هشدار سازمان جهانی بهداشت درباره خطرات آلودگی هوا

به گزارش خبرگزاری صد اوسیما؛ سازمان بهداشت جهانی اعلام کرد: افرادی که بیماری زمینه‌ای دارند مانند قلبی و عروقی، بیماری‌های ریه، آلرژی، آسم، بیماری متابولیک و بیمارانی که تحت عمل پیوند قرار گرفته اند، بیشتر و زودتر مستعد دریافت عوارض آلودگی هوا هستند.

 

سیستم تنفسی نخستین بخش از بدن انسان است که در تماس مستقیم با آلودگی هوا قرار می‌گیرد و ریه، مسؤول جذب اکسیژن هوا و دفع دی اکسید کربن خون است، از این رو در صورتی که غلظت آلاینده‌های هوا فراتر از ظرفیت تصفیه ریه انسان باشد، وارد جریان خون می‌شوند و عوارضی همچون اختلال در انتقال اکسیژن به بافت‌های بدن، افزایش ضربان قلب، سکته قلبی، کاهش ظرفیت شش ها، آسم، برونشیت و سرطان ریه ایجاد می‌شود.

 

آلودگی هوا باعث تحریک مجاری هوائی و تشدید آسم در میان افراد به خصوص کودکان می‌شود تماس درازمدت با هوای حاوی میزان بیش از حد مجاز آلاینده‌ها باعث بروز برونشیت مزمن، بیماری مزمن ریه، تنگی نفس، سرفه‌های مکرر و شدید، آب ریزش چشم و سوزش و التهاب می‌شود.

 

*آلودگی هوا چه بر سر کودکان می‌آورد؟

 

آلودگی هوا ضریب هوشی کودکان را کاهش می‌دهد همچنین کم خونی و کمبود ویتامین D از دیگر تبعات آلودگی هواست.

در آلودگی هوا وجود فلزاتی مانند سرب و آلاینده‌هایی مثل ازن بیش از مقدار مجاز است. وارونگی هوا فلزات سنگینی مانند سرب را در سطح پایین تری می‌آورد و کودکان به دلیل داشتن قد کوتاه، بیشترین قربانیان سرب هستند.

 

آلودگی هوا می‌تواند نحوه‌ی تکامل سیستم ایمنی کودکان را تحت تأثیر قرار بدهد. سیستم ایمنی کودکان در برابر بیماری‌ها بسیار ضعیف است و بنابراین بیماری‌های ناشی از آلودگی هوا به راحتی می‌تواند سیستم ایمنی آن‌ها را هدف قرار دهد.

 

نتایج برخی از مطالعات دیگر نشان می‌دهد که هیدروکربن‌های چند حلقه‌ای آروماتیک (PAH) که ناشی از احتراق سوخت‌های فسیلی نظیر گازوئیل و دیزل هستند، می‌توانند عامل ایجاد مشکلاتی در جنین شوند. این هیدروکربن‌ها با چسبیدن به ذرات معلق UFP که آن‌ها نیز ناشی از سوخت ماشین‌ها هستند و می‌توانند از سطوح دستگاه تنفس عبور کنند وارد جریان خون می‌شوند و از این راه وارد مغز و یا جفت زن حامله شده و جنین را در معرض مواد شیمیایی مضر قرار دهند، که می‌تواند باعث التهاب و در نتیجه زایمان زودرس شود.

 

 این آسیب‌ها و عوارض در مادران زیر ۲۰ سال و بالای ۳۵ سال، زنان طبقه‌ی کم‌درآمد و یا زنانی با رژیم‌های غذایی ناسالم بیشتر است.