چه افرادی بیشتر افسردگی ناشی از همهگیری دارند؟
تجزیه و تحلیل دادهها نشان میدهد که همهگیری، تأثیر قابل توجه بر سلامت روان افراد مسن، بهویژه افراد تنها و دور از دیگران یا افرادی با سابقه بیماری داشته است.
به گزارش گروه وبگردی خبرگزاری صدا و سیما، گروه تحقیقاتی به سرپرستی پارمیندر راینا از دانشگاه مکمستر کانادا دریافتند که ۴۳ درصد از بزرگسالان ۵۰ ساله یا بالاتر، در آغاز همهگیری بیماری کووید-۱۹، سطوح متوسط یا بالایی از علائم افسردگی را تجربه کردهاند و این موارد با گذشت زمان افزایش یافتهاند.
دادهها با استفاده از نظرسنجیهای تلفنی و آنلاین (بر خط) جمعآوری شدند تا بررسی شود که چگونه عواملی مانند وضعیت سلامت، درآمد و مشارکت اجتماعی در ایجاد علائم افسردگی افراد مسن تأثیر خواهد داشت.
شایان ذکر است، دادهها در محدودیتهای اولیه از مارس ۲۰۲۰ و پس از کاهش محدودیتها در کانادا جمعآوری شده است.
محققان دریافتند که تنهایی مهمترین عامل پیشبینیکننده بدتر شدن علائم افسردگی است و سایر عوامل استرسزای مرتبط با بیماری همهگیر مانند درگیری خانوادگی نیز در افزایش این علائم مؤثر خواهند بود.
علاوه بر این، افرادی که درآمد کمتر و سلامت ضعیفتری دارند، چه بهدلیل مشکلات بهداشتی قبل یا نگرانیهای بهداشتی که در همهگیری ایجاد شدهاند، تأثیر بیشتری را تجربه کردند.
راینا، محقق اصلی این تحقیق گفت: بیماری همهگیر کووید- ۱۹ تأثیر نامتناسبی بر افراد مسن داشته است و افرادی که پیش از این نیز دور از سایرین بودند، تأثیر منفی بیشتری را احساس کردند.
در مقایسه با وضعیت افسردگی قبل از همهگیری که بهعنوان بخشی از مطالعه دانشگاه کانادایی درباره پیری از سال ۲۰۱۱ جمعآوری شده بود، افرادی که از نظر اجتماعی منزوی بودند یا سلامت ضعیفتر بودند و وضعیت اجتماعی و اقتصادی پایینتری داشتند، بیشتر در معرض افسردگی بودند.
زنان نیز بهطور نامتناسبی تحت تأثیر قرار گرفتند و احتمال ابتلا به افسردگی همهگیری در آنان بیش از مردان بود. پاسخدهندگان زن گزارش کردند که عواملی مانند جدایی از خانواده و افزایش زمان مراقبت، از عوامل استرسزا در این دوران بوده است.
راینا گفت: «این یافتهها نشان میدهند که تأثیر منفی این بیماری همهگیر بر سلامت روان باقی میماند و ممکن است با گذشت زمان بدتر شود و برای مبارزه با استرسهای بیماری همهگیر و کاهش تأثیر آن بر سلامت روان افراد مسن، به دخالت مناسب نیاز دارد.»
نتیجه این بررسی در نشریه Nature Aging منتشر شده است.