آمریکا قادر نیست با حمله، نظام ها را تغییر دهد

  به گزارش سرویس بین الملل­ ­خبرگزاری صدا و سیما، عبدالباری عطوان تحلیلگر سياسي با اشاره به شکست ذلت بار آمریکا در افغانستان، ابراز امیدواری کرد طالبان فریب آمریکایی‌ها را نخورد و واشنگتن از این گروه علیه همسایگان افغانستان بهره برداری نکند.

عطوان سردبیر روزنامه اینترنتی رأی الیوم در مقاله اي نوشت تصاویر صد‌ها مزدور افغان که له له می‌زنند و دنبال هواپیمای ترابری نظامی می‌دوند و به بال‌ها و چرخ‌های آن آویزان می‌شوند و سرنوشت برخی از آن‌ها نیز مرگ بود، برای ده‌ها سال همچون تابلویی برجسته که نشانه بی وفایی آمریکا، شکست بزرگ این کشور در افغانستان، پایان نقش آن به عنوان ژاندارم جهان، رنگ باختن وجهه و هیبت آمریکا و نیز آغاز متلاشی شدنش به عنوان یک ابرقدرت باقی خواهد ماند.

تجربه افغانستان به عنوان تابلویی از شکست، قلدری، ارزیابی غلط، کوچک شماری دشمنان و تحقیر فرهنگ، میراث اعتقادی، تمدنی و تاریخی و نیز تلاش برای تحمیل یک فرهنگ دیگر با توسل به اشغالگری، ابزار‌های شستشوی مغزی و تبلیغات گمراه کننده با هدف جا اندازی برخی از ارزش‌ها و شیوه زندگی که به طور کامل با فکر، دین و شیوه زندگی و رفتار‌های کشور هدف قرار گرفته کاملا در تضاد است و چنین شیوه‌ای در یک محیط سرکش امکان رشد ندارد؛ در کتاب‌های تاریخ و نظام‌های آموزشی علوم سیاسی دارای جایگاه برجسته‌ای خواهد بود و در دانشگاه‌ها و مؤسسات دانشگاهی تدریس خواهد شد.

متلاشی شدن دولت تحمیلی آمریکا در افغانستان، فروپاشی ارتش بیش از ۳۰۰ هزار نفری آن بدون شلیک حتی یک گلوله و نیز فرار رئیس جمهور آن با دلارهایش به امارات به عنوان پناهگاه جدید سیاستمداران فراری از کشورهایشان در غرب آسيا و جهان؛ همگی، تابلو‌هایی هستند که شکست الگوی جنگ‌ها و مداخله‌های نظامی آمریکا را در جهان در خود خلاصه کرده اند.

آمریکا در طول ۲۰ سال گذشته دو تریلیون دلار در افغانستان هزینه کرد و ۲۵۰۰ سرباز از دست داد، اما با همه این‌ها همه آثار ناشی از میراث استعمارگرانه اش ناپدید شد یا در حال ناپدید شدن است و افغانستان به نقطه اولش یعنی به حکومت اول اسلامی طالبان، اما با نسخه‌ای جدید و متفاوت و با تابلویی جدید که سرفصلش شکست سومین امپراتوری بزرگ اشغالگر و متجاوز به خاک افغانستان در تاریخ معاصر است، بازگشت.

تهاجم آمریکا موفق شد تقریبا ۴۰ میلیون افغان را بر سر تنفر از آمریکا و در کل از غرب متحد کند و گروه طالبان را دوباره به رهبری افغانستان بازگرداند و تریلیون‌ها دلاری که دولت‌های آمریکا هزینه کرده بودند نیز به جیب تجار تسلیحات آمریکایی و شرکت‌های امنیتی و جیب دلالان فساد و مشخصا برخی افغان‌های فاسد و اربابان آمریکایی رفت و در دانشگاه‌ها یا مدارس یا بیمارستان‌ها و جاده‌ها و کارخانجات هزینه نشد.

حماقت آمریکایی‌ها در بدترین اشکال آن، نمود پیدا کرد و اشغالگران، دستاوردهایشان را در «آزادسازی» زنان افغان و خودآرایی آنان و کشف حجاب و تیغ زدن ریش‌های مردان خلاصه می‌کنند. آمریکایی‌ها در نهضت اقتصادی که ملت افغانستان را از گرسنگی و فقر نجات دهد و فرصت‌های کاری و زندگی شرافتمندانه برای افغان‌ها فراهم کند، سرمایه گذاری نکردند که اگر اینگونه عمل می‌کردند موجب می‌شد انگیزه افغان‌ها برای ماندن در وطنشان و تثبیت ریشه هایشان در خاک سرزمینشان تقویت شود و با مهاجرت کاملا مخالفت کنند گناه ملت افغانستان آن است که یک ملت مسلمان است همانند ملت‌های عراق، سوریه، لیبی، یمن و لبنان و نیز فلسطین.

