شگفت انگیزترین دایناسور‌های کشف شده در ۲۰۲۱

به گزارش گروه وبگردی خبرگزاری صدا و سیما، به طور متوسط، دیرینه شناسان از سال ۲۰۰۳ هر ساله بیش از ۴۵ گونه دایناسور جدید پیدا کرده اند. به گفته تام هولتز که پایگاه داده‌ای از یافته‌های دایناسور‌های جدید را نگهداری می‌کند، تا کنون ۴۲ گونه دایناسور جدید کشف شده است. دیرینه شناسان زمانی نام ایگوانودون را به فسیل‌هایی که ده‌ها میلیون سال را در بر می‌گرفتند، دادند. علاوه بر این، فناوری به دانشمندان اجازه می‌دهد تا اکتشافات شگفت انگیزی در مورد دایناسور‌های شناخته شده انجام دهند، از جمله جزئیاتی در مورد پوست، دستگاه گوارش، تولید مثل، ساختار سلولی و حتی نحوه لانه سازی برخی از آن‌ها در مناطق قطبی. در اینجا ۱۰ مورد از شگفت انگیزترین دایناسور‌هایی که توسط دانشمندان در سال جاری کشف شده‌اند، بدون ترتیب خاصی آورده شده است.

 

 

بین ۱۶۴ تا ۱۶۸ میلیون سال پیش، یک خزنده عجیب در شمال مراکش کنونی زندگی می‎کرد. تنها فسیل شناخته شده متعلق به این حیوان که در ماه سپتامبر در Nature Ecology and Evolution رونمایی شد، یک تکه دنده با چهار شاخ به طول حدود ۱۰.۵ اینچ است. محققان به شدت گمان می‌کنند که این فسیل متعلق به نوعی دایناسور زره‌دار به نام آنکیلوسور است. نام این دایناسور Spicomellus afer و ساکن آفریقا بوده است.

 

 

خانواده مکنزی در حومه استان کوئینزلند در جنوب غربی استرالیا، نسل‌های زیادی را صرف اداره یک مزرعه گوسفند و گاو در نزدیکی جامعه کوچک ارومانگا کرده است. در سال ۲۰۰۴، نشانه‌هایی پیدا شد که نشان می‌داد این مزرعه زمانی محل زندگی تایتان‌های باستانی بوده است. از سال ۲۰۰۶ به بعد، مکنزی‌ها و تیمی به رهبری دیرینه شناس موزه کوئینزلند، بزرگترین دایناسور شناخته شده استرالیا را کشف کردند.

فسیل‌های این حیوان که «کوپر» نامیده می‌شود، بیش از یک دهه تحت مطالعه علمی، از جمله اسکن‌های سه‌بعدی از سطوح استخوان‌ها بوده است. یک تجزیه و تحلیل طولانی مدت که در ژوئن در مجله PeerJ منتشر شد تأیید می‌کند این دایناسور ۹۵ میلیون ساله یک گونه جدید است. کوپر یک گونه تایتانوسوری است؛ زیرگروهی از ساروپود‌های گردن دراز که شامل بزرگترین حیواناتی هستند که تا به حال در خشکی راه رفته اند. استخوان‌های پای این دایناسور استرالیایی حداقل ۶.۲ فوت طول داشتند و تخمین زده می‌شود که این حیوان کامل، در طول زندگی بین ۲۶ تا ۸۲ تن وزن داشته است.

 

 

در سال ۲۰۰۵ خوزه و رودولفو لوپز اسپینوزا به فسیلی شگفت‌انگیز در استان کوآهویلا در جنوب مکزیک برخورد کردند. تیمی از دیرینه شناسان مکزیکی در سال ۲۰۱۳ از این مکان بازدید کردند تا بقایای آن را کاوش کنند و تعداد بیشتری از بقایای موجودات را در این فرایند از جمله جمجمه آن‌ها کشف کنند. این دایناسور که در ماه می‌در تحقیقات کرتاسه رونمایی شد، در نوع خود بی نظیر بود.

 

Tlatolophus galorum یک نوع دایناسور گیاهخوار به نام لمبئوسور است. این دایناسور به این دلیل نامگذاری شده است که تاج دراماتیک آن شبیه به tlahtolli است؛ یک نماد کاما مانند در هنر آزتک که مخفف «کلمه» در زبان ناهواتل است. نام گونه گالوروم ترکیبی از دو نام خانوادگی Garza و López است تا به افرادی که در مجموعه کشف این فسیل کمک کرده‌اند احترام بگذارد.

