حمایت ایران از نقش کلیدی WHO در امنیت جهانی بهداشت

به گزارش خبرگزاری صدا و سیما؛ دومین نشست ویژه مجمع جهانی بهداشت (WHASS) جهت بحث و گفتگو درباره ایجاد احتمالی یک معاهده جدید جهانی برای حمایت از آمادگی در برابر بیماری همه گیر برگزار شد و نمایندگان ۱۹۴ کشور عضو WHO به مدت ۳ روز برای بررسی تدوین یک سند بین‌المللی جدید و یا تقویت IHR ۲۰۰۵ برای مقابله با پاندمی‌های احتمالی آینده گرد هم آمدند.

 

آقای محمدحسین نیکنام مدیرکل همکاری‌های بین‌الملل وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی که به نمایندگی از وزارت بهداشت کشورمان در این مجمع حضور داشت در بیانیه‌ای تصریح کرد: مایه خرسندی من است که دراین مقطع حساس، زمانی که جامعه جهانی بهداشت برای ارزیابی و شناسایی بهترین راه پیش رو برای تقویت ظرفیت‌های آمادگی و واکنش برای شرایط اضطراری بهداشتی در آینده، گرد هم آمده‌اند، در این جا حاضر باشم.

 

وی افزود: طی دو سال گذشته، همه‌گیری کرونا باعث ایجاد بیماری و رنج فاجعه‌بار و زیادی برای همه مردم جهان شده است و این چالش هنوز هم ادامه دارد. درسی که از چالش عظیم ناشی از این بیماری همه گیر آموخته شد، این است که جهان نمی‌تواند تا زمان حملات مرگبار بعدی همه گیر بیکار بماند. ما باید آمادگی بیشتری داشته باشیم و در مواجهه با همه‌گیری‌های آینده به طور مؤثرتر و مفیدتر واکنش نشان دهیم.

 

آقای نیکنام ادامه داد: ایران با قوت از نقش کلیدی WHO در امنیت جهانی بهداشت و ابتکارات واکنش‌های اضطراری حمایت می‌کند و معتقد است که نیاز فوری به تقویت این سازمان به منظور انجام وظایف قانونی خود از جمله ابتکارات برای تحکیم تلاش‌های آن در قبال آینده وجود دارد.

 

وی افزود: ما موضع خود را تکرار می‌کنیم که IHR یک ابزار ضروری موجود در رسیدگی به شرایط اضطراری بهداشت جهانی است. با این حال، کارایی IHR به ظرفیت و تعهد کشور‌های عضو به اجرای آن بستگی دارد. همکاری چندجانبه برای حمایت از اجرای IHR، به ویژه از طریق حمایت مالی قابل پیش بینی و پایدار در سطوح ملی، منطقه‌ای و جهانی، بسیار مهم است. ما همچنین تأکید می‌کنیم که رابطه بین هر چارچوب قانونی جدید و IHR ۲۰۰۵ موجود باید به وضوح بیان و تعریف شود. به نظر ما، هر ابزار جدیدی باید IHR باشد، و نباید موازی یا جایگزین آن شود.

 

مدیرکل همکاری‌های بین‌الملل وزارت بهداشت ادامه داد: ما از دیدگاه‌های متفاوت آگاه هستیم که به دنبال متحد کردن کشور‌های عضو به سمت یک دستور کار جهانی مشترک برای جوامع انعطاف‌پذیرتر در برابر همه‌گیری‌های آینده است. در این راستا، ما تأکید می‌کنیم که «دسترسی برابر» به تجهیزات پزشکی و ظرفیت‌های تولید برای کشور‌های در حال توسعه که عواقب نامتناسب بیماری همه‌گیر کرونا را تحمل می‌کنند، بسیار مهم است. همه‌گیری کنونی همچنان چالش‌های ناشی از عدم دسترسی به ابزار‌ها و واکسن‌های کرونا را نشان می‌دهد. این نگرانی باید در هر نتیجه قابل پیش بینی تلاش‌های جمعی ما مورد توجه قرار گیرد.

 

آقای نیکنام افزود: در نهایت، یکی از مهم‌ترین ملاحظات در توسعه یک معاهده بیماری همه گیر این است که چگونه می‌توان از عرضه عادلانه تجهیزات پزشکی به همه کشور‌های عضو و انتقال فناوری به کشور‌های در حال توسعه اطمینان حاصل کرد؛ بنابراین بهترین تصمیم را باید با تمرکز بر این هدف اتخاذ کرد. یک مسیر روشن مبتنی بر اجماع به سمت هدف مشترک ما، چیزی است که باید از کل این فرآیند انتظار داشته باشیم. هیأت من برای مشارکت سازنده در مذاکرات نشست ویژه ثابت قدم است.

 

همچنین در این نشست، تدروس آدهانوم گبریسوس مدیرکل سازمان بهداشت جهانی، سخنان افتتاحیه خود را با ذکر این نکات ایراد کرد:

- همه دیدیم که ما واقعاً تا چه اندازه بی نظم بودیم و همه شکست سیستم‌های جهانی را دیدند.

- همه گیری کرونا نشان می‌دهد که ما قوانین بازی را بلد نیستیم.

- ایده نشست آتی مجمع جهانی بهداشت این است که یک نظم جهانی جدید را برای مدیریت بحران‌های بهداشتی آینده آغاز کنیم.

- بهترین راهی که می‌توانیم به این ایده برسیم، یک توافق نامه الزام آور قانونی بین ملت‌ها است، توافقی که از این شناخت حاصل شده است که ما آینده‌ای جز آینده‌ی مشترک نداریم.

- سوش جدید Omicron دقیقاً نشان می‌دهد که چرا جهان به یک توافق جدید در مورد بیماری‌های همه گیر نیاز دارد: سیستم فعلی ما کشور‌ها را از هشدار دادن به هنگام به دیگران درباره تهدیداتی که به طور اجتناب ناپذیری در کشور‌ها رخ میدهد نا امید و بی انگیزه کرده است.

 

سایر نمایندگان از همه کشور‌های عضو نیز نظرات خود را در رابطه با مزایای داشتن یک سند جدید الزام آور قانونی یا بهبود ابزار‌های موجود مانند IHR ۲۰۰۵ و رویکرد One Health به منظور بهبود آمادگی و واکنش به همه گیری‌ها ارائه کردند.

 

تصمیم گیری نهایی در خصوص تصویب این معاهده جدید در جلسه اصلی مجمع عمومی بهداشت در سال ۲۰۲۲ با رأی گیری از کشور‌های عضو انجام خواهد شد. تا آن زمان طرف‌ها به بحث و گفت و گوی سازنده در این باره ادامه خواهند داد.