهای فراوان در سطح اثر بوده است، بنابراین موضوع حفاظت از این نقش در اولویت برنامه واحد حفاظت و مرمت تخت جمشید قرار گرفت.
او گفت: حفاظت از این نقش برجسته در محوطه نقش رستم توسط تیمی متشکل از متخصصان مستندنگار و نقشهبردار، کارشناس حفاظت، استادکار و نیروی فنی مرمت و باستانشناس در محوطه نقش رستم به مدت حدود ۵ ماه به انجام رسید.
آقای مصطفی رخشنده خو، کارشناس ارشد حفاظت و مرمت و سرپرست این طرح حفاظتی گفت: عملیات حفاظت و مرمت این نقش برجسته شاخص ساسانی با تدوین و تصویب طرح در شورای فنی در زمستان سال ۱۳۹۹ و با اقدام به مستند نگاری دقیق آن به روش فتوگرامتری اثر آغاز شد.
او افزود: پس از تجهیز کارگاه، موضوع آسیب نگاری دقیق نقش برجسته بهمنظور دسترسی به طرح حفاظت و مرمت اثر دنبال شد.
آقای رخشنده خو بیان کرد: با تکمیل آسیب نگاری و انجام مطالعات پایه، رویکرد حفاظتی لازم که مبتنی بر استحکامبخشی قسمتهای سست و پوسته شده سنگ بود انتخاب و بهمنظور پایداری بیشتر نقوش برجسته در برابر عوامل فرساینده محیطی، اعمال شد.
خانم لیلی رضوی، کارشناس حفاظت و مرمت و از اعضای این طرح حفاظتی اضافه کرد: بر روی این دو نقش برجسته شاخص دوره ساسانی، پیش از این هیچگونه عملیات حفاظت انجامنشده بود، بنابراین اقداماتی از قبیل پاکسازی رسوبات از سطح نقوش، تزریق مواد استحکامبخش در پشت قطعات سست و در حال جدا شدن نقوش سنگی و ملاطگذاری درون ترکها و بخشهای کمبود سنگ در اولویت قرار گرفت.
او بیان کرد: در مرمت قسمتهای مختلف نقوش برجسته، از مواد و مصالح فرآوری شده آهکی و مرمتی که پیش از این در حفاظت دیگر بخشهای مجموعه بکار رفته است، بارنگ و بافتی متناسب با ساختار سنگ تاریخی استفاده شده است.