کمک آمریکا به افغانستان واقعی یا نمایش تبلیغاتی؟!

به گزارش خبرگزاری صدا و سیما به نقل از نورنیوز؛ مذاکرات ۲ روزه میان هیات طالبان و آمریکا در قطر برگزار شد، اما این سوال مطرح است که این نشست تا چه میزان می‌تواند حلال مشکلات افغانستان باشد؟

«ند پرایس» سخنگوی وزارت خارجه آمریکا گفته هیئت آمریکا درباره گذرگاه ایمن برای خروج اتباع آمریکایی، دیگر اتباع خارجی و همکاران افغان خود، حقوق بشر از جمله مشارکت معنادار زنان و دختران در همه جنبه‌های جامعه افغانستان گفتگو کرده است.
در این خصوص چند نکته قابل توجه است:
نخست؛ نگاهی به تحولات افغانستان از جمله قتل عام نمازگزاران در قندوز و نیز آمار سازمان ملل مبنی بر نیاز ۱۸ میلیون افغان به کمک غذایی نشان می‌دهد که اولویت امروز افغانستان تشکیل دولت فراگیر برای پایان خلاء سیاسی و امنیتی و کمک‌های جهانی برای رفع بحران اقتصادی و غذایی افغانستان است که در مذاکرات مذکور نشانه‌هایی از این‌ها مشاهده نمی‌شود.
دوم؛ دستور مذاکرات نشان می‌دهد اولویت آمریکا همچنان خروج اتباع خارجی از این کشور و نه حل مشکلات سیاسی، اقتصادی و امنیتی مردم افغانستان است.
سوم؛ آمریکا بدون توجه به شرایط بحرانی افغانستان همچنان به دنبال بهانه‌ای برای عدم اجرای تعهداتش است چنانچه در اقدامی که بیشتر به یک توجیه برای عدم کمک به افغانستان می‌ماند، وزارت خارجه آمریکا پس از گفتگو‌های ۲ روزه با نمایندگان طالبان تاکید کرد که واشنگتن آن‌ها را بر اساس اقدامات و نه حرف‌هایشان قضاوت خواهد کرد.
چهارم؛ آمریکا در حالی ادعا‌های بشردوستانه و حقوق زنان را مطرح می‌سازد که فجایع روی داده در فرودگاه کابل و نیز بمباران غیر نظامیان از جمله چندین زن و کودک به بهانه مقابله با داعش توسط آنان صورت گرفته، اما حتی حاضر به عذرخواهی نشدند.
پنجم؛ محور این مذاکرات در حالی ارائه کمک‌های بشردوستانه آمریکا به مردم افغانستان عنوان شده که به اذعان جهانیان وضعیت کنونی افغانستان نتیجه ۲۰ سال اشغالگری آمریکا و عدم اجرای تعهدات آن‌ها است.
اخیرا سازمان ملل نیز اعلام کرده است از ۲.۱ میلیارد دلار وعده کشور‌ها برای کمک به افغانستان تنها ۱۳۵ میلیون دلار آن محقق شده است که خود سندی بر واهی بودن ادعای آمریکاست.
ششم؛ با وجود نیاز شدید افغانستان به کمک‌های سایر کشور‌ها به ویژه همسایگانش، آمریکا رسما افغانستان را درباره روابط با ایران، روسیه و چین تهدید کرده، رفتاری که مشابه آن را در عملکرد آمریکا و شرکایش در قبال لبنان می‌توان مشاهده کرد.
مجموع رفتار‌های آمریکایی‌ها از گذشته تا به امروز نشان می‌دهد که مذاکرات اخیر آن‌ها با طالبان، نه اقدامی در چارچوب کمک به حل بحران‌های افغانستان بلکه صرفا یک نمایش تبلیغاتی است که بایدن برای کاهش انتقاد‌های داخلی و اجرای سیاست خرید زمان برای گرفتارسازی افغانستان در جنگ داخلی انجام داده است.
نکته آنکه؛ طالبان به عنوان نیروی فائقه بر افغانستان باید به دنبال طرح‌های عملی برای اجرای مطالبات مردمی به ویژه مبارزه با تروریسم و رفع نیاز‌های اقتصادی باشد، مولفه‌ای که گام نخست تحقق آن تشکیل دولت فراگیر است.