زردچوبه با اثرات ضد التهابی فراوان

عوارض جانبی کورکومین چیست؟

دوزهای حداکثر 8 گرم کورکومینوئید عوارض جانبی جدی در انسان ندارند. با این حال مطالعات طولانی مدت جامع­تر در ارزیابی مورد نیاز است. ممکن است دوزهای بالای کورکومین حالت تهوع و مشکلات دستگاه گوارشی ایجاد کنند. هم­چنین استفاده از کورکومین با پیپرین باعث واکنش­های جانبی دارو می­شود، زیرا پیپرین نفوذپذیری روده را به شدت افزایش می­­دهد. فرمولاسیون­­های مختلف کورکومین از نظر ایمنی هنوز آزمایش نشده­­اند.

زردچوبه یک ریشه یا ادویه محبوب است و کورکومین یک ماده شیمیایی بسیار قوی در زردچوبه است. کورکومین و کورکومینوئیدها در زردچوبه در حدود 40.36-22.21 میلی­گرم/گرم در ریشه ­ها و 1.94 میلی­گرم/گرم در ریشه­ های غده ای وجود دارد. طبق مطالعات انجام شده، زردچوبه فواید زیادی دارد. هم چنین این احتمال وجود دارد که مصرف کورکومین به تنهایی فایده ای نداشته باشد، اما این ادعا نیازمند تحقیقات بیشتری است.

آیا کورکومین می­تواند ریسک فاکتورهای بیماری قلبی عروقی را کاهش دهد؟

امروزه بیماری قلبی عروقی (CVD) علت اصلی مرگ و میر در ایالات متحده است. یکی از مشهورترین ریسک فاکتورهای این بیماری، سطح چربی خون به ویژه کلسترول LDL و تری گلیسیرید است. تحقیقات نشان داده اند که درمان هایی که قادرند میزان کلسترول LDL سرم را کاهش دهند، خطر ابتلا به  بیماری های قلب و عروق را در جمعیت های در معرض خطر کاهش می دهند. علاوه بر این مداخلات پیشگیرانه در سبک زندگی مانند رژیم غذایی سالم و ورزش بسیار موثر و مهم هستند اما حتی این افراد نیز ممکن است با مشکل روبرو شوند. بنابراین محققان و پزشکان به خواص بالقوه زردچوبه و به طور خاص ماده فعال آن کورکومین، برای اثرات ضد التهابی و کاهش دهنده چربی توجه دارند. مدت هاست که از فواید دارویی کورکومین نام برده می شود و ایمنی کورکومین حتی در دوزهای بالا نشان داده شده است. کورکومین یک پلی فنول با خواص ضد التهابی است و اثرات آن در افراد با بیماری های متعدد بررسی شده است. در مطالعاتی که اثرات کورکومین مکمل بر روی افراد مبتلا به سرطان بررسی می شود، دیده شده که تعداد زیادی از نشانگرهای زیستی پیش التهابی کاهش یافته است.

همچنین چندین مکانیسم وجود دارد که نشان می دهد کورکومین ممکن است بر کلسترول تأثیر بگذارد که در شکل 1 خلاصه شده است. اگرچه بسیاری از مطالعات کوتاه مدت هستند اما برخی تأثیر قابل توجهی از مصرف کورکومین را بر کلسترول کل، LDL یا HDL نشان می­دهند.

چاشنی افسردگی: کورکومین به عنوان یک درمان کمکی

افسردگی نزدیک به 322 میلیون نفر در سراسر جهان را مبتلا می کند و یکی از بزرگترین عوامل ناتوانی افراد است. سازمان بهداشت جهانی تخمین زده است که تعداد افراد مبتلا به افسردگی از سال 2005 تا 2015 تقریباً 20 درصد افزایش داشته است.

اصلی ترین راه درمان این بیماری، تجویز داروهای ضد افسردگی است که در درجه اول روی سیستم سروتونرژیک مغز کار می کنند. اگرچه برخی از محققان پیشنهاد داده اند که این روش ها از طریق چندین مکانیسم دیگر مانند تعدیل التهاب عصبی، محور هیپوتالاموس-هیپوفیز-آدرنال (HPA) و ناهنجاری های ریتم شبانه روزی عمل می کنند.

