حافظ؛ گنجینه معارف و اخلاق
رهبر معظم انقلاب : ما حافظ را فقط به عنوان یک حادثهی تاریخی ارج نمی نهیم، بلکه حافظ حامل یک پیام و یک فرهنگ است.
به گزارش
خبرگزاری صدا و سیما ؛ رهبر معظم انقلاب گفتند: دو خصوصیت وجود دارد که به ما حکم میکند که از حافظ تجلیل کنیم و یاد او را زنده کنیم.
اول: زبان فاخر اوست که همچنان در قلهی زبان فارسی و شعر فارسی است و ما این زبان را باید ارج بنهیم و از آن معراجی بسازیم به سوی زبان پاکِ پیراستهی کامل والا؛ چیزی که امروز از آن محرومیم.
دوم: معارف حافظی است که خود او تکرار میکند که از نکات قرآنی استفاده کرده است. قرآن درس همیشگی زندگی انسان است و دیوان حافظ مستفاد از قرآن است و خود او اعتراف میکند که نکات قرآنی را آموخته و زبان خودش را به آنها گشوده است. پس محتوای شعر حافظ آنجا که از جنبهی شعری محضْ خارج می شود و قدم در وادی بیان معارف و اخلاقیات میگذارد، یک گنجینه و ذخیره است برای ملت ما امروز و نسلهای آینده و همچنین برای ملتهای دیگر؛ چون معارف والای انسانی مرز نمیشناسد.
سالگرد بزرگداشت حافظ
حافظ در چه شیرازی حافظ شد؟
حضرت آیتالله خامنهای: زمان حافظ از لحاظ زمان سیاسی، یکی از بدترین زمانهای ایران است و من واقعا در تاریخ یادم نمیآید زمانی را و منطقهای را که به قدر شیراز در زمان حافظ دستخوش تحولات گوناگون سیاسی، همراه باخرابیها و ویرانیها شده باشد.
ایشان افزودند:اگر مبدا این دوران پادشاهیهای زمان حافظ را، زمان شاه شیخابواسحاقاینجو بدانیم که زمان شروع سلطنت او فکر میکنم، هفتصدوچهلوخوردهای است که دوران جوانی حافظ است، چون حافظ سال ولادتش معلوم نیست؛ هفتصدوبیست، هفتصدوهیجده، هفتصدوبیستودو، روشن نیست که کی است، لکن حدودا میشود فهمید که در همان حول و حوشهفتصدوبیست است -حافظ جوان بیستوچند سالهای بوده که این پادشاه به مسند حکومت میرسد و بعداز او حالا در زمان خود همین پادشاه جوان و خوشذوق و مورد علاقهی حافظ احتمالا و عیاش و زیبا وشاعر و ادیب، همین پادشاه با این خصوصیات هم جنگهای فراوانی را میکرده با امیرمبارزالدین درکرمان و با دیگران، یعنی خود این آدم هم نمینشسته که حالا در شیراز به کار حکومت خودش بپردازد. جنگهای متعددی داشتند تا بالاخره منجر میشود به غلبهی آل مظفر ... شاید حدود چهل سال تقریباچهلوچند سال خانوادهی آل مظفر اینها حکومت داشتند که وفات #حافظ هم به احتمال زیاد هفتصدونودودو است ... ببینید در طول چهل سال، چقدر جنگ، چقدر خونریزی، چقدر همدیگرکشی و خویشاوندکشی و بیگانهکشی! یک چنین وضعیتی در شیراز وجود داشته و دائما مردم شیراز زیر فشار ارعاب این دیکتاتورهای زباننفهم مغرور قرار داشتند ... یک چنین وضعیت آشفتهای بر شیراز حکومت میکرده وحافظ حدود شاید چهل سال، چهلوپنج سال از عمر خودش را، در دوران این خانواده گذرانده.» ۱۳۶۷/۰۸/۲۸