پخش زنده
امروز: -
پشم، سرمایه‌ای که باد می‌برد
پشم‌ریسی در زمان گذشته یکی از سرگرمی‌های خانم‌های خانه‌دار کردستانی بود، هنری دستی که فرش دستباف با آن رنگ و لعاب می‌گرفت، ولی امروز دامداران پشم گوسفندانشان را به باد می‌دهند، چون برایشان صرف اقتصادی ندارد.
به گزارش خبرگزاری صداوسیما مرکز کردستان، هنر و صنعت قالیبافی یکی از کهن‌ترین و برجسته‌ترین صنایع دستی ایرانیان به شمار می‌آید که در نواحی روستایی همواره در کنار بخش کشاورزی یکی از مهمترین منابع تأمین درآمد مردم بوده و هنوز هم در برخی مناطق هست.
در چند دهه گذشته، رشد شهرنشینی، تنوع صنایع وسیاست رشد تک محصولی به تحولات گسترده اجتماعی و اقتصادی از جمله در نواحی روستایی انجامید و این شرایط رکود فعالیت‌های اقتصادی صنایع روستایی بویژه صنایع دستی، در بسیاری از نواحی روستایی هم، چون قالیبافی را درپی داشته است.
این در حالی است که فرش ایران در بعد صادرات غیرنفتی می‌تواند در دنیا حرف برای گفتن داشته باشد.
همه ساله بیش از ۹۵ کشور در تعرفه «۵۷۰۱» (فرش دستباف اعم از پشمی، ابریشمی و گبه) تجارت دارند که از بین آن‌ها فقط هشت کشور ایران، هند، پاکستان، نپال، ترکیه، چین، افغانستان و مصر هم زمان در زمینه‌های تولید و صادرات فرش دستباف فعالیت داشته‌اند.
در حالی که مجموع صادرات فرش دستباف در جهان در سال ۲۰۱۶ به بیش از یک میلیارد و ۴۵۹ میلیون دلار رسیده بود، این آمار در سال‌های اخیر همواره با کاهش مواجه شده است.
در سال ۲۰۱۹، جمهوری اسلامی ایران سهم ۷.۹ درصدی از مجموع صادرات فرش دستباف را به خود اختصاص داد و در این سال هندی‌ها با ۳۱.۷ درصد و مصر با ۱۸.۲ درصد، سهم بالاتری نسبت به ایران در بازار‌های جهانی به خود اختصاص دادند و پس از کشورمان، کشور‌های نپال با ۶.۵ درصد، پاکستان با ۶.۲ درصد، ترکیه با ۴.۷ درصد و چین با ۳.۸ درصد قرار دارند.
این تنها بخشی از سودآوری فرش دستباف است و با راه اندازی کارخانه ریسندگی پشم، این صنعت می تواند به رونق دوباره هنر فرشبافی بیانجامد.
نظر شما