متأسفانه این داروها برای همه افراد مفید نیستند و تا به امروز بسیار بحث برانگیز بوده اند. در سال 2018 بزرگترین متاآنالیز داروهای ضد افسردگی نشان داد که دریافت داروهای ضد افسردگی در کاهش علائم افسردگی اثر کمی دارد و همچنین باعث افزایش عوارض جانبی می شود.

درمان اصلی دیگری که برای افسردگی استفاده می شود، درمان شناختی رفتاری است. این روش در بسیاری از آزمایشات نتایج مفیدی داشته است، اگرچه هنوز در مورد اثرات درمانی آن عدم اطمینان زیادی وجود دارد و همچنین ممکن است برای بسیاری از افراد به دلیل هزینه ها و فقدان اطلاعات غیرقابل دسترس باشد.

بنابراین درمان های جایگزین و کمکی توسط محققان بررسی شدند. یکی از این گزینه ها استفاده از کورکومین است. کورکومین دارای اثرات ضد التهابی، محافظت از اعصاب، آنتی اکسیدان و تعدیل کننده HPA است که طبق تحقیقات قبلی محققان، اثرات نویدبخشی برای کاهش علائم افسردگی داشته است. مکمل کورکومین توانسته علائم افسردگی را کاهش دهد.

بررسی کورکومین برای افسردگی و اضطراب

افسردگی ناشی از عدم تعادل شیمیایی در مغز به ویژه توسط سطح پایین سروتونین رخ می دهد. سروتونین به یک دسته از انتقال دهنده های عصبی معروف به مونوآمین ها تعلق دارد که در تنظیم خلق و خو نقش دارند. بنابراین منطقی است که فکر کنیم سطح پایین سروتونین باعث افسردگی می شود. اما این ادعا که سطح پایین سروتونین باعث افسردگی می شود، چقدر درست است و چرا اینقدر محبوب است؟

در دهه 1960 پزشکان متوجه شدند داروهایی که باعث افزایش میزان انتقال دهنده های عصبی مونوآمین می شوند، اثر ضد افسردگی دارند. چندین آزمایش دیگر در آن زمان نتایج مشابهی را بدست آورد که منجر به ارایه فرضیه افسردگی مونوآمین شد. سوال اینجاست که چرا داروهای ضد افسردگی که باعث افزایش مونوآمین ها در مغز می شوند به یکی از اولین خطوط درمانی افسردگی تبدیل شده اند.

مجموعه جدیدی از تحقیقات نشان داده که عوامل ایجادکننده افسردگی پیچیده تر از فرضیه مونوآمین ها هستند. به عنوان مثال مطالعات تجربی نشان داده است که تخلیه مونوآمین ها در مغز داوطلبان سالم علائم افسردگی ایجاد نمی کند. چندین فرضیه جدید در شکل 2 به تصویر کشیده شده است که با تمرکز بر عواملی مانند التهاب عصبی، اختلال در عملکرد هیپوتالاموس-هیپوفیز-آدرنال (HPA) و ناهنجاری های ریتم شبانه روزی ظاهر شده و در میان متخصصان علوم اعصاب مورد توجه قرار گرفته است. این امکان وجود دارد که با افزایش درمان های استاندارد با مکمل هایی که این عوامل را برطرف می کنند، منجر به بهبود علائم افسردگی شوند.

مطالعاتی برای حل این محدودیت ها و اجرای یک آزمایش کنترل شده تصادفی به مدت 12 هفته با اندازه نمونه بزرگتر از مطالعات قبلی در حال بررسی است. محققان همچنین ارزیابی کردند که آیا دوزهای مختلف کورکومین به نتایج متفاوتی منجر می شود یا خیر. آن ها درمان های جایگزینی را کشف کردند که چندین فاکتور را مورد بررسی قرار می دهد مانند مکمل کورکومین و زعفران، که هر دو اثرات ضد افسردگی را در مطالعات قبلی نشان داده اند.