 

 

امروزه، سواحل جنوب غربی جزیره وایت انگلیس منظره‌ای زیبا است که توسط صخره‌های ماسه‌سنگ قاب شده است. اما بیش از ۱۲۵ میلیون سال پیش، این چشم‌انداز دره‌ای، شبیه ساوانا (خانه‌ای مناسب برای دو دایناسور غول‌پیکر با جمجمه‌های کروکودیل‌مانند) بود. در مجله Scientific Reports در سپتامبر توضیح داده شد، فسیل‌های یافت شده در این جزیره دو نوع جدید از اسپینوسورید را نشان می‌دهند. همچنین اکثر قدیمی‌ترین اسپینوسورید‌ها در اروپای کنونی زندگی می‌کردند که نشان می‌دهد سرزمین اجدادی این گروه در نیمکره شمالی بوده است.

 

 

در ماه نوامبر، یک تیم تحقیقاتی برزیلی از دایناسور بی دندان قابل توجهی در ژورنال Scientific Reports پرده برداری کرد. این موجود فسیلی که Berthasaura leopoldinae نام دارد، کامل‌ترین فسیلی است که در نوع و سن خود در برزیل یافت شده است. برتاسائورا در صخره‌هایی با قدمت ۱۰۰ تا ۱۲۵ میلیون سال یافت شد. این دایناسور با طول حدود ۱.۵ فوت، حیوانی نسبتاً کوچک و چابک بود. همچنین Berthasaura اطلاعاتی درباره استراتژی‌های غذایی متنوع در میان این گروه می‌دهد و دانش ما را در مورد چگونگی زندگی دایناسور‌های باستانی عمیق‌تر می‌کند.

 

بیش از ۷۲ میلیون سال پیش، دلتا‌های رودخانه پاتاگونیا شیلی محل زندگی یک دایناسور کوچک سخت با یک دم منحصر به فرد بوده است. این اسکلت فسیلی که در ماه دسامبر در مجله نیچر رونمایی شد، متعلق به نوع جدیدی از دایناسور‌های زره پوش کوچک به نام Stegouros Elengassen است.

 

rocky outcrops نزدیک هامی، شهری در منطقه خودمختار سین کیانگ در شمال غربی چین، بیشتر به خاطر فسیل‌های باورنکردنی پتروسورها، (خزندگان پرنده‌ای که در کنار دایناسور‌ها زندگی می‌کردند) شناخته می‌شود. اما اکنون محققان برای اولین بار استخوان‌های این دایناسور را در این رسوبات پیدا کرده‌اند و این استخوان‌ها متعلق به دو گونه‌ای هستند که قبلاً هرگز دیده نشده‌اند.

 

این استخوان‌ها که در ماه اوت کشف شد، از دو نوع ساروپود یا دایناسور‌های گردن دراز به دست آمدند. یکی، Silutitan sinensis، از کلمه چینی ماندارین برای جاده ابریشم نامگذاری شده است، و دیگری، Hamititan xinjiangensis، ادای احترام به محل کشف است. مهره‌های گردن متمایز سیلوتیتان، تنها قطعاتی هستند که از این حیوان که تاکنون یافت شده‌است به جامانده‌اند و هر کدام بین ۱۸ تا ۲۱.۵ اینچ طول دارند. گفتنی اسنت این در حالی است که طولانی‌ترین مهره‌های گردن در زرافه‌های مدرن کمتر از ۱۱ اینچ طول دارند.

 

 

در سال ۲۰۰۴، یک شکارچی فسیل آماتور به نام شینگو کیشیموتو در حال نگاه کردن به صخره‌های معدن سیمان در جزیره آواجی ژاپن بود که به یک یافته قابل توجه تبدیل شد؛ استخوان‌های این دایناسور نشان میدهد که بیش از ۷۱ میلیون سال پیش می‌زیسته است. این فسیل که در آوریل کشف شد، دومین دایناسور ژاپنی است که در دوران ماستریث از ۷۲ میلیون تا ۶۶ میلیون سال پیش زندگی می‌کرد. دایناسور Yamatosaurus izanagii، برای یک اصطلاح باستانی از مجمع الجزایر ژاپن، و همچنین خدایی در اساطیر ژاپنی نامگذاری شده است.