هرگز درباره آینده افغانستان و تحولات اوضاع در آن در ماه‌ها و سال‌های آینده صحبت نخواهیم کرد نه به خاطر آنکه به پیش گویی و طالع بینی اعتقادی نداریم بلکه به خاطر آن است که فضا در آنجا به شدت مه آلود و مبهم است و خیلی از حقایق همچنان روشن نیست بنابراین مانند برخی‌ها که به خاطر مسائل طائفه‌ای یا قومیتی یا ارتباطات خارجی در داوری شتاب می‌کنند ما شتاب نخواهیم کرد، اما این به معنای اعتراف نکردن به مشروعیت ترس از نقش آفرینی آینده طالبان در منطقه نیست که بر اساس گمانه‌های رایج در این روز‌ها بین طالبان و آمریکا بر سر آن توافق شده است.

این نگرانی‌ها در چند مورد خلاصه می‌شود:
یک: طالبان به ابزار دست آمریکا و شاید هم به پایگاهی برای اجرای عملیات خرابکارانه و بر پا کردن آتش فتنه طائفه‌ای در هرات و مزار شریف در شمال افغانستان تبدیل شود.

دوم: آمریکا از این گروه برای ورود به یک جنگ «جهادی» علیه چین تحت عنوان یاری اقلیت ستمدیده مسلمان یعنی اویغور‌ها در ترکستان شرقی بهره برداری کند و منطقه مرزی صعب العبور بین افغانستان و چین را به نقطه آغازی برای آزادسازی شرق ترکستان اویغوری جهادی علیه چین تبدیل کند همچنانکه مجاهدان مسلمان ۵۰ سال پیش با حمایت‌های مالی و سیاسی سعودی برای شکست شوروی سابق به خدمت گرفته شدند.

سوم: متزلزل شدن ثبات در جمهوری‌های مسلمان نشین شوروی سابق در شمال که همچنان قوی‌ترین دیوار روسیه در برابر  گروه‌های اسلامگرای تندروی اقلیت اسلامگرای روسی هستند و ما در اینجا از تاجیکستان و ازبکستان و ترکمنستان و قرقیزستان و دیگر همسایگان افغانستان صحبت می‌کنیم و همین هم تفسیر کننده نگرانی ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه و مانور‌های نظامی ارتش آن با ارتش تاجیکستان است که چند هفته قبل برگزار شد تا برای هرگونه اتفاق غافلگیر کننده و ناخوشایند برای روسیه آمادگی وجود داشته باشد.

چهارم: افزایش تولید مواد مخدر مانند کوکائین و هروئین و قاچاق آن به کشور‌های عربی خلیج فارس و اروپا به اعتبار اینکه منبع درآمد مهمی برای تأمین مالی حکومت جدید افغانستان است.

زود است درباره سیاست طالبان و در خصوص چگونگی تعاملش با این نگرانی‌ها گمانه زنی شود، اما اگر بر اساس ظواهر امور داوری کنیم به اعتبار اینکه باطن امور را فقط خدا می‌داند می‌توان گفت گروه طالبان با نسخه جدیدش به خوبی به این نگرانی‌ها واقف است و برای برطرف کردن همه آن‌ها یا بیشتر آن‌ها تلاش می‌کند و این را نیز مد نظر قرار داده است که ایران و روسیه از حاميان اين گروه و مقاومتش در برابر اشغالگران آمریکایی بودند و این حمایت نیز بر کمک‌های تسلیحاتی، مهمات و گزارش‌های اطلاعاتی متمرکز است 

علاوه بر اینکه طالبان هیئت‌هایی به مسکو، تهران و پکن فرستاد تا به دولت‌های آن‌ها اطمینان بدهد و تأکید کرد افغانستان را به پایگاهی برای بی ثبات سازی این کشور‌ها زیر پرچم آمریکا تبدیل نخواهد شد، اما درباره مواد مخدر باید گفت حکومت اول طالبان از تولیدش به اعتراف سازمان ملل متحد ۸۰ درصد کاست.

خلاصه اینکه آمریکا دیگر قادر نیست نظام‌ها را تغییر و دشمنانش را به شیوه نظامی شکست دهد و همه تجاربش در این میدان شکست خورده و جایگزینش هرج و مرج و کشور‌های شکست خورده بود و در عین حال اعتماد هم پیمانان یا اعتماد بیشتر آنان را به خصوص در غرب آسيا از دست داده است و با دلیل قاطعانه‌ای شکنندگی بیشتر سازمان‌های اطلاعاتی آن‌ها و سطحی بودن مطالعات بیشتر مراکز مطالعاتی آمریکا و کارکنانشان ثابت شده است همچنانکه هیبت و وجهه و میراثش به عنوان یک ابرقدرت را به نفع شماری از نیرو‌ها و ائتلاف‌های نوظهور به رهبری چین و روسیه در سطح منطقه‌ای و بین المللی از دست داده است.

هرگز جای مجادله وجود ندارد که شاید مهم‌ترین نتیجه پیروزی طالبان بر آمریکا، احتمال احیای اسلام سیاسی طائفه‌ای  پس از ناکامی‌ها و شکست‌هایی است که در ۲۰ سال گذشته متحمل شده است و این امید وجود دارد که به آمریکا اجازه داده نشود از این تحول به نفع خودش استفاده کند همچنانکه در گذشته این کار را انجام داد و علیه دشمنان به خصوص ائتلاف نوظهور روسیه و چین استفاده کرده است. همین امر هم به آگاهی بررسی شده از طرف ائتلاف و خود گروه طالبان نیاز دارد تا مشمول این حدیث شود که مؤمن از یک سوراخ دو بار گزیده نمی‌شود.