یک شب بارانی؛ حوالی ساعت ۲۲ و ۳۰ دقیقه

به گزارش خبرنگار خبرگزاری صدا و سیما؛ همراه با مددکاران اجتماعی شهرداری تهران به خیابان‌های پرترافیک و مناطق آسیب‌های اجتماعی سری زدیم تا در این روز‌های سرد سال بی خانمانان و کارتن خواب‌ها را از سطح شهر جمع آوری و به گرمخانه‌ها هدایت کنیم.

ابتدا با کارتن خوابی که مشغول جمع آوری ضایعات برای پیداکردن روزی اش بود روبرو شدیم که می‌گفت من در روز‌های سرد سال و بیشتر اوقات به گرمخانه مراجعه می‌کنم و زمانی که درآمدم بهتر باشد سعی می‌کنم به مسافرخانه‌ها که اجاره شان شبی ۷۰ هزار تومان است، بروم که بعد از صحبت کردن متقاعد شد همراه ما به گرمخانه بیاید.
بی خانمانانی که برخی در ابتدای راه بی خانمانی هستند و بی خبر از آوارگی و برخی سالهاست که پای ثابت خیابان‌ها و بوستان‌های شهر هستند.
در مسیر بعدی به یکی از بوستان‌های سطح شهر رفتیم، ابتدا با یک خانم کارتن خواب که در حال استعمال مواد مخدر بود، مددکار اجتماعی صحبت کرد، اما وی بدون توجه به صحبت‌ها بند و بساطش را جمع و محل را ترک کرد.
در گوشه دیگری از پارک یک پاتوق ۶ تا ۷ نفره کارتن خواب دیدیم که یکی از آن‌ها سه روز بود، خانه را ترک کرده و در پارک همنشین ساکنان قدیمی شده بود و بعد از صحبت‌ها همراه مددکار اجتماعی سوار خودروی سامانه ۱۳۷ شدند.
در ادامه مسیر از آنان در خصوص سال‌های آوارگی شان پرسیدم که یکی از آن‌ها پاسخ داد ۴۳ سالم است، اهل گیلانم، کارشناسی برق از دانشگاه شاهد دارم و به دلیل بیکاری و اعتیاد یک سالی است که آواره شدم و دیگری از بی خانمانی ۲۳ ساله اش و همنشینی با سنگفرش‌های خیابان‌ها می‌گفت و یکی دیگر از آنان از متلاشی شدن خانواده بر اثر اعتیاد او و بدون حامی بودن گفت.
آقای مهدی هدایتی مددکار اجتماعی و روان شناس اعتیاد در پاسخ به اینکه آیا اقداماتی برای بازگرداندن آن‌ها به کانون خانواده هایشان می‌شود؟ گفت: زمانی که مددجویان همراه با ما می‌شوند تا مسیر گرمخانه با آن‌ها صحبت می‌کنیم و آن‌ها را آماده می‌کنیم تا برای ترک اعتیاد آن‌ها اقدام شود و در مرحله بعد روانشناسان گرمخانه‌ها به این افراد مشاوره می‌دهند.
در ادامه بی سیم مددکاران اجتماعی به صدا در آمد و نشانی پایانه اتوبوس و تجمع کارتن خواب‌ها گزارش شد که ساعت حدودا ۲۰ دقیقه به ۱۲ شب بود و همراه با آنان به پایانه اتوبوس رسیدیم که کارتن خواب‌ها با برپایی آتش به محض ورود ما محل را ترک کردند و برخی دیگر که بر روی صندلی‌های سرد و سخت ایستگاه اتوبوس در خواب بودند در مواجهه با مددکاران اجتماعی به حرف‌های آن‌ها گوش ندادند و صحنه را ترک کردند، اما برخی دیگر از حمایت مددکاران اجتماعی استقبال کردند و همراه با ضایعات جمع آوری شده به نزدیکترین گرمخانه محدوده رفتند.
بعد از جمع آوری کارتن خواب‌ها به گرمخانه‌های شهر رسیدیم که بعد از پذیرش و استحمام، غذا میل می‌کنند و به استراحتگاه می‌روند. در بین آن‌ها کارتن خوابی را دیدیم که ۴ ماه است از مشهد به تهران آمده برای کار، اما متاسفانه نه کاری پیدا کرده و به دلیل آوارگی به اعتیاد نیز مبتلا شده و ۴ ماه بود که حمام نرفته بود و بعد از پذیرش و استحمام با مشاوره مددکاران مجاب شد که به زادگاهش بازگردد.
ناگفته نماند در گرمخانه افراد پای ثابت ۱۵ ساله وجود داشت تا کسانی که یک ماه بود به صورت دائم از خدمات گرمخانه استفاده می‌کردند و سقف گرمخانه را به آوارگی در خیابان ترجیح می‌دادند.
به گفته آقای محسن شاه خوانی روان شناس گرمخانه خاوران علت فرار و نیامدن بی خانمان‌ها به گرمخانه‌ها به دلیل استفاده از مواد مخدر است و زمانی که به گرمخانه مراجعه می‌کنند دیگر حق استفاده از مواد را ندارند در خرابه‌ها و سطح شهر به استعمال مواد مخدر می‌پردازند و سرمای بیرون را به گرمخانه ترجیح می‌دهند.
البته در خصوص ترک اعتیاد نیز به آن‌ها مشاوره‌هایی می‌دهیم و بعد از آماده سازی و ترک، خانواده آنان را در جریان گذاشته و به آن‌ها مشاوره می‌دهیم.
برای پذیرش این افراد و مددکاران از ساعت ۲۲ تا ۵ بامداد هر شب به جمع آوری بی خانمانان می‌پردازند و آن‌ها را به گرمخانه انتقال می‌دهند.
به هر حال قصه کارتن خواب‌ها قصه‌های پردردی است که باید پای درد دلشان نشست و به حرف هایشان گوش داد و در بین آنان افراد تحصیلکرده و ورشکسته ثروتمند هم پیدا می‌شود که شما شهروندان در این روز‌های سرد سال می‌توانید با مطمئن شدن به پاتوق کارتن خواب‌ها با سامانه ۱۳۷ تماس بگیرید و آنان را از وجود این افراد در آن محدوده آگاه کنید تا مددکاران اجتماعی آن‌ها را جمع آوری کنند و به گرمخانه‌ها انتقال دهند.